Dishonored 2

Dishonored 2

[gespeeld op PS4]

Keer op keer krijg je keuzes te verwerken in Dishonored 2. Speel je met nieuweling Emily of ga je aan de slag als oudgediende Corvo. Sluip je door de levels of ga je als een slachter te werk. Hoe schakel je de volgende vijand uit? Je kunt allerlei kanten op en bepalen hoe jij je missie wilt voltooien. Keuzevrijheid is het wapen van Dishonored 2.

Na vijftien jaar keren we terug naar de wereld van Dishonored 2. In de eerste game wisten we met sluipmoordenaar Corvo Attano prinses Emily Kaldwin te redden uit de klauwen van coupplegers. Beiden keren in het tweede deel terug: Emily is inmiddels keizerin en doet haar best het land op een goede wijze te regeren. Hierin wordt ze geholpen door haar vader en rechterhand Corvo. Alles lijkt redelijk op rolletjes te lopen tot een oud familielid opduikt en – je verwacht het niet – een coup pleegt.

We krijgen dus zo’n beetje hetzelfde verhaal voorgeschoteld als in het eerste deel en dat is dan ook gelijk een van de grootste minpunten van de game: het verhaal. Het verhaal is magertjes en heeft weinig om het lijf. De voice-actors en dialogen zijn niet bijster sterk en personages worden nauwelijks uitgediept. Je zult de wereld zelf interessant moeten maken door de vele boeken en manuscripten die verspreid liggen door de wereld te lezen.

Na de coup mag je kiezen of je aan de slag gaat als Emily of als Corvo. Corvo heeft nog steeds exact dezelfde krachten als in het eerste deel en zal voor veteranen bekend aanvoelen. Emily krijgt een lading nieuwe krachten en kreeg daardoor van ons de voorkeur. Toch hebben we beide personages uitgeprobeerd en waar Corvo’s krachten ervoor zorgen dat je wat makkelijker je naaste omgeving zo spectaculair mogelijk kunt uitmoorden, zijn Emily’s krachten net wat meer gericht op het geruisloos door de gebieden sluipen.

Ondanks dat Corvo’s krachten iets beter geschikt zijn voor geweld, is het absoluut niet onmogelijk om ook de playthrough met Corvo als pacifist het einde van de game te halen. De rattenzwermen die de beste man kan oproepen zijn wellicht niet het beste geschikt om ongezien en vooral zonder slachtoffers de wereld te doorkruizen, maar krachten als blink, possession en bend time zijn uitstekend te gebruiken voor de onzichtbare playthrough. Die laatste zorgt overigens met enige regelmaat voor prachtige momenten waarin bewakers in slow motion door deuren vliegen en uit ramen donderen.

Ook Emily heeft een aantal interessante krachten: zo kan de keizerin een dubbelganger van haarzelf oproepen als afleiding, heeft ze een kracht die ervoor zorgt dat ze vijanden door muren heen kan zien en kan ze vijanden zo betoveren zodat ze geen oog meer hebben voor hun omgeving. De leukste kracht van de jonge regentes is echter Domino. Hiermee kun je vijanden aan elkaar koppelen en wanneer je één van de vijanden uitschakelt, is de rest van de gekoppelde vijanden hetzelfde lot beschoren.

Dat je hiermee op heel wat creatieve manieren vijanden uit kunt schakelen merken we wanneer we een politieagent koppelen aan een simpele burger. De smeris staat al geruimte tijd te ruziën met de burger en wanneer het escaleert schiet hij de beste man prompt dood, met zijn eigen dood tot gevolg. De vele creatieve manieren waarop je een vijand kunt uitschakelen zijn groot en door verschillende krachten aan elkaar te koppelen kom je tot de interessantste uitkomsten. Overigens is het zelfs mogelijk om met Emily de game te doorkruizen zonder de krachten die je van de mysterieuze Outsider krijgt. De optie voor de echte stealthfanaat.

De keuzevrijheid zet zich ook door in de wereld van Dishonored 2. Het donkere en depressieve Dunwall wordt na de tutorial ingeruild voor het mediterrane Karnaca. De stad aan zee is uit veel meer lagen opgebouwd dan Dunwall; je leert jezelf al snel aan om wat vaker omhoog te kijken om naar balkons en open ramen te speuren. Ook kun je veel vaker appartementen betreden en dit geeft natuurlijk weer ruimte voor nieuwe aanpakken.

Karnaca mag dan een stuk zonniger ogen dan Dunwall, maar achter deze UV-stralen ligt een gepijnigde stad. De lijken die in de stad te vinden zijn hebben voor een invasie van bloedvliegen gezorgd en over het algemeen lijkt men niet zo tevreden te zijn met de huidige leiding. Je hoort mensen praten in de straat over de politiek en de politie en door de boeken, brieven en audio logs in de vele appartementen te ontdekken kom je steeds meer te weten over het dagelijks leven in de stad.

Daarnaast is ook de architectuur verbazingwekkend elegant. Waar Dunwell nog wel wat weg had van een Noord-Europese stad als Londen, doet Karnaca denken aan zonnige steden als Barcelona en Napels. Het nodigt uit om de wereld te ontdekken; een wereld die overigens bezaaid ligt met runes en bloodcharms om te verzamelen waarmee je weer nieuwe krachten kunt activeren en verbeteren.

Het uitstekende ontwerp trekt zich ook door in de minder open omgevingen van Dishonored 2. Uitblinker is een immer veranderende mechanische villa. Hele kamers wisselen en roteren: waar je het ene moment in een lege slaapkamer staat, sta je het volgende moment oog in oog met een vijand in de badkamer. Een magistraal staaltje leveldesign en een van de meest memorabele momenten uit de game. Het is slechts één van de vele facetten die ervoor zorgen dat je na het voltooien van de game, ondanks het verhaal, het spel gelijk nog een keer wilt doorspelen met het andere personage en totaal andere keuzes.