Fatal Frame: Maiden of Black Water

Fatal Frame: Maiden of Black Water

Fatal Frame: Maiden of Black Water is een game die al meer dan een jaar beschikbaar is in Japan, hetzij onder de naam Zero: The Raven-haired Shrine Maiden. Het betreft een titel die exclusief voor Wii U werd ontwikkeld en niet onmiddellijk in het repertoire ervan thuishoort. Nintendo heeft de reputatie om "brave games" uit te brengen voor haar consoles, maar Fatal Frame valt allerminst onder die term. De grote vraag is echter of deze survival horror game weet te bekoren.

Het verhaal brengt ons naar Hikami Mountain, een berg die gekend staat om de grote hoeveelheid zelfmoorden die er plaatsvinden. De plot draait rond drie hoofdpersonages, maar je begint als een jongedame die Yuri heet. Aangezien het spel heel erg Japans getint is, is de sfeer dit in zekere mate ook. Wie deze game speelt, zal namelijk vanaf het begin ondergedompeld worden in echte Japanse horror. Wat daar echter (helaas) ook bij hoort, is dat Yuri erg schaars gekleed is. In Japan is het misschien gebruikelijk dat, wanneer jonge meiden in hun eentje een griezelige berg gaan bewandelen, ze daarbij zoveel mogelijk van hun benen laten zien; voor ons deed dit niet veel goeds aan het algemene horrorgevoel en de indruk dat de ervaring helemaal realistisch is. Afgezien daarvan werden de hoofdpersonages, hoewel ze zelf vrij vlak zijn (het verhaal draait eerder rond de personges die zij zoeken of onderzoeken), qua reacties en persoonlijkheden wel goed uitgebeeld.

Laat het dus duidelijk zijn dat deze game veel Japanse invloeden kent. Namen van personages en locaties zijn in het Japans en de sfeer dus ook. Dat hoeft echter absoluut geen minpunt te vormen. Het is met name interessant om andere vormen van horror te ervaren dan wat we bijvoorbeeld van games als Resident Evil gewend zijn. Wat ook een pluspunt vormt, is dat voor de gesproken taal zowel het Engels als het originele Japans kan gekozen worden. Zoals wel vaker het geval is, is de originele voice acting van betere kwaliteit dan wat men achteraf op basis daarvan poogt te maken. We kunnen dus aan eenieder aanraden om voor het origineel te opteren, al blijft het al bij al wel een kwestie van persoonlijke voorkeur. Naast de (originele) voice acting is tevens het geluid in het algemeen van topkwaliteit. Allerlei geluidseffecten die de speler continu in spanning houden, gaande van schreeuwen van geesten tot geluiden van de omgeving, helpen passend mee aan de atmosfeer die de makers trachten te creëren.

Het spel wordt gespeeld door gebieden te doorkruisen, veelal na zonsondergang uiteraard, waarbij het voornamelijk van belang is om aanwijzingen in verband met vermiste personen of voorwerpen te vinden. Daarbij maak je vaak gebruik van speciale gaven die je toelaten om te zien wat normale mensen niet kunnen zien, zowel om simpelweg te weten waar je heen moet als om belangrijke plotwendingen in het verhaal te kunnen zien en zelfs "gevechten" te voeren. Je kan bovendien gebruik maken van een speciaal stuk gereedschap: de Camera Obscura, wat eigenlijk een wapen is in de vorm van een fototoestel. Dit voorwerp dient in de game namelijk vooral om kwaadaardige geesten te verdrijven. Al bij al is het wel goed dat deze gevechten voor wat afwisseling zorgen in wat anders slechts het doorlopen van omgevingen zou zijn... maar de gevechten worden na verloop van bedroevend weinig tijd nogal eentonig en saai, waardoor we ons bij veel van deze confrontaties afvroegen of ze niet beter konden weggelaten of tenminste in aantal verminderd konden worden.

Op zich werd het concept wel goed uitgedacht: de gamepad van de Wii U wordt degelijk benut om echt in de eerste persoon door de lens van de Camera Obscura te kunnen kijken. Alleen jammer dat het "vechten" ermee niet altijd even interessant blijft. Wat eveneens enorm stoort, doch zich helaas niet beperkt tot de de aanvaringen met geesten, is hoe stroef het gebruik van de joysticks verloopt. Zowel de third person camera als de personages zijn erg moeilijk om goed te besturen. Ook dit komt de gevechten dus niet ten goede, aangezien het handig zou zijn om daarin wat sneller te kunnen bewegen om geesten te ontwijken en over het algemeen makkelijker te kunnen manoeuvreren.

Waar men alleszins wel in is geslaagd, is het neerzetten van een depressieve, donkere sfeer. De omgevingen en personages werden grafisch fatsoenlijk afgewerkt, wat zonder meer leidt tot een audiovisueel fraaie ervaring. Het verhaal houdt het geheel voorts heel duister door zware thematiek als zelfmoord frequent aan te brengen en serieus gestoorde beelden aan de gamer voor te schotelen. Eigenlijk zou dit als CGI-film beter aan de man kunnen worden gebracht, aangezien de grootste problemen van Fatal Frame: Maiden of Black Water bij de gameplay liggen. Alleen moet wel gezegd dat een grote portie van het verhaal "optioneel" is, onder vorm van gevonden notities en dagboeken, wat dan weer wel typerend is voor games (als deze). Je kan namelijk de tijd nemen om heel het verhaal op te nemen of deze notities gewoon geheel overslaan. De totaalervaring is dus voor een zeker deel wat de speler er zelf van maakt.     

Als laatste noot moet gezegd dat men een best handig systeem hanteert voor het verspreiden van deze titel: wie over een Wii U en internet beschikt kan alvast gratis met de eerste hoofdstukken van de game aan de slag, die geen slechte weerspiegeling vormen voor het gehele spel. Wil je dan weten hoe het verhaal verder afloopt, kan je de demo nog upgraden naar de volledige game en verdergaan vanaf waar je bent gestopt. Zo kunnen spelers al aan deze Fatal Frame beginnen voordat ze hem eigenlijk hebben en op basis van een voorsmaakje bepalen of ze de aankoop al dan niet willen doen.