Xenoblade Chronicles 2

Xenoblade Chronicles 2

Het is nog maar een kleine twee jaar geleden dat we voor het laatst aan de slag konden met Xenoblade Chronicles X, maar in het eerste levensjaar van de Switch krijgen we al meteen een gloednieuwe Xenoblade-titel. Xenoblade Chronicles 2 volgt meer de stijl en filosofie van diens voorganger dan de grote open wereld uit X. Het doel van ontwikkelaar Monolith Soft was om Switch-eigenaars zo snel mogelijk van een groots JRPG-avontuur te voorzien.

Het verhaal in Xenoblade Chronicles 2 laat ons kennismaken met de twee hoofdpersonages, Rex en Pyra, die het paradijs genaamd Elysium proberen te bereiken. De wereld van Alrest bestaat namelijk uit één grote zee van wolken die door groteske titanen bevolkt wordt. Deze titanen vormen uitgestrekte werelden waarop de mensen toevlucht hebben gevonden, zodat je eigenlijk elke titan als een soort van land of staat kan beschouwen. Echter zijn de titanen stervende en proberen enkele helden dus op zoek te gaan naar een mogelijke oplossing voor het probleem.

Over het verhaal willen we niet al te veel kwijt, zodat iedereen de vele verrassingen, leuke, spannende, grappige, emotionele en ook wel hier en daar wat ondeugende momenten zelf kan ervaren. Door de nieuwe grafische stijl in combinatie met de opzet van het verhaal heeft het geheel zeer veel weg van een Japanse anime-serie. Er zijn ditmaal tientallen zeer mooie in-game geanimeerde cutscenes aanwezig, met ook de mogelijkheid om alles aan de hand van Japanse stemmen te ervaren. Monolith Soft heeft dus goed naar de kritiek omtrent het gebrek aan verhaal in Xenoblade Chronicles X geluisterd. Zij die zich vooral op het verhaal focussen, zullen allicht een 60 à 70 uren zoet zijn met Xenoblade Chronicles 2.

De combat is wederom stevig onder handen genomen, en dat is voornamelijk te danken aan de zogenaamde blades die in het spel zitten. Je kan als party character (driver) namelijk geen equipment in het spel terugvinden, aangezien de blades zo een prominente rol in het geheel innemen. Blades zijn mysterieuze wezens die uit zogeheten core crystals kunnen opgeroepen worden. Deze core crystals kan je hier en daar in de wereld van Alrest terugvinden, bijvoorbeeld bij het verslaan van een sterke baas of het vinden van een goed verstopte schatkist.

Elke crystal heeft een kleine kans (vergelijk het een beetje met een gacha-game zoals Fire Emblem Heroes, al kan je deze crystals enkel en alleen in het spel verdienen en is er geen mogelijkheid om ze met echt geld te kopen) om een zeer zeldzame en unieke blade op te roepen. Voor het ontwerp van deze blades heeft de studio een oproep aan heel wat Japanse artiesten gedaan om een creatie te voorzien, waarbij men volledig vrij spel kreeg. Dit heeft er natuurlijk voor gezorgd dat heel wat ontwerpen vrouwelijk zijn, met vaak ook heel wat bloot en andere typische Japanse anime-ontwerpen. Uiteindelijk is er voor ieder wat wils, maar een geïnformeerd en gewaarschuwd gamer is er alvast twee waard.

Elke blade heeft een specifieke rol meegekregen, zoals attack, tanking, of healing. Elke driver kan in een gevecht drie blades hanteren, waardoor je met een totaal van 3 party members aan een totaal van 9 blades komt. Elke blade komt bovendien met drie verschillende skills die je kan opladen door auto-attacks uit te voeren. Nadat je een bepaald aantal skills op de vijand losgelaten hebt, heb je ook mogelijkheid om de elementen van je blades in grotere chains te combineren. Deze elemental combo's kunnen ontzettend krachtig zijn en vormen zowat de hoeksteen om de moeilijke baasgevechten in de laatste hoofdstukken tot een goed einde te brengen.

Concreet zal je party bestaan uit drie drivers (je kan deze zelf bepalen) die ieder, aan de hand van hun auto-attacks, allerhande blade skills activeren om vervolgens elementaire special attacks te combineren die heel wat schade kunnen aanrichten. Het systeem is zeer overzichtelijk gemaakt en vrij eenvoudig gehouden, vermits de Switch ook als draagbaar toestel gebruikt kan worden. In portable mode is alles dus mooi leesbaar gehouden, maar zal je wel merken dat er een dynamische schermresolutie aanwezig is, die bij wat meer intensieve momenten (het verkennen van uitgestrekte velden met een uitgezoomde camera-standpunt, bijvoorbeeld) toch merkbaar zakt. Toch is het draagbaar gegeven van een zeer lang spel zoals Xenoblade Chronicles 2 een godsgeschenk voor zij die onderweg ook wat vrije tijd hebben.

Xenoblade draait natuurlijk niet enkel om het vechten tegen allerlei monsters en vijanden, maar even belangrijk is het verkennen van de uitgestrekte en prachtig vormgeven wereld. Elke titan wordt gekenmerkt door een zeer uniek ontwerp, bijvoorbeeld een ijswereld in de buik van een koudbloedige titan of eindeloos groen op een titan die er uitziet als een herbivoor. Bovendien voelen deze ontzettend levendig aan. Zo zullen de titans zich ook effectief ten opzichte van elkaar verplaatsen en kan je deze dynamiek ook heel goed terugzien naarmate het verhaal vordert.

Het verkennen van elk hoekje in deze titans is een hele ervaring op zich, maar natuurlijk zijn er ook tal van sidequests, gaande van simpele fetch quests tot meer uitgebreide quest chains die heel wat extra verhaal aan het geheel meegeven. Elke zeldzame blade heeft ook zijn of haar uniek zijverhaal dat grotendeels geanimeerd en ingesproken is.

Dat Xenoblade Chronicles 2 zo gauw is kunnen verschijnen, heeft allicht te maken met het feit dat men hier en daar misschien net iets te gehaast tewerk gegaan is. Er zijn namelijk een paar kleine frustraties in het spel terug te vinden. Zo vonden we het navigeren in de wereld op heel wat momenten allesbehalve duidelijk en is de implementatie van een map met bijhorende quest markers allesbehalve ideaal. Ook het managen van alle zeldzame en normal blades kan soms een heel onoverzichtelijk karwei zijn, daar je soms door ettelijke menu's moet browsen om ze juist af te stellen.

Tot slot vonden we het ook niet echt zo tof dat heel wat gedropte items van vijanden of potions van je party members op onbereikbare plaatsen vielen, waardoor je deze onmogelijk kon oppakken. Deze kleine slordigheden zijn uiteindelijk geen al te groot hekelpunt wanneer je naar de totaalervaring kijkt, maar desalniettemin vonden we ze het vermelden waard.

Afsluiten doen we natuurlijk liever op een positieve noot, en dit zeer letterlijk. De soundtrack van Xenoblade Chronicles 2 werd ditmaal verzorgd door heel wat artiesten en groepen onder leiding van Yasunori Mitsuda (Chrono Trigger en de oudere Xeno-games). Hij wist namelijk heel wat talent op te trommelen om maar liefst 120 tracks te voorzien, waarvan zo goed als ieder deuntje van hoogstaande kwaliteit is. Het verkennen van de wereld en het vechten tegen vijanden op deze memorabele muziek komt de sfeer absoluut ten goede en zal vaak met een glimlach op menig gamer zijn of haar gezicht gepaard gaan.