Street Fighter V

De start van een lange trip met Street Fighter V

[gespeeld op PlayStation 4]

Het is lang wachten geweest, maar na zo'n 7 jaar sinds het uitkomen van de eerste versie van de vorige game kunnen we ons eindelijk terug opwarmen aan een nieuwe Street Fighter. Hoewel het heel wat tijd gekost heeft voor Capcom om een volledig nieuwe game naar pc en PS4 (Xbox One valt uit de boot) te brengen, lijkt het op het eerste zicht alsof ze misschien toch beter nog even gewacht hadden, maar zoals we van de franchise gewend zijn is deze release niet bedoeld als een hevige blitzkrieg, maar een strijd van lange adem.

Om maar meteen met de deur in huis te vallen: de single player van Street Fighter V valt magertjes uit, heel magertjes. Dat heeft alles te maken met de belofte van Capcom om tegen juni een cinegrafische verhaalmodus toe te voegen aan de game, inclusief blitse cutscènes en dito verhaallijn. Bij release moeten we het stellen met een Story Mode die de naam haast niet waardig is. Voor elk van de 16 personages is er een 'verhaal' dat over 3 tot 5 gevechten loopt, gescheiden door statische beelden en een flinterdunne bindtekst. De modus is bedoeld als proloog op het echte werk en als je er de vaart wat in houdt, haspel je het hele zooitje af in minder dan een uur.

Naast de obligate trainingmodus zijn er dan nog een survival modus en ... niks meer. In de survival modus probeer je zoals gewoonlijk zo ver mogelijk te geraken met een enkel gezondheidsmetertje. Er zijn tussen elk gevecht modifiers voorzien die je kunt kopen met de verdiende punten om tijdelijk je aanval of verdediging te verbeteren of om toch wat gezondheidspunten te recupereren. Totdat de eigenlijke verhaalmodus en een degelijke arcademodus arriveren is het offline dus een beetje armoe troef.

"Geen probleem, dan maar meteen naar de multiplayer!", horen we je al denken. Jammer genoeg blijft ook die voorlopig onder de verwachtingen. Er zijn dan wel al een offline en online multiplayer voorzien, maar online lobbies laten voorlopig niet meer dan twee spelers toe. Een uitbreiding naar acht spelers per lobby is aangekondigd, maar zou nog even op zich kunnen laten wachten. Er is wel al cross-platform multiplayer mogelijk tussen PS4 en pc en de online servers zijn dus altijd goedgevuld. De netcode op zich lijkt trouwens relatief goed te werken, al hebben we wel al veel vaker dan ons lief is de boodschap gekregen dat de verbinding met de server verbroken geraakt is.  Ook hier heeft Capcom dus nog wat werk voor de boeg (al zou de recentste patch dat al enigszins oplossen).

Qua aantal vechters is het spel voorlopig dus beperkt tot 16, met daarbij een aantal oude bekenden, maar toch ook enkele nieuwelingen en (voorlopige) afwezigen. Ken, Ryu, Zangief, Dhalsim, M. Bison en Chun Li zijn allemaal van de partij, maar hun move list werd telkens genoeg opgekuist om ze tegelijk vertrouwd en fris te laten aanvoelen. Men heeft gekozen om de balans opnieuw hier en daar wat te verleggen, waardoor het soms ook bij de nieuwe personages wat zoeken is om opnieuw een robuuste spelstrategie op te bouwen.

Met Rashid, F.A.N.G, Laura en Necalli krijgen we vier nieuwe krijgers van verschillend allooi. Voorlopig valt F.A.N.G ons het beste mee, met een mix van lange-afstandsaanvallen zoals Dhalsim en enkele aanvallen die de tegenstander vergiftigen en zo langzaamaan zijn of haar gezondheidsmetertje laten leeglopen. We twijfelen er geen seconde aan dat na verloop van tijd (zei er iemand Super Street Fighter Ultra V Arcade?) het aantal vechtersbazen nog uitgebreid zal worden, maar qua variatie hebben we daar op dit moment eigenlijk niet eens zoveel op aan te merken.

Street Fighter V kent dus nog wel wat tekortkomingen, maar waar het nú al echt om draait, zit wel zoals het moet. De gameplay is op niveau en weet een goeie balans te vinden tussen toegankelijkheid en diepgang. Uit wat we huisgenoten al zien doen hebben met de nieuwe game lijkt het dat men er in vergelijking met Street Fighter IV in geslaagd is om de besturing makkelijker en intuïtiever te maken voor nieuwkomers en leken. Dat lijkt niet ten koste te hoeven gaan van de diepgang voor ervaren rotten, want de move sets op zich hebben weinig of niets aan diversiteit ingeboet.

In vergelijking met de vorige game is afscheid genomen van de Focus-aanvallen, die dezelfde waren voor elk personage. Ze werden ingeruild door een systeem van "V"-bewegingen die voor elke vechtersbaas anders zijn geïmplementeerd. Je V-meter vullen doe je door V-Skills te gebruiken of door gewoon slaag te krijgen. De opgebouwde reserve kun je vervolgens omzetten in een aanvallende V-Trigger of een defensieve V-Reversal. Die laatste laat je een vijandelijke aanval counteren, terwijl je met de eerste speciale offensieve moves kunt uitvoeren. Het hele systeem voegt een extra tactische laag toe aan de gameplay, wat vooral het hardcore publiek zal aanspreken.

Op audiovisueel vlak kan Street Fighter V ons op dit moment ook al bekoren. De soundtrack klinkt fantastisch en hedendaags, met tegelijkertijd toch ook een pak typerende deuntjes uit oudere games van de franchise. Het stemmenwerk in de paupere verhaalmodus is, net als in Street Fighter IV, zowel in het origineel Japans als in het Engels beschikbaar. Visueel springen vooral de vloeiende animaties van de personages in het oog. Tijdens de korte preludes op de gevechten, wanneer de vechters elkaar allerlei bedreigingen en verwensingen naar het hoofd slingeren, zagen we regelmatig lichaamshaar doorheen kledij clippen. Eens de vuisten spreken, is daar echter helemaal niks meer van te merken.

We hebben ervoor gekozen om het spel een score te geven op basis van wat we vandaag zien en kunnen testen, niet op wat we nog mogen verwachten.