Samurai Warriors 4: Empires

Samurai Warriors 4: Empires

De Warriors-franchise van Koei Tecmo is met zijn vele adaptaties en spin-offs makkelijk één van de grootste Japanse videogame franchises. De naam is zo groot geworden dat het vaak lijkt of er elke maand wel een of andere nieuwe game in de winkelrekken ligt. Dankzij bekende IPs als One Piece, Dragon Quest en Zelda wordt de Warriors-naam ook enkel maar groter. Er lijkt dus niet meteen een einde te komen aan het succesverhaal van Koei Tecmo, terwijl de franchise toch al bijna twintig jaar oud is. Ondanks het feit dat de games vooral bekend staan als actie-games waarin je continu honderden vijanden tegelijkertijd afmaakt, is er toch nog steeds ruimte voor vernieuwing. Samurai Warriors 4: Empires - de recentste game - is zo bijvoorbeeld een kruising tussen hack & slash én turn-based-strategy.

Samurai Warriors kan je het best omschrijven als het Japanse broertje van de hoofdreeks. Dynasty Warriors draait namelijk rond het tijdperk van de Drie Koninkrijken, een periode waarin het rijk van China tijdelijk uiteenviel in drie afzonderlijke koninkrijken. Samurai Warriors daarentegen speelt zich af tijdens de Sengoku-periode in Japan, een tijd van binnenlandse crisis, oorlogvoering en sociale chaos. Het was een periode waarin verscheidene Japanse krijgsheren elkaar opvolgden tot Tokugawa Ieyasu uiteindelijk de overwinning zou claimen en zijn familie het land van 1603 tot 1868 zou regeren. Het is een erg interessante periode die door zijn vele iconische krijgsheren de perfecte basis legt voor een game waarin je hoofdzakelijk grote gevechten moet naspelen, met de nodige artistieke vrijheid.

Wat misschien wel interessant is voor mensen die een beetje innovatie zoeken binnenin de Warriors-franchise is dat Samurai Warriors 4: Empires niet zomaar de zoveelste Dynasty Warriors in een Japans kleedje is. Er is wel degelijk een reden voor die Empires subtitel. Je krijgt meer vrijheid en meer tactiek. De gameplay is wel nagenoeg identiek aan zowat elke andere Warriors game (her en der enkele kleine wijzigingen) en ook qua personages is er zo goed als niets veranderd tegenover Samurai Warriors 4-II, maar in ruil daarvoor krijg je de kans om je eigen verhaal te maken. Je kan Japan veroveren op je eigen manier, op je eigen tempo en met een clan van jouw keuze. Het enige dat vast staat is het jaar waarin je begint, de rest ligt volledig in je eigen handen. Je kan allianties opbouwen met andere clans, de overwinning behalen door de ambitie van je clan tot een goed einde te brengen of - indien je dat wilt - Japan volledig veroveren door echt elke andere clan uit te schakelen.

Dat is dan ook meteen het grootste verschil met andere Warriors games. In Empires heb je een map van Japan en speel je met beurten. De gameplay is opgedeeld in een politieke fase en een oorlogsfase. Tijdens die eerste fase heb je vijf verschillende kernwaarden die erg belangrijk zullen zijn tijdens het spel: personeel, strategie, militaire zaken, diplomatie en ontwikkeling. Elk van deze vijf onderdelen wordt ondersteund door één of meerdere van je generalen uit je eigen leger. Die kunnen op hun beurt dan een beleid doorvoeren. Dat gaat van simpele zaken als het aanvullen van je troepen of het stimuleren van de economie tot het vermoorden van een vijandelijke krijgsheer. Zowat alles heeft een effect op de oorlogsfase van het spel. 

De game leert je ook snel dat je echt wel rekening moet houden met de politieke fase. Iedereen die al eens een Warriors game heeft gespeeld zal wel weten dat je de meeste gevechten makkelijk kan winnen met wat buttonmashing. We gaan nu niet impliceren dat deze game plotseling véél moeilijker is, maar als je niet goed oplet zal je merken hoe je nogal snel een gevecht kan verliezen. Zo brengt Empires heel wat extra tactiek met zich mee. Elke generaal heeft zijn eigen troepen en het verschil tussen jouw troepen en de vijand kan soms grote gevolgen hebben nog voor de strijd is begonnen. Ben je in de minderheid, dan wordt het andere leger sterker. Hoe groter de kloof, hoe sterker zij zijn.

Hoewel dit vroeger slechts een kleine handicap zou geweest zijn, wordt Samurai Warriors 4: Empires plots een stuk moeilijker hierdoor. Het duurt langer om soldaten te verslaan en je voelt echt wel het verschil als je tegen een vijandelijke generaal vecht. Er is ook altijd een tijdslimiet als je een basis wilt overnemen (afhankelijk van het geld en de middelen die je uitgeeft aan een gevecht, maximaal vijftien minuten) en als die afloopt voor je de leider hebt verslaan, dan verlies je... zelfs al heb je nog twintig keer zoveel manschappen over als de tegenspeler. Net daardoor is het zo belangrijk dat je steeds zorgt dat het verschil in troepen in jouw voordeel is, anders duurt een gevecht veel langer, vaak met de nederlaag als gevolg.

Die extra diepgang telt niet alleen voor gevechten. Ook het overkoepelende geheel voelt in deze game verfijnder aan. De game hangt niet meer aan elkaar door gevecht na gevecht te spelen met een simpel menuscherm ertussen. Je hebt je eigen kasteel waarin je jouw generalen en magistraten continu aan het werk ziet. Er zijn veel meer aanpassingsmogelijkheden aanwezig op dat vlak. Je kan kiezen wie wat doet, je kan je eigen personage maken en daarmee Japan veroveren, maar het gaat nog verder. Als twee personages elkaar meermaals tegenkomen, dan worden ze bijvoorbeeld rivalen of vrienden, afhankelijk aan welke zijde ze vechten. De leider van je clan kan op die manier protégés bevrienden en zelfs een vrouw leren kennen. Er zijn ook een pak dynamische cutscènes doorheen de campagne, allemaal afhankelijk van de personages waarmee je speelt en de keuzes die je maakt.

Alles samengevat blijft dit wel een Warriors-game en zoals bijna altijd het geval is, wordt ook deze game na een tijdje repetitief. De extra diepgang en de grote lijst keuzes die je kan maken maakt het geheel sowieso interessanter dan de laatste paar games, maar op een bepaald moment wordt ook dat meer van hetzelfde. Dit is geen game die je tientallen uren kan spelen zonder verveeld te geraken. Wel is het de perfecte Warriors-game om af en toe eens een paar uur te spelen, al is het maar door de mogelijkheid om een eigen personage te maken waarmee je heel Japan kan veroveren op je eigen manier.

De game ziet er ook erg mooi uit en honderden vijanden tegelijkertijd aanvallen, blijft altijd toch een beetje indrukwekkend. Helaas zorgt dat er af en toe wel voor dat de framerate een paar niveaus omlaag zakt. De vele iconische officieren en krijgsheren zien er wel allemaal speciaal uit op hun eigen manier, al merk je wel dat de ene persoon (bvb. Oda Nobunaga) al wat meer aandacht kreeg dan een ander.