The Legend of Zelda: Twilight Princess HD

The Legend of Zelda: Twilight Princess HD

Dit jaar viert de Legend of Zelda franchise haar dertigste verjaardag en Twilight Princess haar tiende. Een ding is zeker: de reeks heeft de tand des tijds kunnen doorstaan. Nu Nintendo met The Legend of Zelda: Twilight Princess HD, een Gamecube-/Wii-titel in een nieuw jasje, op de proppen komt, rest ons de vraag of ook deze enkele game uit de reeks vandaag de dag nog weet te bekoren.

In Twilight Princess HD herkennen we Link als een simpele boerenjongen die de opdracht krijgt om een levering naar Hyrule Castle te brengen. Het zou zijn eerste tocht naar de stad worden, maar al gauw worden de plannen aan diggelen geslagen door de komst van twilight: een mysterieus, donker licht dat het land Hyrule in een ongeziene (nou ja, tenzij je de GC/Wii-versies hebt gespeeld) avondschemering hult. Aan Link is de taak om deze twilight en boosdoener Zant uit het land te verdrijven.

Goed, dat was het begin van het verhaal en is het begin van het verhaal gebleven. Aan de rest van het verhaal heeft men overigens ook niets gewijzigd, wat een goede zaak is. Een spijtige zaak echter, is dat het einde van het verhaal inmiddels al te “gekend” is om nog een grote plottwist te vormen. Highlight de volgende passage om de verhaalspoiler wél te lezen. Bij het spelen van de originele game leek het alsof Ganondorf eens niet de grote slechterik zou gaan zijn, wat zijn onverwachte terugkeer des te meer episch maakte. Voor deze HD-versie wordt hij daarentegen al maanden in menig promotionele artwork en dergelijke teruggevonden, om de ondersteuning van de Ganondorf-amiibo niet te vergeten. Ondertussen heeft deze Ganondorf uit Twilight Princess tevens twee verschijningen gemaakt in Super Smash Bros-games. Het is jammer, maar helaas onmogelijk om de plottwist van het verhaal nog op dezelfde manier als toen aan te brengen.

Amiibo-ondersteuning? Jawel, men heeft hier en daar toch wat cruciale wijzigingen aangebracht wat deze figuurtjes betreft. Tijdens het avontuur kunnen Link en Toon Link gebruikt worden om pijlen aan te vullen, Zelda en Sheik om hartjes te herstellen en Ganondorf om meer schade te ontvangen. Vier ervan maken het avontuur makkelijker, wat best jammer is aangezien de moeilijkheidsgraad op zich al niet hoog ligt. De laatste zorgt dan weer voor wat extra uitdaging, wat zeker geen kwaad kan. Een laatste compatibele amiibo is eentje die speciaal voor deze release werd ontworpen: Wolf Link.

Deze ontgrendelt de nieuwe Cave of Shadows en brengt je daar ook onmiddellijk naartoe wanneer je het beeldje op de gamepad plaatst terwijl je in het Collection-scherm bent. Het betreft een extra kerker die best wordt gehouden voor na het uitspelen van het verhaal. Hij is erg uitdagend, maar ook best frustrerend gebouwd. Na het doorkruisen van enkele met vijanden gevulde kamers ontvang je je eerste beloning, mag je je overige hartjes opslaan naar de Wolf Link amiibo en word je terug naar het spel gebracht.

Ga je dan weer naar de Cave of Shadows, moet je weer dezelfde vijanden in dezelfde kamers verslaan vooraleer je verder kan. Telkens weer opnieuw. Het enige voordeel is dat je dan wel een (eenmalig) soort genezingsmiddel hebt in de vorm van de Wolf Link amiibo (en dus met maximaal 39,5 hartjes aan de grot kan beginnen), maar het is simpelweg te frustrerend om steeds diezelfde kamers te moeten doorlopen. Spijtig voor de Wolf Link amiibo, die anders wel een van de mooiere en meer gedetailleerde beeldjes tot hiertoe is.

