ReCore

ReCore

[Gespeeld op zowel pc als Xbox One]

Recore werd tijdens de E3-beurs in 2015 onthuld met een zeer intrigerende concept trailer. Niet geheel onlogisch wanneer je hoofdslogan 'Metroid Prime meets Mega Man' is, want dan leg je de verwachtingen van heel wat gamers ongelooflijk hoog. De studio bestaat dan ook uit enkele ex-lead developers van Metroid Prime en Keji Inafune, de producer van heel wat Mega Man-games, die de handen in elkaar sloegen om de wereld van Recore te realiseren. Klinkt alvast goed op papier, maar de realiteit is toch soms wel wat anders.

Recore vertelt ons het verhaal van Joule Adams, een vrouwelijke kolonist die na enkele eeuwen uit haar cryo-slaap ontwaakt. Aangezien de aarde niet meer leefbaar was, wilde de mensheid een nieuwe start maken op de planeet Far Eden. Deze planeet moest echter wel nog door de robots gedurende vele jaren hervormd worden, maar blijkbaar liep er tijdens Joule haar schoonheidslaapje toch het een en ander mis.

Je krijgt als speler de taak om Far Eden te verkennen, op zoek naar antwoorden over wat er net is misgelopen. Het verhaal is dan ook best wel aardig, maar jammergenoeg niet al te uitgebreid en tevens springt het soms wel iets te vaak van de hak op de tak. Toch word je als speler genoeg gemotiveerd om verder op verkenning te gaan.

Het oppervlak van Far Eden is een zeer uitgestrekte woestijn. Je kan de woestijndelen zien als een soort van hub, die toegang bieden tot allerlei dungeons. De woestijn is op zich wel mooi vormgeven, maar wordt na enige tijd toch iets te eentoning en dan zou wat afwisseling zoals een vulkaan of jungle toch mooi meegenomen geweest zijn. De dungeons zelf zijn meestal grotten of ruimteschepen, dus dat breekt de eentonigheid van het zandoppervlak enigszins. De soundtrack is erg sfeervol en episch op momenten, wat ook wat helpt om de visuele eentonigheid te doorbreken.

De dungeons zelf bestaan meestal uit heel wat schiet- en platformuitdagingen. Het is ook hier dat de Mega Man- en Metroid-inspiratie duidelijk zichtbaar wordt. Er is namelijk heel wat platformwerk  in zowel het oppervlak als bepaalde dungeons nodig. Ook kom je veel vijandige robots tegen, dus is het de bedoeling dat je je mannetje kan staan. Het wapen van Joule kan je op een vijand locken met de schouderknop, waarna je vervolgens verschillende kleuren van beams kan schieten en snel uit de weg kan dashen. Je staat gelukkig niet alleen, want er zijn enkele robots die nog steeds vriendelijk zijn en je bij zullen staan.

Het schattige hondje Mack, de behendige robot Seth en de sterke mastodont Duncan. Afhankelijk van welke robots je meeneemt, kan je ze specifieke aanvallen op vijanden laten doen of bepaalde obstakels overwinnen. Seth kan bijvoorbeeld op heel wat objecten klauteren, terwijl Duncan grote stenen uit de weg kan ruimen. Hierdoor kan je steeds meer dungeons uitspelen en geheimen ontdekken in de wereld van Far Eden. Uiteindelijk is het de bedoeling om zo veel mogelijk prismatic cores te verzamelen, die je toegang zullen geven tot de allerlaatste dungeon. De vereisten in deze dungeon liggen wel erg hoog, dus je zal helaas toch wel heel wat cores moeten vinden om de eindbaas te lijf te gaan.

Qua wereld en design doet Recore ons aan een Zelda-game denken, terwijl we voor de gameplay eigenlijk games als Mega Man, Metroid en Ratchet en Clank in een mixer moeten gooien. Dat klinkt natuurlijk veelbelovend, maar eigenlijk zijn er op zowat alle vlakken ruwe en onafgewerkte kantjes te vinden. Dit maakt Recore tot een vrij ongepolijste diamant die een pak beter had kunnen zijn als het toch wat meer maanden ontwikkeltijd gekregen had. Eigenlijk moet je je als gamer vooral afvragen of je zin hebt in een ietwat ouderwets onwikkelde actie-platformer met wat rpg-elementen uit het PS2-tijdperk, want zo voelt Recore toch wel wat aan. Dat kan voor sommigen onder ons positief of negatief zijn.

Dankzij het Play Anywhere-initiatief van Microsoft, konden we te game zowel op pc als Xbox One spelen. Helaas moeten we vaststellen dat er (voorlopig?) eigenlijk maar één platform is waar je de game het beste op kan spelen en dat is pc. De Xbox One-versie kende namelijk ongelooflijk veel performance problemen, gaande van laadtijden die gemakkelijk 2 minuten kunnen duren wanneer je sterft of teleport, tot een dermate lage framerate dewelke het schieten en platformen ontzettend fel hindert. Dit zorgde voor een erg frustrerende ervaring tijdens het spelen van meer intense gevechten.

Op pc (Testsysteem: I5-6600K @ 4.1 Ghz, 8GB DDR4, Nvidia GTX 1060, 256 GB Crucial BX 200 SSD) vinden we deze problemen niet terug. De game heeft slechts 10 seconden nodig om te laden en kan zonder problemen op maximale details draaien aan een zeer vlotte framerate die de gameplay en het platformen nooit hindert. Van enkele collegae hoorden we tevens dat de game ook behoorlijk goed draait op wat oudere systemen (oudere I5 cpu met een Radeon 6950 bijvoorbeeld). Bovendien ziet het spel er ook een pak beter uit en dat heeft niet enkel te maken met een hogere resolutie, maar ook door het feit dat lichteffecten en dergelijke een pak beter tot hun recht komen. We vermoeden dat de game met pc als lead platform ontwikkeld werd en de Xbox One-versie een beetje een verplichte vereiste van Microsoft was om de titel uit te brengen.