Section 8: Prejudice (XBLA, PSN, pc)

Ondanks de enorme lading aan first-person shooters die we de laatste jaren te slikken kregen, blijkt het aloude gezegde dat kwantiteit en kwaliteit niet altijd samengaan ook in shootertown zijn stempel te drukken. Section 8 was één van de titels  van het voorbije decennium waar we samen met het grote publiek niet echt warm voor liepen. Vooral de zwakke graphics, de focus op multiplayer en het snel uitdoven van de online community zorgden ervoor dat de game snel in de duistere annalen van de gameswereld verdween. Met Section 8: Prejudice probeert TimeGate Studios het nog een keertje, maar de Texanen hebben duidelijk hun lesje geleerd en gooien het deze keer over een compleet andere boeg om FPS-spelers tot een  aankoop te verleiden.

Ideaal tussendoortje?

Hoewel het originele Section 8 niet echt een barslechte game was, moest de game op multiplayervlak toch onderdoen voor andere shooters met hogere budgetten à la Halo. Door de afwezigheid van een (deftige) singleplayer waren niet veel gamers bereid om tientallen euro’s neer te tellen voor een game die gedoemd was om na enkele maanden met het lege server-syndroom opgezadeld te zitten. Na de eerder povere commerciële resultaten vertrokken dan ook heel wat wenkbrauwen in een pijnlijke frons toen er toch nog een opvolger werd aangekondigd. Door het roer radicaal om te gooien slaagde de ontwikkelaar er toch in om onze oprechte interesse te wekken. Mede door het vierendelen van het prijskaartje en het meer dan verdubbelen van de content moesten zelfs de wiskundig gehandicapten onder ons erkennen dat Section 8: Prejudice op het eerste zicht wel eens veel meer waar zou kunnen bieden voor zijn geld dan zijn voorganger.

Section 8: Prejudice is, in tegenstelling tot zijn voorganger, enkel te verkrijgen als downloadbare game. Het spel is tijdelijk exclusief verkrijgbaar op Xbox 360, maar zal vanaf 4 mei ook op pc verkrijgbaar zijn via onder andere Steam en Games for Windows. Later deze zomer doet de game dan ook nog het PlayStation Network aan. Daardoor zal de prijs die je neertelt voor de game net geen 15 euro zijn, een aanzienlijk verschil met wat je moest ophoesten voor het origineel. Door deze weg te kiezen erkent TimeGate dat ze weinig te zoeken hebben in het vaarwater van de Call of Duty’s en Battlefields van deze wereld, maar boren ze tegelijk een even grote markt van gamers aan die misschien wel bereid zijn om een meer bescheiden hoeveelheid centjes neer te tellen om de tijd te overbruggen totdat de giganten hun console of pc overnemen.

Een singleplayer met meer om het lijf dan botfights

Na het downloaden van Prejudice valt meteen op in het menu dat de game voorzien is van een volwaardige singleplayer-campagne. Een nieuwe wending, want de solo-spelervaring van het originele Section 8 ging niet verder dan een aantal verhakkelde multiplayer-rondjes tegen AI-gecontroleerde bots en een flinterdunne  verhaallijn om deze botfights aan elkaar te breien. Hoewel het verhaal dat verteld wordt in Section 8: Prejudice nog steeds dichter aanleunt tegen dat van de stationsromannetjes op het nachtkastje van je moeder dan tegen het oeuvre van Shakespeare, geven de gevarieerde objectieven, de interacties met je AI-strijdbroeders en diverse cutscenes je deze keer wel het gevoel dat je een groter doel dient. Dat doel is het stoppen van een groep verbitterde supersoldaten die ooit nog de elitesoldaten van de planeet Aarde waren en de koloniedrang van de leiders van de blauwe planeet bevredigden. Deze elitemacht werd op een niet zo propere manier bij het vuilnis gezet en willen nu revanche omdat ze zich bij het pietje gepakt voelen. Een luchtig verhaal dus, maar het biedt een voldoende overtuigende uitvlucht om lood te pompen in een bende verongelijkte knakkers, en zeg nu zelf: wat heb je nog meer nodig?

