Destiny 2

Destiny 2

[gespeeld op PS4]

Destiny zat vol ambitieuze ideeën, maar wist deze helaas niet allemaal waar te maken. Het verhaal was niet bestaand, missies eentonig en Ghost was een irritante sidekick. Destiny 2 neemt het concept uit het eerste deel en verbetert zich op vrijwel alle fronten.

Zo is er om te beginnen een verhaal. In de eerste Destiny was het vaak onduidelijk tegen wie je vocht en waarom je dit deed. Een zoektocht naar context leidde je door naar een website waar via zogeheten Grimoire Cards het verhaal uit de doeken werd gedaan. In Destiny 2 kun je je browser gesloten laten; vanaf het begin is het duidelijk wie de vijand is en waarom je een hekel aan hem hebt. Het verhaal wordt aan elkaar geregen met tussenfilmpjes en personages worden uitgediept en maken daadwerkelijk onderdeel uit van het verhaal.

Het levert een campagne op van zo'n tien tot vijftien uur waarin je in je eentje of met vrienden verschillende planeten bezoekt. Het verhaal loodst je vloeiend van missie naar missie, maar het plot weet zelden te verrassen. Gelukkig zijn de missies wel een stuk verrassender. Waar je in het eerste deel voornamelijk Ghost mocht beschermen terwijl hij een deur opende of een computer hackte, zit er in Destiny 2 een stuk meer variatie en schaal. Slechts heel zelden hoef je Ghost nog in te zetten om een deur open te krijgen.

Je zult vechten in locaties met gigantische en bovenal prachtige skyboxes op de achtergrond. De werelden zijn met enorm veel zorg gemaakt en de uitstekende belichting doet je af en toe vol verbazing naar je scherm staren. De fantastische muziek zorgt er bovendien voor dat grootse momenten nog grootser aanvoelen.

Er is ook genoeg bij hetzelfde gebleven. Er zijn nog steeds drie classes om uit te kiezen – Warlock, Hunter en Titan – en de vijanden zullen spelers van de eerste Destiny erg bekend voorkomen. De vijandelijke buitenaardse rassen uit de eerste game zijn allen vertegenwoordigd, maar er zijn helaas geen nieuwe rassen toegevoegd. Hiervoor moeten we waarschijnlijk wachten tot de eerste uitbreiding. Ook zijn er slechts een handjevol specifieke eenheden bijgekomen en hebben een aantal vijanden nieuwe vaardigheden. Er zit wel wat vernieuwing in, maar we hadden meer vernieuwing verwacht. Daarnaast ligt de moeilijkheidsgraad – net als in het origineel – tijdens de hoofdverhaallijn niet al te hoog. Met een salvo aan headshots knal je je zonder al te veel moeite door de missies heen; de echte uitdaging zul je moeten zoeken in de end-game content.

Terwijl je het hoofdverhaal doorloopt is er veel meer te doen dan enkel de missiestructuur volgen. Eén van de meest gehoorde klachten over de originele Destiny was dat de werelden weliswaar prachtig waren, maar ook leeg. Een klacht die duidelijk is aangekomen bij de ontwikkelaars, want de werelden zijn velen malen toegankelijker en interessanter om te ontdekken. Naast de hoofdmissies zijn de vier planeten bezaaid met Adventures, aparte missies die buiten het hoofdverhaal staan en je regelmatig nieuwe inzichten bieden over de wereld van Destiny 2. Zelfs na het hoofdverhaal komen er op alle planeten nog meerdere uitgebreide missies bij waarmee je speciale wapens kunt verdienen.

Daarnaast is de wereld gevuld met geheime gebieden en beloningen, keren de coöperatieve Strikes terug en zul je je ook weer bezig kunnen houden met Public Events die overal ter wereld opduiken. De Public Events zijn ditmaal duidelijk op de kaart aangegeven, dus je hoeft niet langer naar obscure websites om in de gaten te houden wanneer één van de evenementen verschijnt. Ook is er nu de mogelijkheid om de events uitdagender te maken door opdrachten uit te voeren en zo de kans op betere loot te vergroten.

