Paper Mario: Color Splash

Paper Mario: Color Splash

Met Splatoon lijkt Nintendo helemaal gek te zijn geworden op verf. Ook de wereld van flinterdunne besnorde loodgieter Mario moet eraan geloven; in Paper Mario: Color Splash is dit namelijk wedermaal het centrale thema. Of deze kleurrijke vloeistof ook genoeg is om de droge periode van de Wii U op te vullen, lees je hieronder.

De ontdekking van een kleurloze Toad brengt Princess Peach en een andere Toad op een regenachtige nacht naar onze papieren protagonist. Doordat de kleur eruit is gezogen, heeft de Toad namelijk zijn levenskracht verloren. Het mysterie brengt Mario en co al snel naar Prism Island, een eiland waar ook heel wat kleur verdwenen lijkt te zijn. De boosdoener? Je hoeft geen twee keer te raden. Bowser en zijn cohorten hebben weer een duivels plan beraamd dat het wegzuigen van alle kleur op Prism Island inhoudt.

Shy Guys her en der zullen met behulp van rietjes zorgen dat voorwerpen noch levende wezens ontkomen aan een kleurloze ondergang. Op die manier worden zij Slurp Guys. Ach ja, zolang prinses Peach maar eens niet ontvoerd wordt, zou je dan denken. Tegen de tijd dat je je eerste grote verfster hebt verzameld (want uiteraard gaat het dit keer niet zomaar om gewone sterren) zal je zien dat het verhaal garant staat voor humor en onverwachte plotwendingen. Al bij al zit de sfeer wel snor en valt er met de humor effectief nog wel te lachen.

Mario heeft in functie van dit nieuwe avontuur deze keer niet zomaar een hamer, maar natuurlijk een verfhamer. Hij wordt vergezeld door niets minder dan een levende verfpot, Toon genaamd. Deze houdt verf voor hem bij, zodanig dat lege plekken weer van een likje kunnen worden voorzien. Op deze manier kan je vooral veel munten verzamelen, maar hier en daar ook een kaart, waarover later meer informatie. Niet alleen buiten gevechten wordt deze magische hamer echter ingezet.

Ook tijdens gevechten kan Mario, naast springen op vijanden, ook zwieren met zijn hamer om zo zelfs meerdere vijanden tegelijkertijd te raken. Vuurballen, ijsballen en veel meer voorwerpen maken hun opwachting in de RPG-gevechten die een speler in dit avontuur te wachten staan. Wanneer je vijanden verslaat verzamel je dan “XP”, die ervoor zorgt dat je maximaal meer verf kan bijhouden, verfbolletjes die je voorraad aanvullen en soms ook gevechtskaarten.

Gevechtskaarten? Ja, gevechtskaarten. De gevechten worden gehouden aan de hand van kaarten. Mario loopt steeds met kaarten rond en wanneer een beurt start, kijkt hij naar de kaarten in zijn hand, wat de speler nabootst door op de Wii U gamepad te kijken. Vervolgens worden kaarten ingezet (aanvankelijk slechts 1, maar dit wordt uitgebreider naarmate het spel vordert), die soms nog moeten worden ingekleurd met de verfvoorraad. Het is dus best om deze maximale voorraad snel uit te breiden door veel vijanden te verslaan en bovendien zuinig om te springen met deze voorraad.

Om maximale schade te verrichten en aanvallen van vijanden te blokkeren moet je een welgetimede druk op de A-knop uitvoeren, wat de actie tijdens het knokken er toch een beetje in houdt. Dat is welgekomen, want met het vele kiezen van de juiste kaarten en daarenboven nog het inkleuren gaat het tempo soms wat verloren. De muziek tijdens de gevechten mag er best wezen, net als alle andere muziek overigens. Color Splash wordt vergezeld door een heel passende, soms wat onnozele, maar ook wel epische soundtrack.

Naast het behalen van overwinningen in gevechten zal je hier en daar je grijze massa moeten laten werken. In deze game moet je namelijk regelmatig nadenken over de voorwerpen die je op zak hebt, tevens in de vorm van kaarten, en op welke manier deze je voort kunnen helpen. Heeft een baas een vlammende hamer die je enorm veel schade aandoet wanneer hij je raakt, dan moet je er bijvoorbeeld eens aan denken dat je een brandblusser ter beschikking hebt, die je verder kan helpen. Men lijkt vooral naar aanleiding van het touch screen van de gamepad een nieuw principe te hebben geïntroduceerd: het uitknippen van achtergronden.

Soms word je verplicht om op deze manier voortgang te boeken in levels. Je knipt dan een stukje uit de achtergrond, waarna Mario plots op de achtergrond kan lopen, waar het stukje level werd uitgeknipt, om dan ergens te geraken waar hij eerder niet geraakte. Het knippen is het concept dat speciaal zou moeten zijn, maar het speciale is eigenlijk dat Mario op onverklaarde wijze plots naar de achtergrond teleporteert. Dit is een erg willekeurige en slecht uitgewerkte, gebrekkige mechanic. Alsof men gewoon maar iets wou doen om de gamepad nog wat extra bij het spel te betrekken. Het puzzelen in de game op zich is wel erg leuk en prominent aanwezig, maar het knippen is gewoon geen goede toevoeging.

We spraken over het knippen en over Mario die naar de gevechtskaarten in zijn handen kijkt tijdens knokpartijen, zaken die de gamepad onmisbaar maken dus. Helaas, want daardoor is het niet mogelijk om dit spel op een andere manier te besturen dan de gamepad. Het is natuurlijk geen slechte controller, maar de speler die hem soms wat log vindt om te spelen en liever de Pro Controller vast neemt, komt bedrogen uit bij Color Splash. Best wel jammer, aangezien het knippen toch niet zo bijzonder is en de gevechten heus wel zonder de gamepad hadden gekund.

Gelukkig kunnen we dan weer afsluiten met een lofzang over de grafische stijl. Paper Mario: Color Splash wordt opnieuw vormgegeven door omgevingen die zo goed als compleet van papier en karton lijken gemaakt te zijn. Aansluitend bij Kirby’s Epic Yarn en Yoshi’s Woolly World lijkt dit dus een avontuur dat zich in echt gemaakte omgevingen afspeelt. Het rondspatten met verf zorgt dat je spelenderwijs de game nóg kleurrijker kan maken dan die al was.

Al bij al is Prism Island een erg charmante omgeving met een brede waaier aan verschillende soorten levels, die vaak opnieuw kunnen worden gespeeld om meerdere verfsterren te verzamelen. Een echte gamer mag die sterren ook absoluut niet laten liggen, want vaak valt er heel wat nieuws te beleven in de levels, wanneer die worden herbezocht.