Een van de belangrijkste incentives om je aandacht gedurende de hele vijf tot zes uur durende verhaalmodus vast te houden, is het feit dat je zowat alle aspecten van de game waar je controle over hebt naar believen kan aanpassen en tweaken. Zowel je wapens, schild, accessoires als je eigen krachten zijn voorzien van uitbreidingsmogelijkheden die je gaandeweg vrijspeelt en die je toelaten om je personage af te stellen op de speelstijl die je wil aanhouden. Op het gebied van wapens kan je kiezen uit onder andere een sniper, een pistool en een plasma rifle waar je allemaal nog specifieke perks kan kiezen zoals een verhoogd aantal kogels per seconde uitspuwen, of het gebruiken van ammo die beter geschikt is om voertuigen onklaar te maken. Gelukkig is ook de ouwe trouwe assault rifle van de partij en hoewel de andere wapens de gameplay wat gevarieerder kunnen maken, biedt dit manusje-van-alles de beste kans op overleven in de meeste situaties. 

Moeilijkheidspieken

De accessoires die je kan meenemen gaan van allerlei soorten granaten tot een mes waarmee je automatische fatalities kan uitvoeren op vijanden die wat te dicht in de buurt komen. Je eigen personage beschikt ook over een aantal punten die je kan verdelen over een tiental karaktereigenschappen. Door overwegend defensieve dan wel offensieve eigenschappen te benadrukken kan je de wijze waarop je door de spelwereld klieft bijstellen. Althans op papier, want in de praktijk hadden we niet echt het gevoel dat vijanden er veel sneller bij gingen liggen als we volledig inzetten  op aanvallende kwaliteiten of dat we de game echt stealthy konden spelen wanneer we de metertjes in die richting duwden.

We speelden de singleplayer-modus op de middelste van drie moeilijkheidsgraden door. Tijdens het spelen maakten we doorgaans eerder beperkt gebruik van het dekkingssysteem dat het spel aanbiedt, maar bij momenten werden we zó overtroffen in aantal dat we trial-and-error-gewijs vanaf een vorig checkpoint een geschikt schuilplaatsje moesten zoeken om niet onder de voet gelopen te worden door het overtal aan vijandelijke soldaten. Doorheen heel de campagne werden we toch enkele keren geconfronteerd met deze pieken in moeilijkheid, waardoor de game soms wat ongebalanceerd aanvoelde.

Less is more

Uit de ervaring met de vorige Section 8 heeft TimeGate blijkbaar ook begrepen dat ze op het gebied van de multiplayer ook de mosterd ergens anders moest gaan zoeken dan bij de klassieke spelmodi als deathmatch, team deathmatch en capture-the-flag. Prejudice brengt daardoor een erg verfrissende multiplayer met slechts twee speltypes: Conquest en Swarm, die je beide zowel online als offline tegen bots kan spelen. Less is in dit geval zeker more, want met een duidelijke afbakening tussen het competitieve Conquest en het meer teamplay-gerichte Swarm biedt de game genoeg eten en drinken om zowel de competief als coöperatief gerichte spelers tevreden te stellen.

In elk van beide modi zijn de basics nog wel dezelfde als die van het origineel: spelers vallen letterlijk in het strijdgewoel door vanaf grote hoogte een dropzone te kiezen en het gevecht aan te vatten van om het even welke plaats naar keuze. Door het plaatsen van anti-luchtafweergeschut kan je vijandelijke krachten wel enigszins beperken, maar door dit originele spawningsysteem is er in Section 8: Prejudice geen plaats voor camping en andere controlegerichte exploits. Je kan je crosshair in beperkte mate laten locken op tegenstanders, turbo-sprintjes trekken en hoger springen dan de gemiddelde polsstokspringer, waardoor je opnieuw het gevoel hebt om met een hoogtechnologische supersoldaat te spelen dan met een real-life oorlogsveteraan.

