Shadow of the Colossus

Shadow of the Colossus

[Gespeeld op PS4 Pro]

Shadow of the Colossus kwam in onze contreiën voor het eerst uit begin 2006 (eind 2005 buiten EU) op PlayStation 2. Met Fumito Ueda, Japan Studio en Team Ico aan het roer, is de game niet onverwachts net als zijn voorganger Ico één van de betere games op PS2. In 2011 maakte Bluepoint Games al eens een high-definition remaster van Shadow of the Colossus voor de PS3. Nu is de beurt aan de PS4 met een ultra-high definition remaster, met de game die helemaal opnieuw opgebouwd werd, waardoor het meer dan een lichte oppoetsbeurt gekregen heeft.

Shadow of the Colossus is een action-adventure game waarin je in de huid kruipt van een jongeman genaamd Wander en doorheen een open wereld beweegt met Agro, Wanders trouwe paard. Om meteen met de deur in huis te vallen: het is heerlijk om de wereld te ontdekken op de rug van Wanders trouwe viervoeter. In de originele game voelde dit ook fijn aan, maar nu is het ook visueel genieten geblazen. We speelden de game voornamelijk in performance-modus, dat ons een resolutie van 1080p belooft aan 60fps. De game kan ook in cinematic-modus gespeeld worden dat een resolutie van 1440p (upscaled to 4K) belooft aan 30 fps, maar bij gebrek aan een 4K-tv leek ons dit de minst aangewezen keuze. Deze keuzes zijn enkel beschikbaar op de PS4 Pro, PS4-eigenaars stellen het met 1080 aan 30fps. 

Visueel ziet de game er enorm prachtig uit. Terwijl de PS2 en PS3 nogal vale achtergronden en weinig details op bijvoorbeeld de architecturale zaken toonde, barst de game nu van detail. Wie de game eerder speelde zal alles nog wel herkennen, niets is verlegd, alles is nog waar je het zou verwachten, maar het is gewoonweg mooier weergegeven. De stof van kledij ziet er prachtig uit, maar bijvoorbeeld ook de pels van de Colossi beweegt eindelijk realistisch. Vergeet die PS3-remake maar, dit is wat je echt verwacht van een remake. Bluepoint Games heeft ons aangenaam verrast. Zo hebben we nog wel zin in meer remakes.

Het verhaal in Shadow of the Colossus laat nogal aan de verbeelding over, vooral de conclusie dan. Het komt het er op neer dat Wander een jongedame op een altaar legt ergens in een tempel in een verboden land. Wander sloeg er voordat de game aanvangt blijkbaar in een magisch zwaard eigen te maken en jaagt ermee enkele boze schimmen weg van het altaar. Een zekere Dormin praat tot hem vanuit – wat lijkt – de hemel. Wander en Dormin komen overeen dat Dormin de jongedame terug tot leven zal wekken als Wander er in slaagt zestien Colossi te verslaan. Wander aarzelt geen seconde en zo begon ons avontuur.

Eén Colossus tegenkomen en je weet meteen dat ze hun naam niet gestolen hebben. De meesten zijn immens, wat het tot echt epische battles maakt. Colossi zijn een soort van dierachtigen of mensachtigen die bestaan uit tal van grondstoffen zoals steen, aarde en pels. Sommigen zijn aggressief en vallen je de hele tijd aan, andere laten je met rust zolang je hen met rust laat. Er zijn Colossi die leven in het water, in het zand, in de lucht. Er zijn er die op muren klauteren, je achterna rennen of heel de tijd roerloos blijven staan. Na ze allemaal neer te krijgen, staat meevliegen door de lucht zeker bovenaan ons favorietenlijstje.

