Mario Party 10

Mario Party 10

[Geschreven door Simon]

Hoewel niet zo geprezen en geliefd als pakweg Mario Kart of Super Smash Bros., is een Nintendo-console zonder Mario Party haast ondenkbaar. In dit tiende jubileum-deel, het eerste feestje op Wii U, steelt eeuwige antagonist Bowser de show met een compleet nieuwe spelmodus die volledig rond zijn persoon draait. Met ook nog een klassieke Party mode en een uitgebreide amiibo support, lijkt zelfs King Koopa deze party niet te kunnen crashen... Of toch?

Zoals reeds in onze inleiding vermeld, staat Bowser Party centraal in deze Mario Party 10. Net als Nintendoland en Wii Party U eerder al voordeden, neemt ook hier één speler de GamePad in de hand tegen maximaal vier andere deelnemers met elk een Wiimote. Spelers bewegen als vanouds over het spelbord door middel van een worp met de virtuele dobbelsteen en doen dat, net als in Mario Party 9, samen in hetzelfde karretje. In deze Bowser Party is dat laatste gegeven alvast vrij logisch, aangezien je toch samen een team vormt tegen de speler die in de huid van Bowser kruipt.

Bowser Party speelt ook een beetje anders dan je gewend bent. Alle 'normale' spelers starten immers met een aantal hartjes. Her en der liggen er vallen en obstakels verspreid op de ganzenborden die levenspunten afsnoepen, net zoals er natuurlijk ook een aantal punten zijn waarop je weer enkele hartjes bijkrijgt. Wanneer alle spelers hun beurt voorbij is, mag Bowser met maar liefst vier teerlingen proberen om zijn tegenstanders in te halen. Lukt dat, dan start er een minigame waarbij de speler die zich als Bowser uitleeft op de GamePad speelt terwijl de rest zich op het televisiescherm concentreert.

In deze minigames probeer je als Bowser zoveel mogelijk hartjes van je opponenten af te snoepen, terwijl je als gewone speler natuurlijk net zijn aanvallen moet ontwijken. Deze set minigames laat Bowser & co onder meer een toren opklimmen, vuurballen schieten en ontwijken en een spelletje bingo spelen. Over het niveau van deze minigames hebben we niet te klagen, maar aangezien er slechts tien verschillende zijn, laat de kwantiteit toch enigszins te wensen over. Ook is het jammer dat er geen spelborden specifiek voor deze modus ontworpen zijn.

Het doel in Bowser Party is, als stekelige slechterik, alle hartjes van je vijanden tot nul te herleiden, terwijl het Nintendo-kwartet de finish van het bord moet zien te bereiken. Is een speler al zijn hartjes kwijt, dan is het spel nog niet meteen voorbij. Tot er ergens opnieuw levenspunten gewonnen worden, kan die speler zijn team enkel nog ondersteunen door op zijn beurt speciale dobbelstenen te voorzien. Bowser zou Bowser ook niet zijn mocht hij niet af en toe proberen vals te spelen. Slechte worp? Geen probleem, je mag het gewoon nóg eens proberen. Bepaalde vakjes geven ook een bonus, zoals een extra dobbelsteen. Tot slot kan Bowser op geregelde tijdstippen ook valstrikken leggen en de rest (proberen) misleiden.

Wie liever de klassieke toer opgaat, komt ruim aan zijn trekken in de Mario Party mode. Hier is ook de meeste content te vinden, met tientallen minigames in allerlei gedaanten, zowel ieder voor zich als 2 vs 2 en 1 vs 3. De boss battles uit voorganger Mario Party 9, waarbij je samen in een iets uitgebreidere minigame naar een gezamenlijk doel werkt, maar tegelijk toch ook voor de hoogste score strijdt, maken eveneens hun opwachting. Globaal is de kwaliteit van deze tientallen minigames meer dan geslaagd, met heel wat variatie en stuk voor stuk heel gemakkelijk op te pikken, met dank aan de simpele maar strakke controls.

Iets minder geslaagd is de geluksfactor die nog altijd te prominent aanwezig is. Dat geluk een onmisbaar ingrediënt is in Mario Party zal je ons zeker niet horen betwisten, maar je kan best alle minigames winnen en toch met het minste aantal sterren eindigen. Aangezien je met vier in hetzelfde voertuig over de speelvelden tuft, kan het soms frustrerend zijn om te zien hoe de anderen de bonussterren die het spel op vaste punten uitdeelt voor je neus wegkapen. Daarnaast zijn er nog altijd een aantal willekeurige bonussen of straffen voorzien door op bepaalde vakken te landen, al is dat al van oudsher aanwezig in Mario Party. Misschien in Mario Party 11 de rijtuigen op stal laten en weer allemaal individueel voortbewegen?

Ook Mario Party 10 springt mee op de amiibo-kar met een vrij uitgebreide ondersteuning voor de NFC-figuurtjes in de vorm van amiibo Party. Het jammere van de zaak is wel dat deze aparte mode volledig gesloten blijft voor wie geen amiibo heeft. Wie wel één of meerdere poppetjes heeft staan, kan aan de slag in vrij klassieke ganzenborden die zich qua look en uitwerking aanpassen aan de amiibo die je scant. Met één amiibo kan je overigens ook de borden van andere personages gaandeweg verzamelen, dus het is niet nodig om een uitgebreide collectie figuurtjes aan te leggen om een beetje variatie in het spel te krijgen. Je kan voorts per sessie ook één fiche aan je amiibo koppelen, waarmee je bijvoorbeeld in één beurt vijf dobbelstenen mag gooien.

De minigames in amiibo Party zijn dezelfde als die in Mario Party. Gedurende tien ronden probeer je zoveel mogelijk muntjes te verzamelen, waarmee je dan weer de meeste sterren moet zien te kopen. Ook hier hangt het jammer genoeg vaker van geluk dan kunde af om een potje te winnen, want de locatie waar je sterren tegenkomt, is telkens weer willekeurig. Ook vonden we het verplichte aantal van tien ronden, met telkens een minigame na elke ronde, toch iets te lang duren.

Door gewoon Mario Party 10 te spelen en bepaalde uitdagingen te behalen, word je beloond met punten die je in Toad's shop kan ruilen tegen allerhande extra's. Twee nieuwe personages en een welkome hogere moeilijkheidsgraad voor computergestuurde tegenstanders zijn echter zowat het enige nuttige dat je daar kunt vinden, want van wat opties om foto's te nemen of soundtracks worden wij niet echt warm. Hier had men best wel meer mee kunnen doen – meer minigames, andere spelborden... komen zo meteen in ons op.