Nadat je de levelcap van 20 hebt bereikt staat je nog maar één ding te doen; je power level – voorheen light level – verhogen door betere loot te scoren. Ook dit gaat een stuk gestroomlijnder in Destiny 2. Betere loot valt zeker in het begin een stuk sneller en je zult dus ook snel stijgen tot je de zogeheten soft cap tegenkomt en het allemaal weer een stuk moeizamer gaat. De drang om door te spelen wordt flink aangewakkerd door het verhoogde beloningspercentage.

Ook is het erg fijn dat je niet meer constant jouw net gevonden loot hoeft te ontcijferen bij de cryptarch, zoals in het vorige deel nog het geval was. Hierdoor kun je gelijk aan de slag met jouw nieuwe wapens en armor en blijft het tempo er lekker inzitten. Wel jammer is dat er nauwelijks aanpassingen zijn gemaakt aan het bij tijd en wijlen tergende menu en de beslissing om het shader systeem aan te passen. Waar je in de eerste Destiny nog je volledige outfit kon kleuren met een gevonden shader, zijn de cosmetische items nu consumables geworden en kun je ze maar één keer gebruiken. Om je volledige outfit dus in dezelfde kleur te krijgen zul je flink wat van dezelfde shaders moeten vinden – of kopen via de microtransacties.

Je kunt ze gelukkig ook gewoon krijgen door veel te spelen en dat is in Destiny 2 absoluut geen straf. Het schieten voelt namelijk fantastisch aan. We zeiden zo'n drie jaar geleden al dat Destiny, wanneer het op schietwerk wordt beoordeeld, één van de beste shooters ooit is. Een uitspraak die ook op het tweede deel van toepassing is.

Het perfecte schietwerk is ook weer goed te merken in de Crucible, het PVP-gedeelte van de game. Ditmaal kun je echter niet meer kiezen in welke spelvorm je wilt knallen, maar ben je aangewezen op twee playlists die de verschillende modi rouleren. Een Quickplay-modus, waarin plezier centraal staat, en de Competitive-modus waarin tactiek en samenspel belangrijk is. Daarnaast is het aantal spelers in de Crucible teruggebracht en zul je nu met vier tegen vier elkaar te lijf gaan. Het zorgt voor een overzichtelijker speelveld en een grotere invloed van vaardigheid ten opzichte van geluk.

Hoewel Destiny 2 goed te spelen is in je eentje, is het een veel betere ervaring wanneer je speelplezier deelt met andere spelers. Je kunt samenspelen met totale vreemden in de Strikes of tijdens de Public Events, maar het is fantastisch om met een team van vrienden uitdagingen tot een succesvol einde te brengen. Zoals bijvoorbeeld in de Nightfall Strike, een lastigere versie van zijn naamgenoot waar twee zogeheten modifiers worden toegevoegd aan de missie. Deze handicaps zorgen er bijvoorbeeld voor dat er een tijdslimiet op het voltooien van de Strike zit of laten bepaalde wapens meer damage doen dan andere. De handicaps drijven je fireteam tot het uiterste en teamwork is hierin belangrijker dan ooit. Ook in de eerste Raid is teamwork noodzakelijk en zullen zelfs de puzzelvaardigheden van jouw team tot het uiterste worden gedreven.

Waar je voorheen enkel met een zelf vergaard team de Nightfall en de Raid kon betreden, is er nu een Guided Game-modus – die zich overigens nog in de bètafase bevindt en slechts is opengesteld voor enkele spelers – waarin solospelers ook de mogelijkheid krijgen om mee te doen aan één van deze twee uitdagende stukjes end-game content. Of het een goed idee is om vreemden mee te laten spelen bij twee onderdelen waar teamwork funest is, is nog de vraag, maar voor mensen zonder een legio aan Destiny-vrienden is het een mooie manier om het beste wat Destiny 2 te bieden heeft te aanschouwen.

[opmerking: per ongeluk verscheen aanvankelijk een oudere versie van deze review online. Inmiddels is de review aangepast om de finale versie weer te geven.]