Bloodborne: The Old Hunters

Bloodborne: The Old Hunters

Bloodborne: The Old Hunters is een uitbreiding vol verrassingen. Je zal bekend terrein verkennen, maar er zijn ook zijn heel wat nieuwe gebieden. Het was dan ook de bedoeling dat deze uitbreiding eigenlijk in twee aparte DLC's zou ingedeeld worden, maar dat is dus (gelukkig) niet gebeurd. The Old Hunters bundelt alles in één grote nachtmerrie die zowel ervaren spelers als newbies de stuipen op het lijf zal jagen. Ook hier weet men dat sprankeltje hoop keer op keer af te nemen, net wanneer de nood het hoogst is.

The Old Hunters speelt zich af in een nachtmerrie - een plaats waar allerlei hunters gevangen zitten. Het bouwt verder op het verhaal van Bloodborne, maar net zoals in de basisgame (en zowat elke Souls game) houdt men alles wat in het midden en is het aan de speler zelf om verbanden te leggen. Zo kan je zoals altijd meer informatie vinden door bijvoorbeeld het achtergrondverhaal van een wapen of uitrusting te lezen, maar ook de (eind)bazen dragen hun steentje bij. Het merendeel van hen zijn 'legendarische' helden die destijds erg bekend waren in Yharnam. Helaas voor ons blijft er weinig over van dat verleden. Het zou namelijk geen Souls game zijn mochten wij het niet moeten opnemen tegen de krankzinnige overblijfselen van de ooit grote helden.

Gezien deze The Old Hunters eigenlijk twee DLC's bij elkaar is, merk je ook wel een beetje wanneer die transitie nu juist gebeurt. Aan het begin van de nachtmerrie begeef je je nog in Yharnam zelve, maar naarmate je progressie maakt door her en der een baas naar het hiernamaals (?) te sturen, drijf je steeds verder weg van de stad. Uiteindelijk beland je dan in een vissersdorpje, waar je het moet opnemen tegen de eindbaas van dit alles, een ergerlijk individu dat maar al te graag uren van je leven inpikt door je keer op keer dood te slaan. Geloof ons maar, zijn aanvalskreet zal je nog lang teisteren en je bent al snel een tiental uren bezig om dit allemaal tot een goed einde te brengen.

Qua uitdaging mogen we dus zeker niet klagen. De moeilijkheidsgraad begint wel laag: je krijgt her en der wel wat vervelende vijanden te zien en je wordt dan ook vaak voor de leeuwen geworpen, maar in zijn totaliteit zijn de gewone vijanden van elk gebied zeker te doen. Het zijn vooral de bazen (twee van hen meer dan de rest) die je geduld en uithoudingsvermogen zwaar op de proef zullen stellen. We durven zelfs te zeggen dat je te maken zal krijgen met bazen die moeilijker zijn dan eender wat uit de originele game. Dat is een mededeling waar we niet licht over gaan, zeker omdat die vuurhond uit de Defiled Chalice ons nog steeds wakker houdt op momenten.

Men heeft er ook voor gezorgd dat er dit keer voldoende customisatie aanwezig is, iets wat misschien toch een werkpunt was in Bloodborne. Er was namelijk niet veel keuze qua wapens en uitrustingen, maar nu heb je zo'n elf verschillende wapens en net geen negen verschillende outfits. Dat is veel, aangezien dit uiteindelijk 'maar' een uitbreiding is en geen volledig nieuw spel. We hebben de vuurwapens, runes en andere gadgets er dan nog niet bijgeteld. Er is dus best wel veel te vinden en spelers die graag elk hoekje en kantje uitpluizen worden daarvoor ook beloond met verborgen wapens en andere zaken. We denken zelf dat we zo goed als alles gevonden hebben, maar dit blijft een Miyazaki-game... wie weet wat er de volgende weken nog allemaal zal opduiken. 

Qua speelduur en inhoud is The Old Hunters voor z'n €19,99 zeker een mooie prestatie. Je bent al snel een tien à vijftien uur bezig om alles te ontdekken en zoals we allemaal wel weten, als je wat moeite hebt met bepaalde bazen... dan schiet dat cijfer al snel omhoog. Ook de details van de omgevingen zijn allemaal zorgvuldig afgewerkt. Dit zijn grote gebieden. Dit is duidelijk geen vluggertje geweest, want er is minstens even veel aandacht aan geschonken aan deze DLC als aan Bloodborne zelve, misschien zelfs meer.

Het is misschien enkel jammer dat je niet echt veel neutrale NPCs ontmoet. Je hebt natuurlijk wel Valtr, de mysterieuze leider van 'The League', maar dat is eigenlijk geen onderdeel van deze DLC. Die zit gratis bij patch 1.07 en kan dus iedereen ontmoeten. Het is an sich wel een leuke covenant, zeker omdat het co-op aanmoedigt.

Audiovisueel is er weinig (lees: vrijwel niets) veranderd, maar dat is ook niet erg. Bloodborne heeft een aparte stijl en is misschien niet voorzien van alle moderne snufjes, maar het blijft een prachtige game. De framerate blijft wel een pijnpunt en kan zelfs lichtjes ergeren tijdens bepaalde co-op gevechten, maar in zijn geheel is de game allesbehalve onspeelbaar. Die gothische, donkere stijl en dat depressieve gevoel dat je krijgt door alleen al rond te lopen in Yharnam, het blijft toch iets speciaals.