The Legend of Zelda: Tri Force Heroes

The Legend of Zelda: Tri Force Heroes

Meer dan een decennium geleden kwam Nintendo met een verrassende wending in het Zelda-universum. Voor de GBA brachten ze een game waar je met vier Links kon samen spelen en later werd dit ook uitgebreid met een game voor de Gamecube. Helaas hebben tal van fans deze game niet kunnen spelen door een overdaad aan kabels en een gebrek aan singleplayer. Lang leve de technologie en draadloze netwerken, want Nintendo brengt opnieuw een game met meerdere helden op de markt, al is de paarse Link jammer genoeg gesneuveld onderweg.

Bij het opstarten van The Legend of Zelda: Tri force Heroes is al meteen duidelijk dat de technologie achter A Link Between Worlds hier werd gebruikt. De game ziet er even knap uit en loopt zelfs in 3D op een aangename 60 frames per seconde. De muziek kent zowel nieuwe als klassieke deuntjes en de oude rotten onder ons kunnen zelfs de muziek in 8-bit stijl instellen. Om maar even aan te tonen dat Nintendo nog steeds aan hun ouder wordende fans denkt.

Al lijkt het op het eerste zicht nog zo op die andere 3DS-game van Zelda, toch is de uitwerking volledig anders. Het plot dat je volgt in het spel is wellicht het mafste verhaal tot nu toe, waar demonen de wereld willen vernietigen door de outfits van een prinses te stelen. Een outfitsysteem zit dan ook voor de eerste keer in deze serie en deze kledingstukken verhinderen dat je in putten valt of dat je uitschuift op ijs bijvoorbeeld. Het is een verfrissend systeem voor Zelda en Nintendo zorgt er ook voor dat het wisselen en verzamelen van outfits echt nuttig en effectief kan zijn.

Naast de verfrissing in outfits stapt Nintendo net als bij Four Swords af van de open wereld. Om te beginnen krijg je een dorpje en kasteel als hub, vanwaar je vertrekt naar veschillende zones die elk vier levels herbergen. Een level heeft iedere keer vier kamers die je moet afwerken en het laatste level brengt een bossbattle met zich mee waarin je de voorwerp(en) die je in de kamers ervoor oppikte moet gebruiken om hem te verslaan. Win je, dan speel je meteen 3 nieuwe zones vrij en zo bouw je verder tot je alle 8 zones hebt vrijgespeeld. Zo kun je meer kiezen wat je als volgende wilt doen.

Naast het voltooien van de levels krijg je bij ieder level ook op het einde een kist met materiaal om nieuwe outfits te creëren. Er staan altijd drie kisten waarvan één ervan een zeldzaam crafting materiaal heeft. Naast het vervolledigen van je outfits kun je je achteraf ook bezighouden met Challenges die je na ieder eindgevecht vrijspeelt. Elk level krijgt drie uitdagingen en die kunnen gaan van de gekende “Niet geraakt worden” tot “Gebruik je zwaard niet in dit level”. De uitdagingen bieden genoeg nieuwe pit om het nogmaals te proberen indien je dat wenst en geven je ook heel veel herspeelwaarde als je alles 100% wilt uitspelen.

Jammer genoeg is de singleplayer vrij slecht geïmplementeerd. Waar je in Four Swords nog met een druk op de knop commando’s gaf aan je leden, ze liet stoppen, ze liet volgen of mee liet aanvallen, is dat in Tri Force Heroes niet zo goed gedaan. De twee andere personages hebben namelijk geen AI en moet je telkens een totem maken om ze mee te kunnen verplaatsen. Indien je dit niet doet staan de andere twee mooi levenloos te staren, terwijl deze game net bedoeld is om teamgewijs uit te spelen. met de X-knop kun je vreemd genoeg wel foto’s maken voor Mii-verse, maar wij hadden toch betere functies voor die knop kunnen bedenken.

Sommigen denken misschien dat het niet storend is en je best alleen kan spelen en dat is gedeeltelijk waar. Ja, het is nog steeds speelbaar, al heb je iets meer tijd nodig om de puzzels op te lossen. In een eindgevecht waar je snel van een totem van drie naar totem van twee moet om iets te ontwijken en weer terug naar drie moet nadien, kan dit enerzijds tijdrovend zijn en ook behoorlijk frustrerend. Dat is dan ook de reden waarom Nintendo waarschijnlijk steeds heeft gefocust op de multiplayer, die wel goed is.

De aangenaamste manier van spelen is waarschijnlijk nog de lokale multiplayer. Tri Force Heroes heeft een perfecte Download Play waarin slecht één persoon de game nodig heeft en je zo met zijn drieën feitelijk heel de game kan spelen. Soms kunnen laadtijden wel iets langer zijn, maar het is prachtig om te zien dat je met één aankoop deze game volledig in multiplayer kan afwerken. De game speelt natuurlijk net iets vlotter als iedereen een kopie heeft om laadtijden in te korten, maar dat is maar een kleine plus als je beseft wat je met één enkele game en drie 3DS’en kan doen. Drie is sowieso wel het moto voor multiplayer, want helaas kun je de game niet met zijn tweetjes spelen.

Wanneer je kiest om online te gaan met de game, dan zul je een bijna gelijke ervaring hebben als de lokale multiplayer. Natuurlijk kan er ooit eens lag voorkomen of iemand die opeens wegvalt, maar qua communicatie kan het ook moeilijk zijn af en toe. Games als Splatoon hebben niet echt voice chat nodig, maar hier moet je gebruik maken van tegels op het touchscreen om duidelijk te maken wat je wilt zeggen. Ze zijn charmant en leuk om te gebruiken, maar die charme valt al snel weg als je een puzzel moet uitleggen en steeds maar de voorwerptegel indrukt om duidelijk te maken waar de persoon die moet gebruiken.

Soms kun je wel fenomenale momenten hebben als je team weet wat het doet, als je samen een moeilijke puzzel na een paar keer al door hebt of een kamer binnenstapt waar de volgende baas op de loer ligt. Sommige kamers zijn echt vernuftig uitgewerkt en die zijn zelfs nadien leuk om nog eens te spelen. Andere keren voelt het dan weer minder aan omdat je met 2 zwakkere spelers zit en je hen niet kan uitleggen hoe de totemformatie werkt of hoe ze bepaalde zaken kunnen oplossen.

Naast de normale story mode heeft de game ook een arena onder het kasteel waar je met behulp van StreetPass geesten van andere spelers kan verslaan in kamers die daarvoor ontworpen zijn. Hetgeen je in deze kamer verdient aan geld of materialen neem je mee naar de echte game, maar buiten een deathmatch is er niet zo bijster veel te zien in deze extra mode.