Homefront: The Revolution
Homefront: The Revolution
[gespeeld op pc]
De ontwikkelingperiode van Homefront: The Revolution ging nu niet meteen van een leien dakje. Na de verkoop van de reeks aan Deep Silver (Koch Media) onderging Free Radical een naamswijziging naar Dambuster Studios en werd de opzet van Homefront 2 wat omgegooid. De lineaire setting van Homefront 1 werd van tafel geveegd en de keuze viel op een open wereld waar de speler zich in kon laten gaan.
Om enige verwarring te voorkomen, melden we je nu al dat Homefront: The Revolution geen opvolger is van Homefront 1. De twee hebben buiten de setting niks met elkaar gemeen en vallen dus ook niet met elkaar te vergelijken. Noord-Korea maakt een eigen Sillicon Valley mee en deze groeit een pak sneller dan die van Amerika, waardoor de technologische ontwikkelingen snel worden overgenomen door de andere landen, waaronder ook Amerika.
Het begon met kleine zaken, waaronder telefoons en computers, maar later ook militaire benodigdheden om de gaande oorlog in het Midden-Oosten te kunnen winnen. Wat uiteindelijk niemand wist, was het feit dat men bij Noord-Korea een achterpoortje in de software had gebouwd en met een enkele knop werd alle technologie en militaire verdediging uitgeschakeld. Mensen komen in armoede terecht en Noord-Korea komt Amerika te "hulp" en dringt zo het land binnen. In het begin ging alles goed, maar naarmate de KPA (of Norks genoemd door het verzet) meer macht verwierf, werd het steeds grimmiger.
We bevinden ons nu in het jaar 2029 te Philadelphia waar we in de huid kruipen van Ethan Brady - die in de gevangenis belandt met drie andere voor ondervraging. De KPA wil namelijk de locatie weten van Ben Walker, de verzetsleider. Vooraleer we iets kunnen zeggen, worden we uit de gevangenis gered. Ben Walker geraakt echter gewond en wordt toch nog opgepakt door de KPA. Dat is het start van het verhaal en je strijd in de revolutie.
Het verhaal is niet meteen het beste ooit, met veel elementen die we al eens eerder zagen. Er zaten zelfs een aantal momenten in de game waar we zelfs met de ogen moesten rollen. Verder heb je heel stereotype personages en wordt de speelduur kunstmatig verlengd door de hulp van het volk te moeten optrommelen. Zo moet je dat een paar keer doen in de game, zonder enige meerwaarde. Los daarvan is de spelduur sowieso wel verbeterd ten opzichte van Homefront 1 (wat ook niet echt moeilijk was). Reken op een tiental uur, maar als je alle zijopdrachten doet, dan zit je op pakweg 23 uur - al hebben we dan wel geen rekening gehouden met de problemen die je moet overwinnen (waarover later meer).
In Homefront: The Revolution krijg je een open wereld voorgeschoteld, met 3 zones (Red, Yellow en Green). De eerste twee zijn het strijdtoneel, terwijl Green vooral je verhaal vooruit stuwt. Qua visuals ziet de Red Zone er het meeste uit als een oorlogsgebied. Alles is aan flarden geschoten en puin ligt overal. Patrouiles zijn overal en je moet goed opletten of je moet in de clinch gaan. In de Yellow Zone woont meer volk, dat wordt uitgebuit door KPA. Geen constante gevechten en alles ziet er ook ordelijker uit. Het is spijtig dat in de Yellow zone veel acties scripted zijn en je na een tijdje alles gezien hebt. Het voelt niet meer natuurlijk aan als je voor de honderste keer een inval ziet. Jammer genoeg voelen de zones ook niet echt levendig aan. Je ziet mensen wel rondlopen, maar zonder enig doel. Het enige wat je hoort, is soms wat dreigende taal wanneer je er per ongeluk tegenaan loopt.
In de Red zone kan je je volledig laten gaan, maar in de Yellow zone gaat dit net iets anders. De bewaking is hier steviger en je moet proberen om in stilte rond te dwalen. Je kan wel beroep doen op groepen inwoners om je te verstoppen. Het waarschuwingssysteem, waarmee je kan zien hoe de KPA je opspoort, is jammer genoeg niet al te best. Plots merken ze je wel op terwijl je veilig denk te zitten en andere keren sta je bij wijze van spreken voor hun neus en doen ze niks. Sowieso heb je ook schuilplaatsen in de Yellow Zone, iets wat je uiteraard niet hebt in de Red Zone.
Naast de 3 zones is alles nog eens opgedeeld in kleinere gebieden, gedomineerd door een Strikepoint of Stronghold. Telkens je die kan veroveren, wint het verzet aan kracht en impact. Neem je bijvoorbeeld een garage in, dan zakt de aanwezigheid van drones en zo hangt het territorium dus vast aan bepaalde gebouwen. Het doet denken aan Far Cry, zelfs de animatie bij de verovering. Je staat er ook niet altijd alleen voor, want je kan ook vrijheidsstrijders recruteren om aan je zij mee te vechten. Medkits zijn ook essentieel, want je geneest nooit zomaar volledig, dus je moet op zoek naar manieren om je gezondheid op peil te houden.
Qua wapens moet je niet veel meer verwachten dan het traditionele arsenaal, met onder meer een pistool, SMG, assault rifle, sniper, DRM, ... Gelukkig kan je alles wel modulair aanpassen, zoals vlammenwerpers creëren en meer. Nieuwe wapens koop je met Tech point die je krijgt bij missies, collectibles of Strikepoints. Met in-game geld kan je dan de wapens verbeteren (onder meer met attachments), met bijvoorbeeld meer schade. Naast de wapens heb je ook nog vier "gadgets": de molotov cocktail, C4, een firecracker om vijanden af te leiden en een hacking tool. Al deze zaken zijn ook up te graden in vier verschillende richtingen.
