Act of Aggression

Act of Aggression

Het realtime strategy genre is verre van dood, maar lijkt tegenwoordig wel zijn roots een beetje verloren. De gameplay die zijn oorsprong vond in de Command & Conquer- en Dune-games van weleer, heeft allerlei variaties opgeleverd, maar weinig games geven je nog hetzelfde gevoel van een basis langzaam opbouwen om na een tijdje het vijandelijke kamp te verpulveren met hele colonnes tanks. Eugen Systems, dat met R.U.S.E. en de Wargame-titels ook zijn eigen niche RTS games maakte, grijpt nu terug naar de klassieke formule die het vroeger ook al gebruikte bij de Act of War games.

Al van bij het begin doet Act of Aggression denken aan Command & Conquer. Een vergezocht, zich in het heden afspelend, verhaal (spijtig genoeg zonder FMV) over een terroristische organisatie Cartel die het opneemt tegen de VS en de door de VN ondersteunde Chimera troepen. Hoewel de singleplayer campaigns uiteindelijk niet veel meer zijn dan doorgedreven tutorials die je beetje bij beetje de complexiteit van het spel aanleren, hebben ze op zich best wel wat entertainmentwaarde. Zeker bij de moeilijkere missies krijg je wel wat voldoening als je van je kleine basis, die de continue stroom vijandelijke aanvallen maar nauwelijks kan weerstaan, kan uitgroeien tot een goed gesmeerde oorlogsmachine waartegen de vijand geen kans meer maakt.

De gameplay is voor een groot deel bijzonder klassiek. Gebouwen neerzetten, resources verzamelen die in clusters bij elkaar liggen, sparen voor upgrades,...maar er zijn ook een paar originele concepten. Zo zullen gesneuvelde eenheden niet altijd spontaan van het slagveld verdwijnen, maar zullen ze zich nu en dan overgeven. Door deze dan gevangen te nemen met infanterie zal je telkens een leuk losgeld ontvangen. Dit werkt natuurlijk langs twee kanten en je zal ook jouw gevallen soldaten moeten beschermen tegen de vijand tot ze zichzelf in veiligheid kunnen brengen.

De langere speelwaarde van het spel zit natuurlijk in de (multiplayer) skirmishes. Dankzij drie verschillende facties die elk toch een behoorlijk andere speelstijl vereisen en waar je ook nog eens kan kiezen uit de vele upgrades om je eenheden aan te passen, is er meer dan genoeg variatie voor spelers. Daar komt dan nog eens bij dat de verschillende grondstoffen die je moet verzamelen (geld, aluminium en zeldzame mineralen) niet altijd binnen handbereik zullen liggen op elke map. Je zal dan ook in staat moeten zijn om jezelf snel aan te passen aan wat jouw mogelijkheden zijn en even snel reageren eens je door hebt welke upgrades de vijanden met zich meedragen. Door deze vele verschillende variabelen zal het niet zo evident zijn om de sterkte van de drie facties in het spel perfect in balans te houden, maar het zal evenmin makkelijk zijn om strategieën te bedenken die altijd werken.

Een minpunt van al deze variatie is wel dat het heel wat tijd zal kosten om als beginnende speler alle eenheden en upgrades te leren kennen. Ook het feit dat veel eenheden vanop een afstand wel heel erg op elkaar lijken èn ze afhankelijk van hun upgrades nog eens een heel andere rol hebben, kan het bijzonder verwarrend maken als je plots een hele zwerm vijandige helikopters op bezoek krijgt en wanhopig op zoek moet naar waar jouw luchtafweereenheden ook al weer staan. Het hectische micromanagement neemt dankzij de bijna volledige afwezigheid van actieve abilities geen StarCraft-vormen aan, maar zeker bij multiplayer zal je weinig rust hebben tegenover goede tegenstanders. Wie het echter liever wat rustiger aan doet, zal zich ook prima kunnen amuseren in spelletjes tegen de AI, al dan niet in co-op.

Act of Aggression ziet er, op de matige en goedkoop uitziende cutscenes na, behoorlijk goed uit. Gebouwen en eenheden zien er gedetailleerd uit, schade wordt goed weergegeven en de animaties zijn meer dan behoorlijk. Het geluid is echter aanzienlijk minder indrukwekkend en vooral de steeds terugkerende antwoorden of opmerkingen van je troepen beginnen al snel te ergeren. Daar komt dan nog bij dat je bij gevechten met medespelers ook hun waarschuwingen te horen krijgt, wat je toch telkens weer enkele seconden afleidt omdat je moet controleren of jij het niet bent die aangevallen wordt. Ook de muziek lijkt opgevist te zijn uit de jaren '90 met vooral veel scheurende gitaren.

Wel lijkt het spel nog niet erg bugvrij: zeer regelmatig kregen we een foutboodschap te zien, maar zolang er niet op OK geklikt werd kon er via alt-tab altijd wel verder gespeeld worden. Een ander probleem is de AI en/of pathfinding van eenheden die regelmatig eventjes op non-actief gezet lijkt te worden waardoor je onverwacht in de problemen kan komen omdat je eenheden de weg niet vinden of dat een hele tankdivisie allemaal tegelijk één voor één telkens dezelfde soldaat aanvallen zodat het een eeuwigheid kan duren om een groep infanterie uit te schakelen.

Ook is er sprake van save games die na een patch niet meer lijken te werken of achievements die plots verdwijnen. De ontwikkelaars lijken echter wel goed te communiceren met de community over deze vervelende, maar niet onoverkomelijke problemen, dus we hebben er voorzichtige hoop op dat de problemen snel opgelost zullen worden.