Fire Emblem Fates: Conquest

Fire Emblem Fates: Conquest

Fire Emblem Fates: Conquest is de hardcore kant van Fire Emblem Fates. Elke missie is een zaak van leven of dood. Door het gebrek aan optionele "grind"-missies tussenin het verhaal wordt elke keuze finaal. Wie level je verder? Wie stuur je een hindernis in? Wie combineer je met wie? De doelstellingen verschillen ook elke missie en simpelweg de vijandelijke generaal verslaan is vaak niet genoeg. Strategie op zijn best. Dit is een emotionele rollercoaster van oorzaak en gevolg, misschien wel de beste keuze van de twee Fates games voor Fire Emblem veteranen.

Conquest kijkt steeds vooruit, nooit achteruit. Dit betekent dat er amper tijd is voor zijmissies, of beter gezegd, je hebt er bijna geen. Je springt van verhaalmissie naar verhaalmissie. Je leger wordt op die manier wel sterker, maar niet zo snel. Gezien je verhaalmissies niet opnieuw kan spelen betekent dit ook dat je best focust op bepaalde units. Je hebt geen tijd om iedereen te levelen. Je krijgt zelfs niet de kans. In combinatie met de vaak lastige beperkingen die missies durven op te leggen aan de speler, betekent dit dat Conquest op momenten erg spannend is en op andere moment dan weer erg frustrerend. Persoonlijk zijn we wel voorstander van de uitdaging die deze game biedt, maar het tempo zorgt er voor dat je weinig op je gemak bent en niet altijd de tijd krijgt om je leger op te bouwen zoals jij dat wil.

Qua gameplay is Conquest, net zoals Birthright (ook daarvan hebben we een review), opmerkelijk trouw aan zijn voorganger, Awakening. Op het slagveld maak je groepjes van twee units die elkaar versterken en zo hun zwaktes beperken. Naast het slagveld (lees: in je kasteel) bouw je dan diezelfde relaties verder op aan de hand van conversaties en mini-events. Hoe hoger de sociale link is tussen twee personages, hoe beter ze presteren tijdens gevechten. Het grote verschil met Birthright (en ook Revelations) is dat je in Conquest geen scouting missies hebt, missies waar je eindelijk eens een pauze kan nemen tussen het verhaal om je personages wat beter te leren kennen. Het is net dit dat ervoor zorgt dat Conquest een hoger tempo heeft. Je kan je personages niet telkens ietwat sterker maken vooraleer je begint aan de volgende verhaalmissie. De vijand daarentegen wordt steeds slimmer en steeds moeilijker, wat ervoor zorgt dat de moeilijheidsgraad bij momenten een stuk omhoog kan gaan.

Je kan Conquest natuurlijk wel ietwat rustiger maken door van Classic Mode naar Casual of Phoenix mode te gaan. Als je geen grote Fire Emblem expert bent, dan is Casual Mode wellicht de beste optie. Het feit dat personages niet permanent sterven, verandert namelijk de hele game. Phoenix Mode zouden we wel niet aanraden, want dat zorgt ervoor dat personages meteen terug tot leven gewekt worden en is gewoonweg té makkelijk. Het haalt alle fun uit de gameplay. Het omgekeerde telt trouwens ook voor Birthright: als je daar de moeilijkheidsgraad verhoogt en op Classic Mode speelt, dan kan je die game net zo moeilijk als Conquest maken. Het is maar wat het beste bij je past. Het gebrek aan scouting missies in Conquest blijft wel jammer, al zou er DLC op komst zijn die grinding mogelijk maakt.

Een pluspunt is wel My Castle, het kasteel waar je tijd doorbrengt tussen verhaalmissies. Je kan er winkels, monumenten, een arena en zelfs verdedigers bouwen. Alle gebouwen hebben zo hun eigen voordelen. Je hebt bijvoorbeeld een blacksmith waar je je eigen wapens kan maken, handig voor personages die een laag level hebben of net een class change zijn ondergaan. Koop een paar basiswapens, combineer ze in iets beter en plotseling heb je een wapen dat het tij van een gevecht kan veranderen. Je hebt ook sociale gebouwen zoals een sauna, wat niet meer is dan een excuus om je soldaten in een bikini of zwembroek te zien, misschien wel het beste aspect van je kasteel.

Qua strategie is Conquest wellicht de betere van de twee openers in Fire Emblem Fates. Er zit meer variatie in de mappen en - zoals eerder al gezegd - zijn de doelstellingen nooit echt hetzelfde en moet je elke missie dus op een andere manier winnen. Ook Dragon Veins spelen een belangrijke rol in Conquest. Dat is een nieuwe toevoeging in deze Fire Emblem die gebruik maakt van de "drakenkracht" die jouw personage bezit. Zo kan je rotsblokken verschuiven, een rivier droog maken zodat je ze kan oversteken en ijsblokken vernietigen.

Verhaalgewijs kies je in Conquest voor je adoptiefamilie - de Nohrians. Dat betekent dat de vijand je echte familie is. Klinkt allemaal erg intrigerend, maar het eigenlijke verhaal is redelijk matig. Er gebeuren dingen die je al van mijlenver zag aankomen en anderzijds heb je dan weer elvendertig anime clichés die allemaal de revue passeren. De echte sterkte komt uit de personages van Conquest, die hebben allemaal hun eigen, uniek karakter en zijn daarom ook allemaal speciaal op hun eigen manier. Meer te weten komen over de harde kroonprins Xander of de rondborstige Camilla - het zijn zaken die veel van het verhaal goedmaken.

Audiovisueel is er niet zoveel veranderd tegenover Awakening. De cutscènes zijn van dezelfde kwaliteit (een groot pluspunt) en ook qua art blijft Conquest imponeren, net zoals zijn voorganger. Een kleine vernieuwing zit hem in de overgang van de strategie-map naar een gevecht. Dat gebeurt nu veel vloeiender dan in Awakening. In zijn geheel betekent dat dat alle Fates-games op zijn minst even mooi zijn als Awakening en op zijn best net dat tikkeltje beter zijn.