StarBlood Arena

StarBlood Arena

PlayStation VR is een uitmuntend stukje technologie, maar de games zijn er nog niet echt. Er zijn een paar uitzonderingen, maar het merendeel van de games die wordt uitgebracht voor de headset weet niet te overtuigen. Zo helaas ook StarBlood Arena.

Het idee van StarBlood Arena is simpel: je gooit een lading ruimteschepen in een aantal krappe arena's en knallen maar. Echter ontstijgt de game deze simpelheid nooit. Naast standaard modi als team deathmatch kun je ook een potje ruimtevoetbal spelen of je wagen aan een soort Horde-modus, maar geen enkele modus weet je mede dankzij het gemis van een verhalende singleplayermodus echt lang vast te houden.

De ruimtearena's zijn allemaal net te klein, waardoor manoeuvreren onhandig en claustrofobisch aanvoelt. We waren constant de weg kwijt, omdat je door de grootte van de map nooit het overzicht kan houden. Dat de twaalf verschillende arena's qua vormgeving ook weinig inspirerend zijn helpt ook niet bepaald mee.

En dat is opvallend, want met de presentatie lijkt op het eerste gezicht wel goed te zitten. Zodra je de game opstart word je verwelkomd door twee buitenaardse presentatoren die rechtstreeks uit Ratchet & Clank gestapt lijken. Het uiterlijk van de twee omroepers spreekt meer tot de verbeelding dan hun dialogen, die nooit de middelmaat ontstijgen. Het is eigenlijk tekenend voor de hele game: nooit meer dan middelmaat.

Nergens is de game echt slecht, maar ook de positieve punten zijn op één hand te tellen. Eén van die goede punten is de besturing, die in eerste instantie wellicht wat ongemakkelijk voelt. Vooral het onder de knie krijgen van het stijgen en dalen met je schip is iets wat enige oefening vergt, maar goed voelt nadat je eindelijk doorhebt hoe het allemaal werkt. Je zult echt je vaardigheden moeten gebruiken om vijandelijk vuur te ontwijken en jezelf zo te positioneren om de tegenstander uit te schakelen.

<iframe width="600" height="338" src="https://www.youtube.com/embed/HuBe-1KbxgU" frameborder="0" allowfullscreen></iframe>

Het uitschakelen van de vijanden doe je met je hoofd. Dit werkt niet alleen uitstekend, maar zorgt er ook voor dat voor mensen met een zwakke maag StarBlood Arena goed te overzien is. Toch is het probleem ook hier dat het allemaal vrij saai en inspiratieloos is. Ja, het werkt allemaal, maar de gevechten in Starblood Arena doen het adrenalineniveau nooit stijgen en weet je ondanks de toevoeging van VR nooit de game in te trekken.

Je hebt keuze uit negen personages, die allemaal verschillende schepen met verschillende wapens hebben, variërend van snipers tot machinegeweren. Waar de presentatoren doen denken aan Ratchet & Clank hebben alle deelnemers een Borderlands-sausje gekregen. Het mag niet helpen, want door het ontbreken van enige vorm van verhaal ontwikkel je nooit enige band met één van de personages.

Wel zijn we blij dat alle modi offline te spelen zijn; er was online al kort na lancering al namelijk geen kip meer te vinden. Hierdoor voelt elk potje aan als een oefenpotje; want laten we wel zijn, de potjes die er echt toe doen zijn tegen andere spelers van vlees en bloed. Hierdoor verandert StarBlood Arena in een middelmatige game die ook nog eens alleen tegen de computer te spelen is. Zonde.