Dissidia Final Fantasy NT

Dissidia Final Fantasy NT

Cross-overs in videogames en films beginnen deze dagen populairder dan ooit te worden, toch zijn cross-overs al lang de norm bij games als we bijvoorbeeld naar Nintendo of Capcom kijken. Square Enix blijft echter ook niet bij de pakken zitten en is reeds meermaals met een fighting game gekomen waar we allerlei Final Fantasy-personages samen zien komen, ditmaal voor het eerste op een rasechte console.

Dissidia Final Fantasy NT is de derde game in het Dissidia universum, waar de NT voor “New Tale” staat. De eerste twee games kwamen enkel uit op de PSP en al lijkt de game nog steeds erg op deze games, Dissidia NT is ditmaal een port van de Japanse arcadehallen waar de game al enkele jaren dagelijks gespeeld wordt door de fans. De port wordt ons ook voorgeschoteld door Team Ninja, onder andere bekend van Dead or Alive.

Eén ding is wel zeker, fans van Final Fantasy moeten deze game niet echt voor het verhaal kopen. Al zijn er wel veel filmpjes en wordt er veel gepraat in de game, als je al weet dat het plot over goden en alternatieve dimensies gaat, ben je al goed mee met alles. Het verhaal is daardoor ook niet echt wauw vergeleken met een normale Final Fantasy. Wel leuk is is dat naast alle hoofdpersonages uit alle Final Fantasy’s tot en met XV, ook personages van de MMO’s XI en XIV en de games Type-0 en Tactics aanwezig zijn. Wat het uiteindelijke rooster op 28 personages brengt.

Deze 28 vechters zijn zowel helden als slechteriken, variërend van nieuwe personages zoals Noctis tot oudere favorieten zoals Kefka en de naamloze Warrior of Light van de allereerste Final Fantasy. Natuurlijk zijn ook Cloud en Sephiroth terug van de partij. Van de nieuwere games is er wel telkens maar één personage aanwezig en het is dan ook duidelijk wat we zoal in de season pass gaan mogen verwachten.

Voor de mensen die nog nooit Dissidia gezien of gespeeld hebben, weet dat dit geen een-tegen-een game is. Alle gevechten spelen zich af in drie-tegen-drie matches, met je medevechters bestaande uit computergestuurde of menselijke spelers. Matches spelen zich ook in 3D arena’s af en waar de personages kunnen dashen, springen of verticaal op muren en bomen lopen.

Alhoewel je twee soorten vechtmodes hebt in de game, waarbij je in de één tijdens het gevecht een kristal moet kapotslaan terwijl je jouw eigen kristal juist verdedigt, is er in essentie in elke mode een gewoon gevecht aan de gang waar je je tegenstander tot puin moet slaan. Dissidia NT heeft echter een heel ander systeem om vijanden te verslaan dan een normaal vechtspel. Je hebt de normale fysieke aanvallen zoals je die uit andere games kent en je hebt Bravery attacks die de aanvalskracht van je tegenstander verminderen en die van jou juist vermeerderen.

Dit lijkt allemaal verwarrend in het begin, maar eenmaal enkele matches gespeeld, zul je inzien dat dit een meer tactische fighter is dan een normale Tekken of Street Fighter waar je moet kiezen om een vijand zijn leven naar beneden te krijgen. Daarnaast heeft de game ook geen combo’s die je gewend bent om uit te voeren. In plaats daarvan heeft ieder personage EX-moves, gecombineerd met enkele support of afstandsaanvallen om jezelf tussen de speciale aanvallen toch wat te kunnen verdedigen.

Zoals je wel kan verwachten zijn speciale summons zoals Bahamut, Alexander en Shiva ook van de partij. Je begint met één summon en naargelang je meer speelt unlock je ook de rest. Ze variëren van krachten waarbij ze ofwel de tegenstander het leven zuur te maken of juist jou zelf sterker maken. Deze wezens zijn erg imposant en geweldig om te zien verschijnen in een verliezende match om het tij te kunnen keren. Een summon uitvoeren kost wel tijd en maakt je kwetsbaar, maar gelukkig zijn er je metgezellen die jou tijdelijk kunnen beschermen dan. Het zullen wel enkel npc’s of online metgezellen zijn, want al is Dissidia een fighting game, de game heeft vreemd genoeg geen mogelijkheid om lokaal met vrienden te spelen. De maker koos hiervoor omdat er zoveel gelijktijdig gebeurt dat het scherm halveren alles te chaotisch zou maken, en chaotisch is het zeker. Ergens is de keuze voor het ontbreken van splitscreen begrijpbaar, maar het is toch een groot gemis voor een vechtspel.

Dat de game chaotisch is klopt toch wel volledig. Je hebt een grote HUD op het scherm en vriend en vijand kan continu zowat overal zitten. Met zes personages die rondrennen en springen, speciale flashy aanvallen uitvoeren en grote cijfers die her en der op het scherm verschijnen, lijkt er al veel aan de hand te zijn, maar de user interface maakt het er niet beter op. Iemand die de game niet kent zal moeite hebben alles te volgen en ook voor de meer ervaren speler kan het wel eens frustrerend zijn als je bij een muur terecht komt en de camera het even niet meer weet. De user interface en camera issues bestonden reeds in de PSP-games, dus het is ons niet duidelijk waarom daar niet meer werk in werd gestoken, zeker nu er gewoon meer ruimte is op het scherm.