Cuphead

Cuphead

[Gespeeld op Xbox One]

[Geschreven door KennethDMT]

Weinig mensen kunnen zich de jaren 1930 nog herinneren. Toch heerst er nog een collectief gevoel van nostalgie bij het bekijken van cartoons uit dat tijdperk: absurde figuurtjes met rubberen ledematen die onder begeleiding van een vrolijk deuntje, allerlei gekke capriolen uithalen. De Canadese indie-ontwikkelaar StudioMDHR liet zich hierdoor inspireren om een 2D run & gun-shooter te ontwikkelen. Na 6 jaar ontwikkeling laat het nu het resultaat op de wereld los: Cuphead.

Cuphead en zijn broer Mugman zijn antropomorfische theekopjes die het nogal graag te bont maken. Na een avondje roekeloos wedden in het casino van de Duivel worden ze voor een ultimatum gezet: ofwel leveren ze Lucifer de zielen van een heleboel louche figuren, ofwel worden ze zelf richting de onderwereld meegesleurd. Het verhaal is simpel maar effectief: het zet je op weg naar de tientallen boss fights die Inkwell Island bevolken, geeft je een motivatie en valt je daarna bijna nooit meer lastig.

Het sterkste punt van Cuphead is ongetwijfeld de presentatie. Van bij het opstarten word je ondergedompeld in een unieke sfeer. De hele game is overgoten met een filter die af en toe kraakt en pruttelt, alsof je het spel op een old-school videoprojector zit te spelen. Op de achtergrond van het hoofdmenu speelt een jazzy deuntje dat letterlijk uit de jaren ’30 lijkt weggelopen. De personages zijn stuk voor stuk getekend en geanimeerd met de technieken die toen gangbaar waren. Het eindresultaat is verbluffend. Cuphead is een van de grafisch meest indrukwekkende titels van 2017.

De verschillende eindbazen zijn een echt hoogtepunt van de presentatie. Ze zijn creatief, absurd en voelen stuk voor stuk trouw aan het tijdperk aan. Denk maar aan een piratencrew en hun levend schip, twee vechtende kikkerbroeders (die uiteindelijk in een slot machine veranderen) en een zonnebloem die weleens de tweelingbroer van Mr. Burns uit The Simpsons zou kunnen zijn. Iedere baas heeft drie verschillende gevechten: een simpele variant, een normale variant en een hard mode die beschikbaar wordt nadat je het spel een eerste keer hebt uitgespeeld. Zo vanzelfsprekend is dat niet, want zelfs op de normale moeilijkheidsgraad kent Cuphead weinig genade.

Op die manier voelt Cuphead ook op gameplay-vlak passend retro aan. De game is aartsmoeilijk. Ieder baasgevecht vergt evenveel precisie als trial-and-error. Je hebt zenuwen van staal en een oneindige bron van geduld nodig om zelfs de basisversie van de game uit te spelen: iets wat de wat oudere spelers ongetwijfeld zullen kunnen appreciëren. Het laden na een gefaalde poging duurt niet lang, waardoor je snel meerdere keren na elkaar kunt proberen. Als je er tenminste het geduld voor hebt. De opluchting wanneer je een baas kunt uitschakelen, is meestal groot.

Cuphead is ook in co-op speelbaar, met twee spelers op eenzelfde scherm. De twee broers komen dan samen in het spel om de verschillende boss fights the beëindigen. Uit de dialogen wordt al snel duidelijk dat de game ook voornamelijk bedoeld is om op deze manier gespeeld te worden: zelfs wanneer je alleen speelt verwijzen alle personages naar de twee broers. Het is dan ook heel vreemd dat er geen enkele mogelijkheid is tot online co-op. Dat is een cruciaal gemis voor spelers die geen tweede persoon voor hun console of pc geparkeerd kunnen krijgen.

De boss fights vormen de hoofdbrok van het verhaal, maar zijn niet het enige onderdeel. Tussen de gevechten in reis je in een top-downperspectief de verschillende delen van Inkwell Island af. Je kunt simpelweg alle bazen aflopen, of wat meer verkennen en zo zelfs op enkele shortcuts naar andere delen van het eiland stuiten. Het vormt een leuke maar uiteindelijk betekenisloze toevoeging aan de game, want je moet nog steeds alle eindbazen verslaan.

Daarnaast kun je ook je run&gun-skills nog wat aanscherpen in speciale challenges. Hier verandert Cuphead in een echte sidescroller en moet je het schieten combineren met platforming. Deze challenges zijn bijna even uitdagend als de eindbazen en al even weinig vergevingsgezind. Je maakt ook kennis met enkele mechanics die in latere baasgevechten kunnen terugkomen. Deze segmenten zijn minstens even goed uitgewerkt als de boss fights: het is alleen jammer dat er maar weinig zijn.

Is er een baas of uitdaging die je nog niet aan kunt? Laat het gevecht dan even links liggen en ga op zoek naar enkele upgrades. Je kunt het standaardwapentuig van Cuphead en Mugman upgraden of vervangen, alsook aanpassingen doorvoeren aan enkele van zijn andere vaardigheden. Deze upgrades kun je kopen door munten te vinden die doorheen het spel verspreid liggen.