Unravel

Unravel van naald tot draad

[Gespeeld op PS4]

Unravel heeft als doel je hart te raken en als we eerlijk zijn heeft de game dat al gedaan sinds hij werd aangekondigd op E3 2015. Op het podium verscheen toen een erg zenuwachtige game director, Martin Sahlin, die op een gegeven moment een Yarny poppetje uit zijn binnenzak toverde. Hoe hij vooraan met trillende stem en een poppetje in zijn handen oprecht zijn passie voor de game uitte, liet zelf het meest stoere gamerhart niet onberoerd. Het was duidelijk dat Unravel voor hem een erg persoonlijk en emotioneel project is. Onze interesse was gewekt.

De aandoenlijke wollen protagonist luistert naar de naam Yarny en ontrafelt wanneer je hem beweegt. Bij elke stap laat hij dus wat touw achter, waardoor Yarny steeds uit minder wol bestaat tot hij op een gegeven moment ‘draadloos’ is en niet meer verder kan. Als speler moet je er dus voor zorgen dat je niet onnodig touw verspilt en moet je vooral uitkijken naar bollen wol. Die kan Yarny namelijk gebruiken om zich terug aan te kleden.

Naast bollen wol, vind je als speler ook haken terug in bomen, op de grond … Deze haken spelen een prominente rol in het platformen en oplossen van puzzels. Yarny kan à la Spider-Man touwen werpen naar haken om eraan te slingeren, maar hij kan ook zijn touw vastknopen aan haken. Zorg voor een verbinding tussen twee nabijgelegen haken en je hebt een brug of zelfs een katapult.

Het touw dat Yarny achterlaat, is ook de sleutel tot succes bij het oplossen van puzzels. De puzzels zijn physics-based waardoor je ze op een erg logische manier kan uitdokteren (denk bijvoorbeeld aan het balanceren van gewicht). Unravel bevat erg slimme puzzels (voornamelijk in het eerste deel van de game) waarbij het oplossen ervan al een overwinning op zich is, maar op den duur heb je de denkwijze wel door en vormen de puzzels minder een uitdaging. Niettemin blijven de puzzels erg vermakelijk en blijft de game te allen tijde lekker wegspelen.

Een echt verhaal bevat Unravel niet, maar verwacht je wel aan een Toy Story-vibe en tal van awww-momentjes. De ‘rode draad’ in Unravel is een fotoboek dat wordt aangevuld door het spelen van levels. Deze levels staan in principe volledig los van mekaar en het is niet dat Yarny een bepaald doel voor ogen heeft. Spijtig, want Unravel zou ongetwijfeld nog een pak memorabeler kunnen zijn met een pakkend verhaal.

Het gemis van een echt verhaal wordt grotendeels opgevangen door de gedetailleerde en aandoenlijke animaties van Yarny. Het aaien van een vogel, het bibberen tijdens regen en de manier waarop hij terecht geïmponeerd om zich heen kijkt naar de betoverende wereld. Het zijn onschuldige handelingen op zich, maar als Yarny het doet, breekt het harten. 

Naast de eerder genoemde koddige en gedetailleerde animaties van Yarny, is Unravel over de hele lijn absolute eye candy. De quasi fotorealistische graphics doen je mond openvallen en ook de CGI-cutscenes (aan het begin en einde van de game) zijn van erg hoge kwaliteit. Hoe mooi de game ook is, tijdens het spelen was er soms wel wat verwarring met het dieptezicht. Met momenten was het niet meteen duidelijk of een object tot de achtergrond behoorde of effectief op de voorgrond lag en dus ook bruikbaar was. Planken waarvan we dachten dat ze op de achtergrond lagen, bleken op de voorgrond te liggen. Soms konden we er simpelweg geen touw aan vastknopen.