The Elder Scrolls Online: Morrowind

The Elder Scrolls Online: Morrorwind

[geschreven door Kenneth]

The Elder Scrolls Online draait ondertussen al een paar jaar mee. In die tijd zijn al heel wat uitbreidingen en veranderingen de revue gepasseerd. De game dropte zijn maandelijkse inschrijvingskost en opende onlangs nog Tamriel voor alle spelers. Nu komt ontwikkelaar ZeniMax Online Studios met de grootste uitbreiding voor de game sinds diens release: een terugkeer naar Morrowind.

Om specifiek te zijn, is deze uitbreiding een trip terug naar het eiland Vvardenfell. Dat was de setting van ‘The Elder Scrolls III: Morrowind’, wat door veel RPG-fans nog steeds als een van de beste games aller tijden wordt beschouwd. Het is dan ook vrij duidelijk dat deze uitbreiding een poging is om die hardcore fans aan te trekken.

De nostalgie slaat je ook van bij het begin van de uitbreiding om de oren: net zoals in 2002 begint je avontuur hier aan boord van een schip. Je meert aan in hetzelfde dorpje waar je avontuur in Morrowind begon en begint te verkennen met enkele bloedmooie herwerkingen van de klassieke Morrowind-soundtrack van Jeremy Soule op de achtergrond. The Elder Scrolls Online-componist Brad Derrick heeft op een effectieve manier de simpele, memorable deuntjes van de oorspronkelijke soundtrack in zijn eigen epische Online-muziek verwerkt, wat op tijd en stond voor een extra dosis nostalgie zorgt.

Het design van Vvardenfell zelf is ook trouw gebleven aan zijn oorsprong. Net als in 2003 voelt het eiland erg exotisch aan, met afwisselend moerassen, vulkanisch- en steppelandschappen. De grote paddenstoelbomen blijven een vreemd maar vertrouwd uitzicht wanneer je doorheen Vvardenfell trekt.

The Elder Scrolls Online speelt zich enkele honderden jaren voor The Elder Scrolls III: Morrowind af, wat de ontwikkelaars toelaat om de wereld toch een eigen toets te geven. Voor echte Elder Scrolls-nerds levert het dan ook ongetwijfeld een echte kick op om Vivec City te bezoeken terwijl het gebouwd wordt, of te ontdekken dat Ald’ruhn in deze tijd een Ashlander-kamp is. Vergis je niet: op puur mechanisch vlak is Vvardenfell gewoon een nieuwe Elder Scrolls Online-zone. Het sausje nostalgie waarmee het echter werd overgoten maakt het voor fans van de oudere Elder Scrolls-games gewoon net dat tikkeltje specialer.

Ook de main quest vinkt veel van dezelfde nostalgische vakjes aan. Net als in het oorspronkelijke Morrowind ga je een eeuwenoude vijand van de god Vivec te lijf. Het verhaal schetst een interessante periode uit de geschiedenis van Morrowind en slaagt er zelfs in enkele vragen die de originele game opriep, te beantwoorden.

Hoewel The Elder Scrolls Online: Morrowind z’n best doet om met nostalgie nieuwe spelers te trekken en oudere spelers te verfrissen, blijft de game echter aan een identiteitscrisis lijden. Dat manifesteert zich ook al van in het begin van de main quest van deze Morrowind-uitbreiding, wanneer je voor het eerst voet aan wal zet in Seyda Neen. Met een old school deuntje op de achtergrond vergaap je je even aan de nieuwe wereld die voor je openligt, tot opeens een andere speler verkleed als skelet al bunny-hoppend je gezichtsveld doorkruist, achtervolgd door een woeste stadswacht.

In Morrowind is deze dichotomie mogelijks nog groter geworden. Ontwikkelaar ZeniMax Online Studios heeft de game regelmatig gepromoot als ‘perfect speelbaar op je eentje’, om de ietwat gewarige fans van de singleplayer Elder Scrolls-games mee op de kar te trekken. Dat is geen leugen: alle verhaalmissies in Morrowind zijn gemakkelijk handelbaar als solospeler. Je moet er alleen bijnemen dat je ten allen tijde andere spelers tegenkomt die eigenlijk hetzelfde aan het doen zijn.

Je moet een eeuwenoude ruïne binnendringen om een belangrijk onderdeel te stelen? Dan bestaat de kans dat alle vijanden onderweg al gedood zijn door een speler die een minuutje voor jou de dungeon binnenging. Wanneer je een boss lair binnenkomt kan het regelmatig gebeuren dat de boss al dood op de grond ligt en je moet wachten tot deze respawnt voor je je missie kan voortzetten. The Elder Scrolls Online kan de singleplayer-ervaring van de serie niet leveren en settelt dan maar voor een aanpak die meer aan een pretpark doet denken, waar je soms moet wachten vooraleer je aan de beurt bent.

Er werd zelfs een nieuwe character class geïntroduceerd die het solospelen makkelijker maakt: de Warden. Deze krijger kan zich in een laag ijs hullen, een woeste beer als companion oproepen en genezende magie gebruiken op zichzelf en anderen. De class zelf is een plezier om te spelen, met heel wat coole vaardigheden. Je kunt vijanden aanvallen door een schreeuwende Cliff Racer op hen af te sturen, tegenstrevers doorboren met ijspriemen of jezelf omringen in een veld van genezende (en hopelijk niet verslavende) paddenstoelen. Indien je de bestaande classes van The Elder Scrolls Online beu bent of met Morrowind begint, dan is deze Warden zeker geen slechte keuze.

Hoewel alleen spelen een grote focus is voor deze Morrowind-uitbreiding, probeert ZeniMax Online ook in te zetten op online spel. Dat doet het met de nieuwe Battlegrounds-modus, wat eigenlijk gewoon de standaard PvP-modi zijn die je in andere online games ook kunt vinden. Team Deathmatch of Capture the Flag in een Elder Scrolls-jasje, zeg dus maar. Heel creatief klinkt het niet en het lijkt erop dat de playerbase er ook weinig enthousiasme voor kan opbrengen: tijdens het zoeken naar potjes Battlegrounds bleef de wachttijd telkens maar oplopen, om uiteindelijk iedere keer resoluut te falen. Voor deze nieuwe modus moet je Morrowind dus zeker niet in huis halen.