Het is een heerlijke puzzel om te achterhalen hoe je elke Colossi moet verslaan. Ze hebben allemaal één of meerdere zwakke plekken waar je je magische zwaard zal in moeten stompen. Hoe je tot bij die plekken geraakt verschilt keer op keer. Je zal uiteindelijk altijd moeten rondklauteren op de Colossus en doorheen zijn zachte pels moeten kruipen, terwijl ze hemel en aarde bewegen om je er af te krijgen. Het is echt fijn dat er een grote verscheidenheid zit in de Colossi, de battles zijn zo stuk voor stuk uniek. Die ene keer dat er twee Colossi wel erg veel van elkaar weg hebben (11 en 14), is de opzet van de combat zo erg verschillend, dat dat alles behalve stoort. Elk gevecht is opnieuw nadenken hoe je in hemelsnaam de Colossus kan verslaan. 

Buiten je magische zwaard heeft Wander ook nog een pijl-en-boog op zak. Deze is vooral handig om de aandacht te trekken van Colossi, echt pijn doen doe je enkel met het zwaard. Soms heb je Agro nodig bij het verslaan van een Colossus en soms… soms loopt hij gewoon wat te steigeren terwijl jij je controller laat zweten en soms moet je Agro even achter laten voor je de arena betreedt. Het rijden van Agro doorheen de wereld is genieten, maar zodra je wat gedetailleerder wil rijden in een battle dan is het soms wat vloeken geblazen. Zo vertraagt hij wel eens onverwachts of is een drempel van een kleine kei een te groot hoogteverschil. Zo’n zaken zijn wel eens frustrerend tijdens het heetst van de strijd. Verder een prima paard hoor. Blij dat we de wereld niet te voet moesten doorkruisen. Nog iets dat soms stoort tijdens de battles is de camera die niet altijd even logisch gaat staan.

De manier waarop je de Colossi kan vinden is door je zwaard in de lucht te steken en zo een lichtstraal te voorschijn te toveren door de weerkaatsing van zonlicht. Die lichtstraal toont je in vogelvlucht waar de Colossus zich bevindt. Je zal dus altijd nog wel andere richtingen uit moeten omdat er veelal een vallei of een berg in de weg staat. Zo is het soms wel even zoeken waar je nu net moet zijn, maar meestal kan je wel intuïtief raden welke weg de juiste is, zeker wanneer je de weg al een beetje kent. Ook geeft Dormin op voorhand soms al een tip, dat de Colossus bijvoorbeeld in het water zal zitten of in het zand. Dan weet je tenminste al dat je niet in het bos moet gaan zitten zoeken.

Er is geen tactisch of becijferd upgradesysteem voor Wander om beter en beter te worden om de Colossi te verslaan. Het enige wat hij kan doen is witte hagedissenstaarten eten om zo zijn stamina te vergroten. Stamina is hetgeen je gebruikt bij het vasthouden, iets wat je nodig hebt bij het beklimmen en neersteken van de Colossi. De health bar van Wander kan je dan weer verhogen met fruit te eten. Sommige Colossi krijgen je health bar makkelijk naar nul, maar veelal konden we ons redden door op tijd even ergens veilig te blijven staan terwijl de health bar zich rustig terug aanvulde. Zonder al te veel (of zelfs niet) bezig te zijn met de staarten en fruit kan je de game op een zevental uur klaren. Niet super lang dus, maar de game gaat dan gelukkig ook niet aan de volle pot over de toonbanken.

De moeilijkheidsgraad in de game zit vooral in het uitzoeken van hoe je de Colossus kan verslaan en geduld uitoefenen om dit te verwezenlijken. Vasthangen aan een Colossus en hem willen neersteken maar telkens moeten pauzeren omdat hij je door elkaar rammelt is vermoeiend voor de staminabar, alsook je geduld. De voldoening nadien is echter groots en daar doen we het toch voor?

Ten slotte bevat de game ook nog een Photo mode vergelijkbaar met die van Horizon Zero Dawn. Denk aan een heleboel filters, kleur- en balansinstellingen. Sowieso een leuke toevoeging.