Cash verdienen doe je in beide multiplayertypes door tegenstanders om het hoekje te helpen, maar ook door diverse willekeurige gegenereerde opdrachten, Dynamic Combat Missions, tot een goed einde te brengen. Deze variëren van het verzamelen van pakketjes die gedropt worden op het speelveld, over het verhinderen van de vijand om op een bepaalde tijd elk lid van je team minstens één keer te elimineren, tot het verdedigen van een konvooi dat plotsklaps verschijnt. Deze missies houden het spel erg fris en zorgen ervoor dat de strategie op het speelveld constant omslaat. Met de verdiende inkomsten kan je drops kopen, zoals voertuigen die je mobiliteit op het slagveld verhogen of vastgeankerde turrets en supply depots. Gameplaygewijs is de ontwikkelaar dus wel bij zijn roots gebleven, wat wellicht de voornaamste reden waarom deze titel onder de vlag van de Section 8-franchise mag varen.

Allures van een retailgame

In Swarm verdedig je met een team van medespelers een strategisch gelegen controlepunt tegen golf na golf van vijandelijke bots. Hoewel de AI-bestuurde strijdkrachten sowieso al geen zachtgekookte eitjes zijn – zelfs op de meest eenvoudige moeilijkheidsniveaus – worden ze steeds agressiever en gaan ze je ook met almaar sterker wordend materiaal bestoken. Hoewel dit speltype erg leuk is om samen met een aantal vrienden te spelen, moet je je dus wel op een behoorlijk pittige uitdaging voorbereiden. Vijanden hebben trouwens behoorlijk grote schild- en gezondheidsmeters, waardoor je vaak ettelijke kogels in hun lijf moet pompen om ze definitief om zeep te helpen, wat de kans op fragstealing hoger maakt dan in games waar one-hit kills de norm zijn.

In Conquest, de tweede multiplayer-spelmodus, nemen twee teams van elk maximaal 16 spelers het tegen elkaar op. Punten verdienen doet elk team door het controleren van de verschillende controlepunten op de map. Daarnaast zorgen de Dynamic Combat Missions ervoor dat er telkens ook nog secundaire objectieven te halen zijn, waardoor het spelverloop op zijn zachtst gezegd soms chaotisch is. Door de veelheid aan verdedigingsmogelijkheden en vijanden op het veld wordt je meer dan eens met een kogel geconfronteerd uit een hoek die je helemaal niet zag aankomen. Ondanks het feit dat de actie zo overweldigend is dat er af en toe gewoon té veel gebeurd om allemaal in het oog te houden, werkt het allemaal gewoon goed in Prejudice.

Ook de uitgebreide HUD slaagt erin om op een relatief overzichtelijke wijze alle informatie te tonen die je nodig hebt. Er is bovendien zelfs nog plaats voor de occasionele update over je voortgang bij het behalen van de Achievements in de game, een kleine feature waar eerder ontwikkelingsteams van ‘grotere’ games aan denken, maar die TimeGate ook in deze downloadbare titel voorziet. De visuals zijn dan weer wel duidelijk gedateerd, maar dat is veel vlotter verteerbaar voor een titel die maar 15 euro kost in plaats van voor een retailgame waar we de volle pot voor moeten betalen. 

Section 8: Prejudice is reeds een tijdje te koop op Xbox live Marketplace en Steam, maar de Playstation 3-eigenaars moesten spijtig genoeg hun beurt afwachten tot de zonnige zomermaanden. Eind vorige maand kwam daar eindelijk verandering in en bracht ontwikkelaar Timegate Section 8: Prejudice naar de Playstation 3, en dat samen met twee nieuwe modes. Omdat de PS3-versie over hetzelfde verhaal beschikt als de Xbox en pc-versie gaan we meteen verder met het bespreken van de andere zaken. Het verhaal kan je op de eerste pagina terugvinden. Geschreven door Rafbanaan.