Mighty Morphin Power Rangers: Mega Battle

Go, Go, Power Rangers!

[gespeeld op PS4]

Met een nieuwe Power Rangers film in het verschiet, dacht men wellicht bij Bandai Namco en Bamtang dat een game niet mocht ontbreken. Nostalgie ten top op de redactie, maar weet deze beat-em-up game onze harten te veroveren of faalt het in zijn opzet, net als Rita en Lord Zedd telkens de duimen leggen voor onze tieners in fel gekleurde nauw aansluitende pakken?

Net zoals de serie speelt de game zich af in het fictieve stadje Angel Grove, Californië. Rita Repulsa ontwaakt na tienduizend jaar en wil samen met haar alien-gespuis de Aarde overnemen. Zordon wil daar echter een stokje voor steken en roept de hulp in van zijn robot Alpha om een handjevol tieners te zoeken. Zo ontstaan de Power Rangers, net als in het eerste seizoen van de welgekende jaren-negentig serie. Lord Zedd neemt het uiteindelijk over van Rita en hij zal de Power Rangers het meeste weerwerk bieden.

Voor al wie de game uit nostalgie wil spelen, temper je enthousiasme alvast. Het beste aan de game is de Power Rangers theme song (we geven grif toe dat we meermaals “go go Power Rangers” meekeelden), maar voor de rest zit er niet veel vlees aan het bot.

Grafisch gezien is de game erg eenvoudig. Het verhaal krijg je op een veel te droge boterham via duffe cut scenes waarin amper animatie en stemmenwerk zit, ondersteund door tekst dieniet snel genoeg vooruit gaat. Je kan in de cut scenes spijtig genoeg ook geen snelheid steken, het is ofwel volledig ondergaan of de hele cut scene overslaan. Het stemmenwerk in de game zelf beperkt zich ook tot slechts enkele lettergrepen en het alsmaar meer irritant wordende “aj aj aj” (Alpha) wanneer het game over luidt.  Qua muziek zien we gelukkig wel een lichtpunt in de duisternis. Zoals reeds vermeld passeert de theme song af en toe de revue, vooral instrumentaal dan. Het snelle ritmische gitaarwerk ervan past treffend bij de game en krijgt van ons dan ook alle lof. Vooral hieruit zal je nostalgische hart vreugde moeten putten.

De besturing van de game is eenvoudig en vlot. De vijanden zijn talrijk en best wel verscheiden in hoe je ze het beste zal moeten aanpakken. Zo heb je alvast het gevoel dat je niet zomaar aan het button bashen moet slaan om de game te voltooien. De boss fights zijn op eenzelfde manier te klaren, door gewoon even uit te dokteren wat de volgorde van de attacks zijn en je daarnaar te gedragen. Over het algemeen zal je de levels doorploegen door van links naar rechts te wandelen en vijanden te verslaan. Zodra een boss fight op de vloer achter de rug is, moet je de boss nog op twee andere manieren een voorlaatste en laatste tik geven. Voor beide manieren transformeren de Power Rangers zich tot één grote Mega Zord. In het eerste deel moet je vuurballen kapotschieten voordat ze je raken en de zwakke plekken van de boss raken. Het tweede deel bestaat uit QTE's, een juiste reeks van knoppen indrukken binnen een bepaalde tijd. Die twee manieren zijn best wel leuk spelen, misschien vooral omdat het ook variatie met zich meebrengt ten opzichte van de gewone ongevariëerde gameplay, maar ze zijn veel te makkelijk.

De Power Ranger waarmee je speelt verdient tijdens de gevechten Ranger Coins, al wordt er helemaal niet uit de doeken gedaan wanneer of hoe we die juist verkrijgen. De coins dienen als valuta voor het upgraden van je Power Ranger. Je kan ze spenderen zodra je Alpha tegenkomt in de game of wanneer je het leven laat krijg je soms ook de kans. De kansen om ze te spenderen lijken echter onderhevig aan willekeur van de ontwikkelaar, we konden er niet echt een logica in vinden. In het ene hoofdstuk krijg je amper de kans om te levellen en heb je al snel een twintigtal coins verzameld tegen dat je eindelijk mag, de andere keer ga je wel drie keer langs bij Alpha zonder enig te besteden budget. Maar op zich niets te klagen, aan het einde van de game hadden we de skill tree van onze favoriete Power Ranger buiten een tweetal skills afgewerkt.

De zes hoofdstukken, elk nog eens onderverdeeld in drie stukken, zijn op een vijftal uur te klaren. Dat is op zich niet erg weinig, maar spijtig genoeg komt het elk hoofdstuk uiteindelijk op hetzelfde neer. Je krijgt wel meer en iets moeilijkere vijanden voor de kiezen, maar je Power Ranger wordt ook altijd beter, dus de moeilijkheidsgraad voelt altijd hetzelfde aan en de gameplay verandert niet echt. Het feit dat de boss fight op het einde van elk hoofdstuk ook nog eens uit dezelfde dynamiek bestaat in het Mega Zord-gedeelte, is ook nogal teleurstellend wat betreft variatie.

Mega Battle kan alleen, maar ook in totaal met vier mensen lokaal in coöp gespeeld worden. Het leuke - en vooral handige - aan met meer spelers spelen is dat je elkaar kan reviven. Nog een voordeel is dat je team attacks uit de mouwen kan schudden. Het meeste van de game hebben we alleen gespeeld, maar tijdens één boss fight hebben we hulp ingeroepen, vooral dan omwille van de mogelijkheid om elkaar te reviven. We geloven er wel in dat de game best wel leuk zal zijn om met enkele vrienden te spelen. Een online coöp was dan misschien wel leuker geweest als extra, want niet erg veel gamers zullen drie hulpjes in huis hebben klaarstaan.

De omgevingen waarin de game zich afspeelt zijn erg eenvoudig en kaal, maar weten zich wel visueel te differentiëren. Zo is er bijvoorbeeld een level waarin je doorheen een winkelcentrum kuiert en de toiletten alsook de winkels kan binnen gaan. Een andere keer sta je je mannetje op een surfboard, loop je doorheen de stad of sta je op een drijvend platform. De verscheidenheid in omgevingen resulteren echter zelden in verscheidenheid in gameplay, wat best wel een gemiste kans is. Met uitzondering van dat drijvend platform dan, waarvan je vijanden de afgrond kan ingooien.

Ten slotte kwamen we in de game enkele keren een onzichtbare muur tegen, waarbij we één keer het level moesten afsluiten omdat we er echt niet door geraakten. Ook een beetje frustrerend is dat wanneer je de loop-knop al ingedrukt houdt tijdens het aftellen naar Go! om aan een level te beginnen, dat die dan helemaal niet geregistreerd wordt. Je mag dus pas duwen zodra de game echt begint. Erg is dit natuurlijk niet, maar het is gewoon nogal flauw.