Assassin's Creed Chronicles: India

Assassin's Creed Chronicles: India

[gespeeld op PS4]

Als we de geruchten mogen geloven, dan komt er dit jaar geen nieuwe, grote Assassins Creed-game uit. Dat zou ook meteen de eerste keer zijn sinds 2008, het jaar tussen Assassin's Creed en Assassin's Creed II. Toch betekent dat niet dat 2016 het zal moeten doen zonder de Assassins. Integendeel. Er komt een film uit en ook qua spin-off titels heeft Ubisoft het een en ander in petto. Zo krijgen we eindelijk ons vervolg van de driedelige Assassin's Creed Chronicles-reeks. Het is al bijna een jaar geleden dat we aan de slag konden met China, de eerste game van die trilogie. Sindsdien bleef het opmerkelijk stil, tot nu dan.

Assassin's Creed Chronicles: India is de tweede game in de Chronicles-trilogie en dus ook de opvolger van China dat 9 maanden geleden uitkwam. Chronicles kan je best omschrijven als een 2.5D spin-off reeks die locaties bevat die we nog niet in de mainline-reeks hebben gezien. Elke game in de trilogie heeft een eigen, unieke locatie en in zijn geheel betekent dat dat je China, India en Rusland zal kunnen verkennen.

Hoewel het vrij lang heeft geduurd vooraleer de tweede game zijn Chinese broer kon opvolgen, zou de laatste game (Rusland) al volgende maand uitkomen. We gokken dan ook dat de vreemde release-cyclus vooral te maken heeft met het feit dat enkel China beloofd was als onderdeel van de Assassin's Creed: Unity season pass. Daarnaast was de eerste game ook niet om over naar huis te schrijven. Wat extra tijd voor de sequels hoeft dus niet meteen een minpunt te zijn.

Toch lijkt het erop dat die negen maanden wachttijd weinig heeft veranderd. India heeft net dezelfde problemen als zijn voorganger. Het is niet eens een slecht spel, het is gewoon niet goed. Dat klinkt misschien vreemd, maar dat komt omdat Assassin's Creed Chronicles gewoon zo middelmatig is. Er zit geen originaliteit in. Dit is een platformer met wat stealth erbij en niet meer. Het enige verschil met Assassin's Creed Chronicles: China is dat je nu speelt als Arbaaz Mir in het India van 1821 en niet als Shao Jun ten tijde van het 16de eeuws China.

Je moet dan ook niet al te veel verwachten van het verhaal. Dat is opnieuw erg magertjes en voelt vooral aan als een excuus om de game toch maar een plaats in de franchise te geven. We hadden met Shao Jun destijds al weinig voeling, maar Arbaaz Mir en zijn 'verhaal' interesseert ons nog veel minder. Hij voelt een beetje aan als 'Ezio van de Aldi'.

De gameplay is niet veel beter. Het is zelfs een stap achteruit. Stealth in Assassin's Creed Chronicles: China was nog een beetje interessant (inclusief gebreken), maar hier heeft men gewoon een flauw afkooksel uitgebracht. De vijand afleiden met een of andere gadget en vooral erg veel wachten is zowat het concept achter de "stealth-gameplay" in deze game. Je kan vijanden natuurlijk ook wel verslaan zonder stealth, met een zwaardgevecht, maar dat betekent dan weer dat je wordt gezien door de vijand waardoor je ook meteen punten verliest. Bovendien komt er dan ook versterking en het zwaardvechten is niet al te responsief, waardoor je al snel merkt dat dit geen optie is om de game mee door te komen.

Toegegeven, het combat-system is wel verbeterd tegenover negen maanden geleden, maar door de gebrekkige controls lijkt het nog steeds eerder gebaseerd te zijn op geluk dan timing en skill. Eens gezien is het ook nagenoeg onmogelijk om nog te ontsnappen zonder gebruik te maken van een rookbom. Heb je die niet, dan is het ofwel vechten (wat vaak eindigt met jouw dood) of meteen opnieuw proberen aan de hand van stealth, wat zoals gezegd vooral wachten is terwijl je je afvraagt of je je tijd niet beter kan benutten.

Uiteindelijk is het grootste probleem van de game nagenoeg gelijk aan dat van China. Dit is een game, of beter gezegd: trilogie, die zijn bestaan gewoon moeilijk kan goedpraten. Er zijn niet enkel betere alternatieven in het genre, het is ook gewoon een reeks die niets toevoegt aan de Assassin's Creed-franchise. Het is zelfs geen leuk tussendoortje. Het enige dat deze trilogie ons heeft doen inzien is hoe graag we settings als China of Rusland in de mainline-reeks zouden willen zien, niet in een zwakke spin-off reeks als deze. In theorie kan Rusland de trilogie misschien nog redden door een goede afsluiter te zijn, maar daar staan we toch wel heel erg sceptisch tegenover.