We Were Here Too

We Were Here Too

[Geschreven door Brent]

We Were Here Too is het vervolg op het populaire We Were Here van Nederlandse ontwikkelaar Total Mayhem Games. Het vervolg op de puzzelaar weet twee personen enkele uren bezig te houden met enkele stevige maar amusante doordenkers, maar slaagt er niet in om er een memorabele ervaring van te maken.

Samen met een vriend of vriendin word je in een kasteel gegooid. De eigenaar van dit kasteel, duidelijk iemand met te veel tijd en geld, heeft zijn best gedaan om puzzels in zijn plekje te ontwerpen waardoor de uitgang zeer moeilijk te bereiken is voor jou en je kompaan. Dit is niet alleen omdat je in het begin van het spel van elkaar gescheiden wordt en alleen kan communiceren door middel van walkietalkies, maar ook omdat de meeste van de puzzels het op het leven van één van jullie twee heeft gemunt.  Dit is dan ook, zeer simpel gezegd, de volledige opzet van het spel.

Er is namelijk wel een verhaal aanwezig in We Were Here Too, maar dit is vaker dan niet verstopt in boeken die je als speler kan lezen en de enkele zinnen tekst die, vermoedelijk door de eigenaar van het kasteel, redelijk mysterieus in je oor worden gefluisterd. Het schaduwmonster, dat klaarblijkelijk ook iets met het verhaal te maken heeft, kan jou en je mede-puzzelgenoot ook wel eens de stuipen op het lijf jagen, al blijft het doorheen het spel zeer onduidelijk waarom hij je nu net het leven zuur wil maken.

Gelukkig ligt de grote kracht van het spel niet in de verhaallijn, maar in de tot in de details uitgewerkte co-opervaring. We Were Here Too is namelijk, zoals al gezegd, een ervaring voor twee spelers. De mogelijkheid om een team te vormen met een willekeurige andere speler van over de hele wereld is leuk, maar de echte kracht ligt in het spelen met een vriend of vriendin.

Een echte vriendschapstest zal We Were Here Too langs de andere kant nooit worden. De moeilijkheidsgraad ligt over het algemeen hoog genoeg om een tijdje je hoofd te breken over de puzzels, maar enkele van die puzzels vallen onder de categorie ‘beschrijf een afbeelding tegen je partner zodat hij of zij het plaatje kan namaken in de andere kamer’. Total Mayhem Games legt bij deze puzzels namelijk te hard de focus op het communiceren met de walkietalkies en niet op het puzzel-element, waardoor deze langdradig en vaak saai worden om op te lossen tegenover de andere hersenbrekers.

De walkietalkies die jij en je partner gebruiken om te communiceren doorheen het spel geven een reëel gevoel van afstand en kunnen de puzzels zowel vooruit helpen als hinderen, wat vaak tot hilarische situaties leidt. Toch is dit systeem niet optimaal als je beslist om met een onbekende partner het kasteel in te wandelen. Na een checkpoint durft de push-to-talkfunctie namelijk wel eens wegvallen, wat progressie erg moeilijk kan maken.

De stijl en het geluid van We Were Here Too slagen er in om een bepaalde angst en onzekerheid in de speler te manifesteren. De donkere kamers van het kasteel en het continue gevoel van dreiging zetten de druk op de ketel als je een puzzel probeert op te lossen en de muziek en geluidseffecten helpen je meer dan eens naar het puntje van je stoel. Spijtig genoeg moet deze muziek en ambiance naar de achtergrond verschuiven ten voordele van de walkietalkiegesprekken aangezien je anders je partner niet kan verstaan.

Toch heeft We Were Here Too iets te veel last van kinderziektes. De occasionele crash, bug en glitch sluipen in elke game en kunnen dan ook in beperkte mate door de vingers gekeken worden. Toch zijn het verwarrende lobbysysteem en de zeer gelimiteerde mogelijkheden voor key bindings enkele afknappers. Spelers met een azerty-toetsenbord gebruiken namelijk beter een controller, aangezien de knoppen voor beweging bijvoorbeeld al niet aangepast kunnen worden. Dit alles gecombineerd met verschrikkelijk lange laadtijden voor enkele kleine kamers kunnen een redelijke domper op het spelplezier zetten.