Wie extra uitdaging verwachtte in deze game zal blij zijn met de Hero Mode, die vanaf het begin beschikbaar is. Link neemt hierbij dubbele schade (viervoudig in combinatie met de Ganondorf-amiibo), zal geen hartjes vinden en in een gespiegeld Hyrule moeten avonturieren. Vertrouwd voor de Wii-gamer dus, maar verwarrend voor wie dit niet gewend is. Zoals bij de meeste Zelda-games waarin deze optie beschikbaar is, is Hero Mode een deugdelijke toevoeging in wat anders qua gevechten een niet zo heel uitdagend spel is.

Er zijn enkele kleine wijzigingen aangebracht, die het spelen een heel stuk aangenamer maken. Zo zijn alle irritante kantjes rond rupees, de valuta van Hyrule, voor deze HD remake weggehaald. Bij het, voor de eerste keer sinds je het spel hebt opgestart, oppikken van een gele rupee of hoger kijkt Link er nu niet meer vol bewondering naar; dit waren toch wel overbodige onderbrekingen in het originele spel. Link laat tevens geen rupees meer liggen in schatkisten wanneer zijn portemonnee vol is. Dit is sowieso al moeilijker om voor mekaar te krijgen, want de speler start met een grotere wallet (kan 500 rupees dragen tegenover de 300 van vroeger) en waar het maximum vroeger op 1000 rupees lag, ligt het nu op 2000 en zelfs 9999 indien je de nieuwe Cave of Shadows kan voltooien.

Bij het betreden van een in twilight gehulde provincie in Hyrule, moet Link steeds als wolf zogenaamde tears of light verzamelen om dat deel van het land terug normaal te maken. Dat was een minder leuk deel van het spel en dat heeft men bij Nintendo gehoord, want het aantal te verzamelen tears is van 16 naar 12 teruggedrongen. Er een nieuw voorwerp, de Ghost Lantern, die je laat weten wanneer er een Poe in de buurt is. Poe’s waren in Twilight Princess de moeilijkste der collectibles van het spel, wat deze toevoeging zeer welkom maakt. Bovendien werd een volledig nieuw type object toegevoegd dat de speler kan verzamelen: stempels voor Miiverse, met onder meer letters van het Hyliaanse alfabet. Tot slot werd er op de Gamepad een virtueel knopje toegevoegd om meteen van wolf in mens te veranderen en vice versa, wat erg tijdbesparend is voor wie het spel met de gamepad speelt.

Wanneer je met die controlleroptie speelt kan je voorts profiteren van de voordelen van beide originele versies. De Gamecube-versie had als voordeel dat er een C-stick aanwezig was op de controller, waardoor de camera vrij kon bestuurd worden. Met de Wii-versie kon je de controller gebruiken om te richten wanneer je bijvoorbeeld de Clawshot bovenhaalde. De aanwezigheid van een tweede stick én gyrosensor in de gamepad zorgt ervoor dat je dit nu allemaal kan gebruiken, terwijl het scherm ook nog eens je verzameling voorwerpen of een kaart van je omgeving kan weergeven. De gyrosensor kan ook worden uitgezet, maar het richten lukt erg nauwkeurig en voelt toch prettig aan met wat beweging.

Over naar de graphics, wat een van de belangrijkste aspecten vormt in een HD remake. Net zoals bij Wind Waker HD het geval was, heeft Nintendo de overgang zo mooi mogelijk gemaakt. De grafische stijl van Twilight Princess is echter niet zo tijdloos als de cel-shaded stijl van Wind Waker. Daardoor zal je bij het spelen van Twilight Princess HD soms wel voelen dat dit een 10 jaar oude game is, vooral wanneer je over Hyrule Field loopt. De lichteffecten mogen er daartegen wel zijn en de duistere toon van het origineel wordt ook in high definition prachtig neergezet. Tot slot kan over de muziek niet veel gezegd worden: men heeft hier niets aan veranderd. Het spel had dan wel altijd al memorabele muziek, maar men had er toch wat vernieuwing in mogen scheppen, aangezien de soundtrack niet georkestreerd was of is. Nog steeds mooie melodieën dus, maar ze hadden nog mooier kunnen worden gemaakt.