NBA 2K16

NBA 2K16

[gespeeld op PS4]

Voor velen staat het buiten kijf dat Visual Concepts al jarenlang de beste basketgame en zelfs de beste sportgame tout court weet uit te brengen, ook voor ondergetekende. Groot moet dus de uitdaging zijn voor de succesvolle ontwikkelaar om telkens de grenzen te blijven verleggen en de lat steeds wat hoger te gaan leggen. NBA 2K16 barst nog steeds van de spelmodi, creatieve tools en talloze spelopties die de franchise sowieso op het gekende niveau weten te houden. Toch werden ook deze keer enkelen nieuwe ideeën uitgewerkt, het ene al geslaagder dan het andere, waarmee de game zich minstens weet te onderscheiden van de voorgangers.

Laat er echter geen twijfel over bestaan: ook dit jaar kunnen we niet anders dan zeggen dat de nieuwste telg in de 2K-stal het beste basketbalgame ooit is. Vanaf het moment dat de disc in je console verdwijnt, word je volledig overspoeld door het fanatieke oog voor detail, de meesterlijke visuals en de realistische gameplay. Visual Concepts benadert met haar games al een tijdje de kwaliteit van een typische NBA-uitzending op TV en ook deze keer werden alweer enkele stappen gezet in de richting van perfect fotorealisme.

Zelfs bij niet-basketliefhebbers valt de mond open bij het zien van alle grafische pracht die de game uit onze console weet te puren: de geweldige speleranimaties voor, tijdens en na een slam dunk, de lichtreflecties op de court en de zweetdruppeltjes die op het voorhoofd van je boomlange center parelen maken van de game een plezier om naar te kijken. De sporadische imperfecties vallen daardoor des te meer op, maar over het algemeen kunnen we niet anders dan stellen dat de 2K-franchise mee aan het roer staat van het verzetten van de bakens van gamegraphics in de richting van TV-beelden.

Dat uit zich niet alleen óp de court, maar ook daarbuiten. De voorbeschouwingen verschillen zo goed als niet van wat ESPN je voorschotelt, inclusief erg gevarieerde en gedetailleerde commentaar van oude grootheden als Shaquille O'Neal. Elke partij lijkt wel anders benaderd te worden en het duurde wel heel erg lang vooraleer we merkten dat ze af en toe in herhaling gingen vallen. Ook tussen de quarters in wordt de game opgeluisterd met cheerleaders en korte interviews met de protagonisten op het veld, wat alleen maar bijdraagt tot de sfeervorming rond een NBA-match op TV.

Op het gebied van gameplay lijkt de AI opnieuw wat verfijnd te zijn in die zin dat het je nog moeilijker gemaakt wordt om à la NBA JAM los door spelers heen te dribbelen. Verdedigers spelen nog strakker, zonder dat je evenwel het gevoel hebt om tegenover een Chinese Muur te staan. Met de juiste beslissingen, dribbels en passes kun je nog steeds vlot punten maken, maar de game dwingt je wel degelijk om eerst na te denken en dan pas uit te voeren in plaats van omgekeerd.

Het touchpad van de DualShock 4 heeft in onze ogen voor deze game wel degelijk een meerwaarde, want dankzij vlugge swipes op het touchpad kun je directe instructies geven aan je medespelers om bijvoorbeeld een screen te zetten of een specifieke play uit te voeren. Ook je tegenstanders lijken wat slimmer te doseren in  hun agressiviteit bij het rushen naar een bal. Er wordt wat langer afgewacht om de bal aan te vallen, waardoor timing nog belangrijker wordt. De NBA 2K-reeks is al langer geen game voor freestyle buttonmashers en dat is in editie 2016 ook allerminst het geval, tenzij je de moeilijkheidsgraad zover terugdraait dat het lijkt alsof al je tegenstanders net iets te lang op een feestje van Snoop Dogg hebben doorgezakt.

Wat de spelmodi betreft werd voor de release van de game vooral ingespeeld op het aantrekken van Spike Lee als brein achter de nieuwe verhaalmodus, waarin tonnen intrige en drama zouden verwerkt zijn - op het niveau van de Hollywoodproducties van de ervaren regisseur. Jammer genoeg valt dat in de realiteit behoorlijk tegen, want de verhaalmodus voelde voor ons vooral erg lineair aan met een pak minder keuzemogelijkheden in de dialogen of in de verhaallijnen dan in vorige edities van de game. Dat neemt niet weg dat de plot bij momenten wel degelijk weet te entertainen en ze op zijn minst als een verdienstelijke poging kan beschouwd worden om het genre naar een hoger niveau te tillen.

Naast de verhaalmodus zijn de meeste andere bekende modi terug, met MyGM, MyLeague en verschillende andere modi in de single player en met MyPark als eyecatcher in de multiplayer. De laatste modus werd nog ietwat opgefrist tegenover vorig jaar, waardoor het onze favoriete online modus is gebleven. Daar waar het fotorealisme van de NBA-matchen ons in de singleplayer weet te bekoren, houden we nog steeds iets meer van de ruigere straatbasket-stijl als het om de multiplayer gaat. Voorlopig zijn onze ervaringen met de 2K-servers eerder gemengd en ondervonden we toch meer drop-outs en andere problemen dan ons lief is. We hopen dan ook dat de netcode nog verder geoptimaliseerd kan en zal worden.