Danganronpa Another Episode: Ultra Despair Girls

In Danganronpa: Trigger Happy Havoc en diens sequel Goodbye Despair werd je Battle Royale-gewijs met een groep scholieren opgesloten in respectievelijk een school en op een tropisch eiland en de enige manier om te ontsnappen, was om een medestudent te vermoorden en het daarop volgende class trial heelhuids door te komen. Beide games speelden als een mystery visual novel, met een sterke nadruk op (fantastisch geschreven) tekst en dialogen, terwijl de class trials wel wat weg hadden van een lichtjes gestoorde variatie op de Ace Attorney games. Hoewel Spike Chunsoft met Trigger Happy Havoc en Goodbye Despair twee pareltjes had voortgebracht, gooit men dat in Ultra Despair Girls allemaal overboord en speel je ditmaal een third person shooter.

Ultra Despair Girls speelt zich netjes af tussen deel 1 en 2 en gaat er min of meer vanuit dat je beide games gespeeld hebt. Het is niet zo dat je er zonder enige voorkennis helemaal niets van zult begrijpen, maar men verwacht duidelijk dat de speler over veel zaken de nodige voorkennis heeft en heel wat gebeurtenissen en personages uit de vorige delen worden zonder de nodige verduidelijking geïntroduceerd.

In Ultra Despair Girls volg je Komaru Naegi, het zusje van protagonist Makoto uit Trigger Happy Havoc. Komaru zit zonder enige uitleg al anderhalf jaar opgesloten in een appartement. Net wanneer de redding nabij is, wordt ze, en met haar de hele stad, aangevallen door een leger Monokuma's – Monokuma is het zwartwitte, moordlustige beertje dat de scholieren in de eerste twee Danganronpa's danig op de proef stelde. Al snel krijgt ze de hulp van de stuurse Toko Fukawa, nog één van de personages uit Trigger Happy Havoc. Met dit ongewone duo ga je op zoek naar de oorzaak achter de aanval op Towa City, want al gauw blijkt dat een groep kinderen de macht heeft gegrepen en er alles aan doet om alle volwassenen in de stad te vermoorden...

Fans van Danganronpa zijn wel gewend aan de soms grauwe en confronterende inhoud van de games – in scherp contrast met de visuele stijl en soms absurde en grappige situaties – maar Ultra Despair Girls is veruit de meest 'donkere' van de drie. Zonder al te veel te willen verklappen, komen er enkele serieuze thema's aan bod en dwingt het je na te denken over ethische en morele kwesties. Dat er tevens heel wat afgemoord wordt, is ook niet meteen bevorderlijk voor een opgewekt sfeertje.

Om zich te verdedigen tegen de hordes Monokuma's, heeft Komaru een hacking gun in haar bezit. Ultra Despair Girls speelt een beetje als een survival horror, met de camera die achter Komaru blijft. Je kan overigens kiezen tussen manueel en automatisch draaien van het camerastandpunt, maar wij vonden beide opties eerder klungelig. De hacking gun heeft verschillende soorten kogels, al begin je natuurlijk met slechts één standaard soort die Monokuma's kan uitschakelen. Gaandeweg verzamel je steeds meer verschillende kogels, waarmee je je tegenstanders onder meer kan verlammen, terugduwen of... laten dansen. Het blijft tenslotte Danganronpa. Sommige vijanden kunnen alleen met een bepaalde soort kogels verslaan worden of vragen een specifieke strategische benadering. Zo kun je bijvoorbeeld alle Monokuma's bijeen duwen met Knockback, om ze vervolgens allemaal in één keer uit te schakelen met Paralyze.

Je kogels zijn niet ongelimiteerd, dus er spaarzaam mee omspringen is de boodschap. Door Monokuma's op hun rood oog te raken, kun je ze in één keer uitschakelen, maar het richten en mikken verloopt iets te stroef om daarop te vertrouwen. Je kan verder nog je stats verbeteren door upgrades bij te kopen en skills te verdienen of op te sporen. Soms zit je echter met een overmacht aan Monokuma's (of zijn je kogels op) en dan kan je gelukkig nog altijd terugvallen op Toko. Haar innerlijke alter ego Genocide Jack – welbekend voor wie Trigger Happy Havoc heeft gespeeld – kan namelijk niet geraakt worden en rijgt in hack 'n slashstijl mechanische beertjes aan een razend tempo aan haar, eh, scharen. Toko's Genocide Jacks tijd is echter ook beperkt met een snel leeglopend metertje.

Ter afwisseling van al dat neermaaien van Monokuma's worden je hersenen op gezette tijdstippen aan het werk gezet. In de zogenaamde Arcade Machine rooms moet je met één of meerdere vooraf bepaalde soort kogels de tegenstand in één keer volledig weten weg te vegen. Ondanks dat deze puzzels nooit geweldig uitdagend worden, zitten er best een aantal leuke exemplaren tussen. Jammer genoeg zijn er evenzeer enkele, vooral die waarbij je geacht wordt ongezien rond te sluipen, waar er wat aan de uitvoering schort.

Ondanks de nadrukkelijke keuze voor een actiegericht spel, blijft Ultra Despair Girls wel over de nodige lappen tekst beschikken. De vorige delen hebben bewezen dat dat absoluut geen probleem hoeft te zijn, op voorwaarde dat de plot en dialogen op niveau zijn. Het verhaal en de hoofdrolspelers in deze spin-off zijn zeker interessant – al komen ze op geen enkel moment nog maar in de buurt van Danganronpa 1 en 2 –  maar het duurt helaas tot de helft van de game (pakweg na een kleine tien uur spelen) eer het echt boeiend begint te worden. Het helpt ook niet dat je vaak het gevoel hebt dat de conversaties té lang duren en zo alle tempo uit de game halen, zeker aangezien de afwisseling tussen actie en scenes totaal niet goed zit.

Ook op grafisch vlak heeft Ultra Despair Girls het roer omgegooid. De 2D pop-upstijl van de voorgaande games heeft plaats gemaakt voor cartooneske 3D graphics die toch enigszins het karakter van de serie weten te behouden. De omgevingen ogen desondanks vaak vrij kaal. De voice acting is op degelijk niveau en er is behoorlijk wat ingesproken,. Fans zullen het misschien wel jammer vinden dat de originele Japanse stemmen niet aanwezig zijn, terwijl je in vorige Danganronpa's wel gewoon de keuze had. Het weglaten van de optie op ondertitels is eveneens een bizarre en onbegrijpelijke zet. De soundtrack bestaat uit een aantal geslaagde bewerkingen van nummers uit de voorgaande delen en enkele passende nieuwe nummers. Even memorabel als de geprezen muziek uit Danganronpa 1 en 2 wordt het nooit, maar Ultra Despair Girls is dan ook een game waar de spanningsboog veel minder strak staat.