Diluvion

Diluvion

Zoals we allemaal weten zal het dankzij de opwarming van de aarde niet meer lang duren voor onze planeet zowat helemaal onder water zal staan. Diluvion loopt al enkele jaren op de zaken vooruit en speelt zich af in een postapocalyptische wereld waarin de mensheid zich noodgedwongen heeft moeten terugtrekken onder water. Het spel liet zich omschrijven als een onderzeese Freelancer, waardoor het de lat ook hoog legt.

In Diluvion is de overgebleven bevolking op zoek naar een vaag legendarisch artefact dat zich diep op de zeebodem bevindt, in de hoop van hiermee door de ijslaag te breken die hen scheidt van de bovenwereld. Als speler neem je de rol aan van één van de duikbootkapiteins die op schattenjacht gaan. Met een eerder krakkemikkige duikboot begin je vol goede hoop aan je avontuur. Al snel vind je enkele officieren die elk hun eigen station bemannen. Door nog extra matrozen naar deze posten te sturen kan je de efficiëntie van de motor, de sonar of de wapens verbeteren. Het balanceren van je mankracht zal dan ook voor een extra FTL-achtige stress zorgen tijdens de gevechten.

Doorheen het spel zal je langzaam je duikboot verbeteren of overstappen naar een beter model. Een belangrijk element bij de boten is welke druk ze aan kunnen. Hoe beter ze hier tegen bestand zijn, hoe verder ze kunnen duiken. Hoe dieper je gaat, hoe donkerder en vreemder de wereld zal worden. Waar je net onder de zeespiegel vooral geconfronteerd zal worden met piraten zal je lager ook bizarre en gevaarlijke zeemonsters tegenkomen. De verschillende zones waarnaar je kan afdalen hebben ook allemaal hun eigen typische kleurenpallet en sfeer. Heel de wereld die men geschapen heeft voor het spel vormt een coherent geheel waarin de bevolking de depressiviteit vertoont die je kan verwachten van mensen die hun hele leven in een donkere zeewereld moeten doorbrengen.

In tegenstelling tot het third person aanzicht waarin je je duikboot bestuurt, zal de interactie met andere mensen zich afspelen in een 2D aanzicht van het schip of het gebouw waarin ze zich bevinden. Zowel deze knap getekende 2D graphics als de gewone graphics zijn van een kwaliteit die zich zeker boven de gemiddelde indie game situeert. Ook de soundtrack verdient een fikse pluim: niet enkel de achtergrondmuziek die zich prima aansluit met de sfeer van je locatie, maar ook de dynamische delen die je te horen krijgt bij een gevecht of één of andere noodsituatie mogen er zijn.

De wereld die men voor Diluvion heeft gecreëerd mag dan wel indrukwekkend zijn, de gameplay laat echter heel wat te wensen over. Zoals in veel games met een open wereld, heb je allerlei opdrachten te doen, en net zoals in veel games leunen deze opdrachten over het algemeen veel te sterk op klassieke fetch quests. Iedereen heeft wel een boodschappenlijstje voor jou en je zal dus veel moeten rondzwerven om alles bij elkaar te sprokkelen zodat je een nieuw lijstje kan krijgen van de volgende NPC. In veel recente games zal je vrij goed begeleid worden waar je naartoe moet om je doel te behalen, maar in Diluvion heeft men ervoor gekozen om het de speler iets moeilijker te maken. Nadat je een nieuwe opdracht gekregen hebt, zal één van je bemanningsleden je via een vage tot compleet onduidelijke tip laten weten waar je ergens naartoe moet, in de aard van “Na de bevroren reus moet je rechts onder de klif duiken tot je mijnen tegenkomt”. Je hebt gelukkig genoeg wel een kaart, maar buiten de layout van de wereld en eventuele belanrijke bezienswaardigheden kan je hier niets uit opmaken, ook niet je eigen positie. Er is als toegift wel soms een school goudvissen te vinden die je naar je volgende doel zou leiden, maar erg betrouwbaar kan je deze visjes niet bepaald noemen. Als ze al opduiken, zullen ze je vaak naar een willekeurig doel leiden in plaats van het dichtstbijzijnde of verdwijnen ze halverwege je tocht plots zodat je moederziel alleen achterblijft in een onbekende locatie.

Als je dus naar een volledig nieuwe locatie moet zien te raken, is het dus vaak een kwestie van bijna willekeurig een richting kiezen en die blijven aanhouden in de hoop dat je iets nuttigs of herkenbaar tegenkomt. Buiten heel wat tijdsverspilling is dit ook erg irritant, omdat je een oog moet houden op je overblijvende zuurstof en proviand wil je geen wel erg lullige dood sterven op zoek naar een paar vissenkoppen. Een mogelijke oplossing om zo’n situaties te vermijden is in vele games door gewoon eerst je spel te bewaren vooraleer je vertrekt, maar dit is in Diluvion geen mogelijkheid. Er zijn een aantal vaste locaties die een save zullen aanmaken als je er passeert, maar deze zijn zodanig beperkt dat je meer dan eens tientallen minuten tot zelfs uren vooruitgang kan verliezen als je te veel verkent of gewoon ergens verdwaalt.  Nog frustrerender wordt het als je gewoon brute pech hebt en je onverwacht meegesleurd wordt in een sterke waterstroom die je boot minuten lang tegenhoudt zodat je een zielige verstikkingsdood sterft, terwijl je redding pijnlijk dichtbij is.

Ook tijdens de regelmatige gevechten lijkt het spel tekort te schieten. Net zoals in veel space of flight combat games zijn gevechten vaak een kwestie van rondjes rond je tegenstander draaien in de hoop meer treffers te scoren. Vaak wordt dit opgelost door verschillende types wapens waarmee je je schip kan uitrusten om toch enige complexiteit te voorzien. In Diluvion heb je echter enkel je boordkanon, aangevuld met een erg beperkte voorraad dure torpedo’s. Het enige spannende tijdens gevechten zal zich voordoen als je tussen twee salvo’s door snel een aantal bemanningsleden van positie wisselt in de hoop er enig voordeel uit te halen.

Ook de algemene besturing kan heel wat verbetering gebruiken. Er zijn twee manieren van besturing waarvan één eigenlijk compleet nutteloos is als je met enige betrouwbaarheid wil navigeren, en de andere slechts een nipte voldoende kan scoren. In het 2D deel van het spel, heeft men ervoor gekozen om via een muis-aanwijzer te werken, terwijl het vrij evident is dat je een dergelijk spel vooral met een controller zal spelen wegens de betere analoge besturing. Gebruik je echter een controller in een station of in je eigen schip, zal je hiermee een muis besturen en dus heel wat moeite hebben om de vaak vrij kleine figuurtjes of andere zaken betrouwbaar aan te klikken. In grotere locaties zal de muis ook gebruikt worden om het scherm te scrollen en wordt al snel erg vervelend om betrouwbaar je doel te bereiken. Nog vervelender is het om met deze muisaanwijzer in het heetst van de strijd zo snel mogelijk bemanningsleden van positie te veranderen. Aangezien deze 2D menus eigenlijk niet veel meer zijn dan een veredeld interactief menuscherm, zou er men dus beter voor gekozen hebben om eenvoudig met je controller door alle interactieve elementen te kunnen navigeren.