Star Fox Zero

Star Fox Zero

De comeback van Star Fox heeft lang op zich laten wachten. De Wii kreeg geen eigen Star Fox-game en ook de Gamecube had niet de klassieke Star Fox van vroeger. Na lang zwoegen en uitstellen komt Nintendo dan ook eindelijk met een nieuw verhaal op de proppen om onze honger eindelijk te stillen. Velen zijn wel bang voor motion controls en de modernere aanpak van de serie, maar gelukkig is niet alle vrees terecht.

Het verhaal koppelt terug naar Star Fox 64, dat op zijn beurt terugkoppelde naar de originele Star Fox. Andross is terug met een heel bataljon aan vijandelijke schepen en hij wil het hele Lylat stelsel onderwerpen. Het leger van Cornelia kan het niet alleen aan en schakelt daarom de hulp in van Fox McCloud en zijn team. Je zal planeten moeten redden en de basis van Andross moeten vernietigen zodat hij nooit ofte nimmer nog kattekwaad kan uithalen. Qua verhaal niet meteen uniek te noemen, maar wel voldoende om een resem gevarieerde missies voor te schotelen.

Het begint allemaal wat rechtlijnig, zodat je tijd krijgt om de voertuigen en missies wat te leren kennen. Pas daarna vertakken de missies en ben je zelfs niet verplicht om alle missies te spelen om de game toch uit te kunnen spelen. Dankzij alternatieve routes en andere gebeurtenissen speel je binnen bepaalde missies ook andere stukjes verhaal af, waardoor de herspeelbaarheid wat bevorderd wordt. 

Er is motion control ingebouwd in de game, maar je kan zelf kiezen in welke mate die aanwezig is. Ofwel speel je in cockpit view en dienen de motion controls om te richten, ofwel speel je in third person view en werk je met de klassieke controls. Je gebruikt de L-stick om te mikken en de R-stick om bewegingen uit te voeren. De combinatie zorgt dan weer voor barrel rolls, somersaults en andere acties uitvoeren.

Een bepaalde mate aan motion controls zal echter wel altijd aanwezig zijn. Zo zal je op bepaalde ogenblikken verplicht worden om ze toe te passen als je een bepaald boss-gedeelte wil overwinnen. Het is echter een must om die controls enigszins onder de knie te krijgen, omdat ze dus verplichte kost zijn op sommige momenten, hoe frustrerend dit ook moge zijn. Dankzij de goede begeleiding doorheen het spel zou het echter geen probleem mogen vormen, want zowel de interface als de motion tracking worden al snel goed uitgelegd. Voor je het weet, zou je een space scherpschutter met motion tracking moeten zijn.

Dankzij het locking systeem, waarmee de camera altijd op de vijand gericht ongeacht diens positie, blijf je toch nog het overzicht behouden, zeker in de All-range mode waarin je kan rondvliegen waar je maar wil. Mocht je tegenover de Star Wolf clan komen te staan, dan is dit zeker geen overbodige luxe, aangezien je dan langs meerdere kanten belaagd zal worden. Daarvoor moeten motion controls en normale controls goed samenwerken en dat is waar Nintendo weer is in geslaagd. Denk maar aan Splatoon en nu ook aan de manier waarop Star Fox Zero het aanpakt. Wel vervelend is dat je voor sommige wapens op je gamepad moet kijken om te mikken, maar dat kan je aanpassen naar je televisiescherm.

Naast de Arwing zul je het ook in andere voertuigen opnemen tegen Andross. De Arwing kan in een “walker” veranderen waardoor hij als een kip rondhuppelt op gelijk welk terrein of object. De Landmaster Tank keert ook terug en de Gyrowing is een nieuwe toevoeging, die zowel op land als in de lucht gebruikt kan worden. Deze heeft ook een kleine robot waarvan je even de controle kan overnemen om door kleine openingen te vliegen of om iets te hacken. Het zorgt voor wat variatie, al overdrijft men niet met de momenten waarop je het kan toepassen.

Zoals bij de originele Star Fox kan je de game makkelijk op een dagje uitspelen, maar dan is het normaal gezien nog niet volledig uitgespeeld. Heel wat missies zijn immers optioneel. Je kan ook geheime wegen vrijspelen en munten verzamelen (die zoals gebruikelijk op onverwachte plaatsen liggen). Verder heb je ook een Training Mode vol uitdagingen voor alle voertuigen en een exclusief voertuig, de Roadmaster.

Een pijnlijk gebrek is dat deze Star Fox Zero het zonder multiplayer moet stellen. Wie zou er nu niet als Fox McCloud of Star Wolf dogfights willen uitvechten tegen anderen? Er zit wel een local co-op in de game verwerkt waar de ene speler de Arwing bestuurt en de andere met de gamepad kan vuren, maar toch lijkt deze game niet volledig afgewerkt zonder de gegeerde multiplayer. Amiibo’s zijn wel bruikbaar in de game, zijnde Fox Mcloud en Falco die allebei een nieuwe Arwing verschaffen met unieke features. Moest je niet zo goed kunnen wennen aan de controls en voortdurend doodgaan, dan is er ook nog wel een “super guide” - een onkwetsbare Arwing.

Waar de SNES- en N64-games grafische explosies waren op ons scherm, stelt Star Fox Zero toch ietwat teleur. De omgevingen zijn mooi, explosies zijn zalig om te zien en de game loopt constant soepel, maar sommige bazen zijn toch echt grafisch simplistisch ontworpen, om nog maar te zwijgen van de toch wel vrij kale omgevingen. Dit gebeurt nu niet in ieder level, maar je ziet toch dat de game iets wat meer “wow”-effect mocht bevatten, zeker gezien het uitstel. Ook qua audio blijven we met gemengd gevoelens achter, want de muziek is zeker goed en doet terugdenken aan weleer, maar de Gamepad wordt misschien net iets te vaak gebruikt om radio gesprekken door te voeren en je hoort toch wel dat de kwaliteit hierdoor iets moest inboeten.