World of Final Fantasy
World of Final Fantasy
[gespeeld op PS4]
Dit jaar is een groots jaar voor Square Enix en hun Final Fantasy-reeks: niet alleen komt eindelijk Final Fantasy XV uit, maar daarnaast kwam er ook een anime, CG-film en zelfs een sportauto uit van hun immense populaire serie. Gek genoeg komen er naast enkele kleine smartphone-games ook nog eens een volwaardige consolegame uit genaamd World of Final Fantasy. Deze game trekt de geschiedenis in van de langlopende franchise en lijkt op het eerste zicht perfect voor de trouwe fans.
Als je ooit Kingdom Hearts gespeeld hebt, dan ben je meteen mee met het type plot, want dat is op sommige momenten even bizar. De tweeling Lann en Reynn krijgen op een dag geheugenverlies en op de koop toe is iedereen verdwenen. Gelukkig is er wel nog een oude vrouw die hen zegt dat zij en hun moeder ooit grote legers monsters genaamd Mirages onder controle hadden. Samen met de schattige vos Tama moeten ze achterhalen wat er is gebeurd.
Met deze vreemde setup is het ook niet verrassend dat het plot pas echt op gang komt na enkele uurtjes en verschillende hoofdstukken verder. Gelukkig zijn de drie hoofdrolspelers (Lann, Reynn en Tama) heel goed gecast in het Engels. Van grappige punchlines tot de serieuzere momenten, het zit allemaal wel wat in de game vervat, al kan je wel zeggen dat de lichaamstaal vooral Japans-getint is. Waarom we dit specifiek vermelden, is omdat je geen Japanse taal kan kiezen in de game, tenzij je een Day One Edition op de kop tikt. Een spijtige zaak dus voor zij die hun games het liefst in de originele taal willen spelen.
We hebben het verhaal al wat vergeleken met Kingdom Hearts, maar ook qua uiterlijk zou je dat kunnen doen. De uitstraling van de personages past sprekend bij de Disney-serie van Square Enix, maar ook bij The World Ends With You. De hoofdpersonages zien er dan wel als mensen uit, alle Final Fantasy-personages uit oudere games zien er "chibi" (schattig) uit. Ze mogen er dan wel wat simplistischer uit zien, maar zelfs monsters als Ifrit zien er heel koddig uit en dat zorgt ook wat voor een verfrissing binnen de reeks. Daarnaast zijn ook de omgevingen heel gedetailleerd afgewerkt en al is de game ook gemaakt voor de Vita, toch is deze stijl perfect naar HD overgebracht.
Het schattige aspect past niet enkel bij de visuele stijl, maar ook bij de gameplay, aangezien je gaandeweg Pokémongewijs personages moet vangen om vervolgens in te zetten tijdens gevechten. Zo zitten er honderden wezens in de game verstopt die elk hun vaardigheden en skills hebben in een avontuur dat je toch makkelijk 50 uur zal bezighouden.
De gevechten in deze game zijn wel nog het speciaalst te noemen. De monsters oftewel Mirages die je onderweg vangt, kun je tijdens gevechten stacken: je kan ze tot maximaal 3 stapelen, waardoor ze nog venijniger uit de hoek komen. Bovendien zijn ze in verschillende groottes te vangen, waardoor je ook niet zomaar wat torentjes kan bouwen. Tijdens de gevechten kan je ook alles op het speelveld aanpassen, waardoor je veel meer mogelijkheden krijgt om een gevecht in je voordeel te doen uitdraaien.
Dit systeem zorgt er ook voor dat je geen andere zaken of wapens nodig hebt (of vindt) in de game, aangezien alles rond de Mirages draait. Dat hoeft geen belemmering te zijn, want het systeem werkt erg goed op zich. Wil je toch sterkere wezens, dan kan je (Final Fantasy X-gewijs) via een grid je wezens verbeteren op een manier die jou ligt. Daarbij zitten ook vaardigheden die je buiten gevechten kan gebruiken, zoals een Mirage die je kan helpen om ijs te smelten.
De gevechten zijn gebaseerd op een Active Time Battle System, wat wilt zeggen dat de gevechten beurtelings gebeuren maar dat de tijd ook continu verder vloeit. Wel kun je er via options ook voor zorgen dat de tijd stilstaat zodra je aan de beurt bent, om het turn-based gevoel nog te vergroten. Je kan ook alles sneller doen gaan of met 1 knop je meest voor de hand liggende aanval uitvoeren.
De strijdmomenten zijn bijzonder vermakelijk, als het ware een mengeling van Pokémon, traditionele Final Fantasy en nog wat elementen uit andere RPG's. Als je al vele uren achter de kiezen hebt, treedt de herhaling misschien wel wat op de voorgrond, alsof je de hele tijd in grotten rondloopt om een schat te vinden die er eigenlijk niet echt toe doet of alsof je puzzels moet oplossen om toch maar de spelduur te verlengen.
Je krijgt echter wel mooie stukken verhaal te zien en ook een hele waaier aan herkenbare personages, omgevingen en nostalgische tripjes naar vroegere games. Wat dacht je van een tochtje naar Midgar en een bezoekje van Lightning? Het leuke is bovendien dat alle personages vergezeld worden door hun originele (Engelse) stem, al is het dan wel in de huid van een chibi-versie van dat personage.
Naast het feit dat je deze bekende personages kunt gebruiken als speciale summons die veel schade aanrichten, bieden ze ook extra verhaallijnen aan. Ten slotte heb je ook nog een waaier aan mini-games en een Battle Coliseum. Je komt misschien wel hier en daar trage stukjes inhoud in deze grote game naar de geschiedenis van Square Enix, maar eenmaal je het allemaal hebt beleefd, blijf je toch met een vrolijk gevoel achter.
- Chibi Final Fantasy-personages
- Innovatieve combat
- Visueel en artistiek top
- Repetitieve dungeons
- Geen Japanse voice over