We vonden ook dat de wapens niet echt natuurlijk aanvoelden qua handling en ook de recoil is niet altijd even goed. Zo heb je de SMG die je vizier met drie kogels ineens 3 meter naar omhoog duwt, maar bij de assault rifle voelden we dan weer quasi niks van recoil. Ook qua beweging is dat het geval. Je merkt de verschillende 'standen' om te rennen en wanneer je met een sniper rondloopt, voelt het aan alsof je door de zwaartekracht wordt tegengehouden. Je rent ook sneller met een pistool in de hand dan ongewapend, wat niet echt logisch is. Klimmen is ook mogelijk, maar ook hier schort wat. Om bepaalde Strikepoints te benaderen moet je soms van de ene plek naar de andere springen, maar als je dat niet rennend doet, dan laat je personage zich gewoon als een baksteen vallen in plaats van naar de rand te grijpen.
We waren in onze preview al niet te spreken over de AI, maar er is eigenlijk geen vooruitgang geboekt. Ze missen je soms nog steeds van op een meter afstand en tactieken worden niet echt gebruikt. Als ze dan toch raak schieten, is het wel meteen ferm raak. Sommige close-combat situaties wisten we zonder problemen te overleven om vervolgens met 3 kogels in de rug plots een game over-scherm te zien. Gelukkig zijn je teamgenoten wel redelijk deftig en krijgen ze ook vijanden tegen de grond.
Nu komen we bij het stukje waarin we even onze gal spuwen, aangezien we gedurende onze speelsessies meermaals hebben afgevraagd of de titel ooit werd getest. Het gaat daarbij niet enkel om bugs, maar ook over kleine details die het geheel aangenamer moeten maken. Zo missen we een "Buy all"-knop bij de consumables. Nu mochten we zes health packs apart aankopen om een volledige inventory te hebben. Verder heb je tal van bugs tijdens de game zelf. Zo konden we over prikkeldraad klimmen, spawnde vijanden net voor ons en spawnden teamgenoten een meter boven de grond.
We hadden ook nog de pech bij de laatste missie dat een vast object het pad van een wagen blokkeerde en we dus gewoon niet verder konden. Na enig geklungel konden we de wagen over het vast object krijgen door C4 onder de wagen te gooien en deze te laten ontploffen. Door deze explosie kwam de wagen een beetje hoger geraakt en kon het enkel met veel moeite verder rijden. Ook kregen we een error en toen we terug in het spel kwamen, was onze save file kapot. We konden geen enkel wapen selecteren en we zijn uit armoede een paar saves terug moeten gaan. Het volstaat waarschijnlijk om te zeggen dat dit verreweg niet het einde van ons lijstje met bugs was.
Grafisch is het ook wispelturig. Homefront: The Revolution gebruikt de CryEngine en gedurende onze speelsessies hadden we telkens een hick-up wanneer we een missie, job, of strikepoint voltooiden. Ook de verschillende mappen zijn niet allemaal grafisch even sterk. Zo hadden we stukken die zeer ondermaatse textures leken te gebruikten, terwijl we bij andere mappen iets hadden van "eigenlijk ziet dit er niet zo slecht uit". Het is een spijtige zaak dat dit laatste niet naar alles is doorgetrokken, maar ook hier heb je puntjes waar we ons aan ergerden. Zo is het licht wanneer je van een donkere ruimte naar buiten gaat veel te sterk en ben je echt voor een aantal seconden verblind. Ook voelt de Red zone erg leeg aan. In onze ogen kan je eigenlijk veel meer doen om het effect van die maandenlange oorlog te zichtbaar te maken in het landschap.
Dezelfde conclusie trekken we voor de audio. Gedurende je avontuur heb je achtergrondmuziek, maar na een tijd wordt deze zo eentonig dat je wenst dat ze gewoon niets laten horen. De conversaties worden ook op bepaalde momenten door elkaar gevoerd. Zo was er een dialoog aan de gang en gedurende dit kregen we ineens "What are you looking at?" te horen. Dit behoorde totaal niet tot de conversatie die we aan het voeren waren en zulke zaken zijn we nog tegengekomen. Het geluid valt met momenten ook weg en dan hoor je niets buiten de stem van een personage.
Denk er ook aan dat de consoles niet echt de beste vrienden zijn van de CryEngine en daar kan je dus waarschijnlijk makkelijker framedrops en dergelijke ervaren. Hier hadden we op de pc niet meteen last van, maar de performance was nu in het geheel ook al niet de beste.
Nadat je de singleplayer tot een goed einde hebt weten brengen, kan je je uitleven in de multiplayer en meer bepaald in de Resistance-mode. Dit zijn zes co-op missies die je met zijn vieren tot een goed einde kan brengen. Aan de start van je multiplayercarrière moet je een personage kiezen met een bepaalde achtergrond, bijvoorbeeld loodgieter, en die zorgt voor specifieke bonussen. Verder heb je uiteraard de mogelijkheid om nieuwe wapens en attachments te kopen met verkregen geld. Je kan ook Boosters aankopen die je meer bonus geven bij XP, schade en meer. Naast de bonus die je krijgt door de achtergrond van je personage kan je ook je skills (in vier tiers) uitbreiden door nieuwe aan te leren, zoals sneller kunnen klimmen.
- Open wereld
- "Uitgebreider" verhaal
- Onafgewerkt gevoel
- Domme AI
- Bugs
- Audiovisueel wispelturig