FlatOut 4: Total Insanity

FlatOut 4: Total Insanity

[gespeeld op PS4]

FlatOut was één van die games die aantoonde dat racinggames niet altijd te serieus moeten zijn. Gewoon vol gas geven en ondertussen je tegenstanders van de baan rammen. Sindsdien is het genre van FlatOut een beetje verdwenen, maar met FlatOut 4: Total Insanity probeert ontwikkelaar Kylotonn het nieuw leven in te blazen.

Het idee achter FlatOut 4: Total Insanity is hetzelfde als dat van zijn voorgangers: een mix van races die op volle snelheid worden gevoerd, en minigames waarbij je met je chauffeur spectaculaire stunts moet uitvoeren. De opzet klinkt simpel en is dat eigenlijk ook. Het is dan ook de invulling van die eenvoudige aspecten dat van de originele FlatOut een leuke game maakte.

Het is daar dat FlatOut 4 volgens onze mening in de fout gaat. De game is onderverdeeld in twee grote blokken: Career Mode en Flatout Mode. In Career Mode begin je als beginnende racer en mag je één auto aankopen. Daarna is het de bedoeling om door het winnen van races geld te verdienen, zodat je de auto kan upgraden en nadien zelfs een nieuwe auto mag kopen.

De auto’s in FlatOut 4 zijn onderverdeeld in de categorieën Derby, Classic en Allstar. Je begint je carrière met een Derby, om nadien door te groeien naar de twee andere categorieën. Ondertussen moet je events winnen die onderverdeeld zijn in verschillende races. Je speelt daarbij normale races, maar ook races waarin je de tegenstander het leven zuur kan maken met speciale aanvallen. Daarnaast heb je ook nog time trials en arena survivors.

In time trials is het de bedoeling om één rondje zo snel mogelijk af te leggen en dat neemt FlatOut 4 wel heel letterlijk. Na elk rondje wordt de wedstrijd immers gestopt en kan je kiezen om te herstarten of verder te gaan. We snappen niet echt waarom de game het niet gewoon toelaat om een aantal rondjes achter elkaar te rijden. Zo is het ook een stuk moeilijker om de perfecte route te vinden, wat in een game als deze wel noodzakelijk is, aangezien er steeds verschillende paden te vinden zijn.

Ook de arena survivors zijn bijzonder oppervlakkig. Om te beginnen hadden we het gevoel dat de arena’s veel te groot zijn en daarnaast ontploften de wagens van onze tegenstanders wel bijzonder snel. Voeg daar nog aan toe dat er wel heel weinig power-ups worden gebruikt en je weet dat dit soort events niet echt bevredigend zijn.

De leukste events in de Career Mode zijn dan ook de normale races en de races waarin je wat extra aanvallen kan uitvoeren. Toch blijft het ook hier allemaal een beetje oppervlakkig. Het racen op zich is best fijn en de auto’s gedragen zich zoals dat hoort in een arcaderacer. Er zijn echter een aantal andere problemen. Om te beginnen missen we een beetje het zoeken naar alternatieve routes, aangezien die gewoon allemaal worden aangegeven op de minimap die nogal prominent onderaan je scherm staat.

Daarnaast win je sommige races net iets te veel op goed geluk. We zagen te vaak hoe auto’s voor ons zonder aantoonbare reden begonnen te slippen en van de baan reden. Langs de andere kant was het dan weer bijna onmogelijk om zelf een tegenstander van de baan te rijden, wat toch wel een belangrijk onderdeel is van de game. Soms ramden we meermaals keihard op een tegenstander in en zagen we daar amper schade van.

Dat valt nog harder op in de races waarbij je bepaalde aanvallen kan gebruiken. Je zou immers verwachten dat je wel een aantal racers volledig kan uitschakelen met enkele welgemikte aanvallen, maar niets is minder waar. Vrijwel elke auto haalt gewoon het einde van de race, waardoor ze bijna onverwoestbaar lijken. Voor ons neemt dat een groot deel van het plezier weg.

Uiteindelijk wordt de Career Mode zo een saaie aaneenschakeling van races, die al snel als een grote grind kan gezien worden, waarbij je enige doel nog is om nieuwe wagens vrij te spelen.

Misschien kan de Flatout Mode dan wel redding brengen. Daarin mogen we aan de slag met de typische stunts voor de reeks, waarin je met je chauffeur bijvoorbeeld golf mag spelen of hem als een steen over een plas water moet laten ketsen. Ook hier moet je eerst voldoende punten behalen om een volgende stunt vrij te spelen.

Jammer genoeg is er voor het overige weinig reden om echt je tijd te verspillen in de Flatout Mode. De minigames zijn leuk om te spelen, maar je kan ze ook allemaal onmiddellijk spelen in quick play, waardoor er totaal geen reden is om ze vrij te spelen, tenzij je op de online leaderboards wil bewijzen dat je echt wel de hoogste score hebt gehaald.

We snappen ook niet waarom de stunts niet gewoon hun opwachting maken in de Career Mode en het allemaal apart is getrokken. Het had immers voor een welgekomen afwisseling kunnen zorgen, die het grinden wat aangenamer had gemaakt.

Niet dat de minigames allemaal zo geweldig zijn. Het zijn vooral de klassiekers die we kennen uit de vorige games, maar we hebben het gevoel dat de afwerking minder goed is en dat de besturing ook niet helemaal top is.

Ook grafisch is FlatOut 4 niet echt om over naar huis te schrijven. Veel tracks bevinden zich in dezelfde omgevingen en die omgevingen zijn niet echt geweldig uitgewerkt. Niet dat het er echt extreem slecht uitziet, maar we zijn de voorbije jaren echt wel beter gewend van racegames. Ook de soundtrack is verre van memorabel. Die is een aaneenschakeling van generische rock- en metalnummers die je niet zullen bijblijven.