Overwatch

Overwatch

[gespeeld op PS4]

Blizzard Entertainment is een beetje van zijn gewoonlijke pad gegaan met het brengen van deze multiplayer first-person team based shooter, maar wie dacht dat Blizzard hiermee van zijn succesvol pad zou afwijken, mag zijn twijfels opbergen. Overwatch is een leuke game. Meer nog, het is een érg leuke game.

Ooit was er een ‘Omnic Crisis’, een evenement waarin de mensheid onder druk werd gezet door de Omnic, een vorm van Artificiële Intelligentie met kwade bedoelingen. Over heel de wereld werd naarstig gestreden tussen robots en mensen. Om een halt toe te roepen aan de Omnic kwam Overwatch tot stand, een groep van helden die een einde wist te maken aan de vreselijke strijd.

De mensen keerden zich echter na geruchten over corruptie en andere misprakijken tegen de helden en al snel werd de groep ontbonden. Vandaag woelt er opnieuw een strijd en komen alle Overwatch-helden van weleer uit de schaduw gestapt. Tijdens de game zelf wordt er nooit nog echt gerefereerd naar het verhaal. Zo lijkt er dus nogal een flinke afstand te liggen tussen het verhaal en de gamebeleving zelf. Het gebrek aan deze relatie doet gelukkig niets af aan de gamebeleving. Het was wel een mooi extraatje geweest.

Visueel gezien is de game een pareltje met z’n cartooneske kleurrijke stijl. Het stemmenwerk werd goed verzorgd en de komische one liners van de personages steken ons na vele uren nog altijd niet tegen. Mei, de Chinese klimatoloog die over ijs en sneeuw beschikt, heeft bijvoorbeeld als optionele slagzin “You have to let it go”. Frozen, anyone?

Het doel van Overwatch is met zes tegen zes proberen een match te winnen. Er zijn in totaal vier soorten games. Eigenlijk drie, aangezien de vierde een hybride vorm is. In Assault moet je een serie van locaties ofwel innemen ofwel verdedigen. In Escort moet je een ‘payload’, zeg maar een vliegende auto naar de andere kant van de map brengen, of het andere team hiervan weerhouden. Control wordt opgedeeld in rondes waarbij het eerste team dat twee rondes een bepaalde locatie het langst kan bijhouden, wint. Tot slot is er nog een hybride game die een mix van Assault en Escort is.

Qua vooruitgang in de game, is er enkel een level systeem voor jezelf als speler, als profiel zeg maar. Personages levellen niet, waardoor dus iedereen, zowel beginner als volleerd Overwatch-speler, evenveel kans maakt op de winst. Als speler levellen gebeurt door het vergaren van XP tijdens de game. Hoe beter je je rol speelt, hoe meer XP. Als je ook nog eens de wedstrijd wint, dan krijg je nog wat extra XP. Telkens je een nieuw level behaalt, krijg je een Lootcrate waarin wat cosmetische zaken zitten. Op het einde van een match wordt er ook steeds een ‘Play of the game’ gekozen door de game zelf, waarin één van de spelers schittert met een stukje van zijn of haar gameplay. Ook kunnen alle spelers na de match op één van vier geselecteerde gamers stemmen, maar daar hangt spijtig genoeg niets aan vast.

De personages bewegen zoals je het zou verwachten. Rondlopen als dikke dwerg, brute gorilla of roller bladende Rastafari ... elk personage voelt anders aan. De gameplay per personage is ook erg verschillend. 21 helden werden gesorteerd over vier categorieën: offense, defense, tank en support. Dat maken veel verschillende goed uitgewerkte personages. De ene speelt al wat moeilijker dan de andere, maar er is genoeg keuze voor iedereen. Of je nu wil snipen, vanop de zijlijn defenden, medische hulp aanbieden, met brute kracht meppen uitdelen of de hyperkineet uithangen, het is allemaal perfect mogelijk.

Elke held heeft een ‘special ability’ die telkens moet opgeladen worden. Dit opladen gebeurt vanzelf door tijd te laten passeren, maar ook door hetgeen je presteert. Die special wordt meestal begeleid met een bepaalde one liner. Als je bijvoorbeeld “It’s hiiiiigh noooon” hoort, maak dat je wegkomt uit McCree zijn ‘Deadeye’ vizier. Niet alleen is het op dat gebied belangrijk dat je goed luistert naar wat er gebeurt. De voetstappen van je tegenstanders klinken luider dan die van je teamgenoten, dus ook daarom is het belangrijk dat je je oren goed openhoudt.

Eén van onze favoriete helden is Junkrat, een Australische anarchistische crimineel dat defensief zijn mannetje staat. Hij heeft een berenklem en een op afstandsbediening werkende landmijn en met z’n Frag launcher kan hij van op verre afstand explosieven lanceren. Als extraatje laat hij na z’n dood ook nog enkele explosieven ontploffen. Junkrat z’n special ability is de RIP-Tire, een grote band met motor en explosief, dat je naar de vijand kan rijden en kan doen ontploffen. Elk personage heeft dus altijd een handjevol kunstjes,  waarvan je op elk moment in de game een overzicht kan bekijken. Munitie is onbeperkt beschikbaar (herladen is wel nodig) en op sommige zaken, zoals bij Junkrat z’n berenklem en landmijn bijvoorbeeld, zit een cooldown-periode.

Tactisch gezien pak je qua helden in je team logischerwijze best personages uit alle categorieën. De game helpt je daar bij. Tijdens het samenstellen van je groep, geeft de game zelf aan dat er bijvoorbeeld een tank ontbreekt, of dat er teveel helden zijn van eenzelfde categorie. Een balans lijkt mooi, maar we hebben tot hiertoe al genoeg voorbeelden gehad van teams die het tegendeel bewijzen. Het belangrijkste is dat je je team afstemt op het spel dat je speelt, op welke map je zit en tegen welk team je speelt. De tactiek van de game is dus afhankelijk van heel wat factoren en dat maakt dat het de game uitdagend houdt. Zelfs na het zoveelste spel, mag je nog altijd niet op je lauweren rusten en denken dat het met de vingers in de neus winnen wordt.

Je leest het dus al, dat het belangrijk is dat je in een flexibel team zit. De game is op z’n best als je met vrienden speelt en in een party chat zoveel mogelijk met elkaar communiceert. Gelukkig is de game best ook wel te pruimen als je met ongekende gamers speelt. Het kan dan soms iets stroever verlopen, maar de fun zit er dan toch nog steeds in.

Wat zijn dan de minpunten van de game? Het aantal mappen zou mogen worden uitgebreid als het van ons afhangt. Nu is het nog ok, dus we gaan het niet opnemen als minpunt, maar we kunnen ons voorstellen dat we binnen enkele maanden toch wel eens iets nieuws zullen willen. Ook is het spijtig dat het competitieve deel van de game nog niet aanwezig is. Al is dat misschien nog niet zo heel erg, want soms hebben we een vermoeden dat enkele personages lichtjes overpowered zijn. Dat geeft Blizzard dan toch nog de tijd om eventuele onevenwichten uit de weg te werken. Als laatste negatief puntje: match making als je in een party zit. Het kan soms echt ettelijke minuten duren alvorens Overwatch een game vindt.