Ace Combat: Assault Horizon Legacy +

Ace Combat: Assault Horizon Legacy +

Ace Combat: Assault Horizon Legacy + is een game die werd ontwikkeld met oog op de release van de New Nintendo 3DS. In 2011 verscheen de vorige versie van het spel (Ace Combat: Assault Horizon Legacy), wat al een remake was van Ace Combat 2 voor de Sony PlayStation, met iets minder functionaliteit dan deze telg. Vier jaar later krijgen we deze remake voor hetzelfde platform, wat op zich nogal vreemd is, maar wie weet zijn de extra toevoegingen wel de moeite waard? 

De naties in oorlog en de personages die je in het spel ziet zijn allemaal fictief, maar men tracht wel een realistische speelervaring en verhaallijn op poten te zetten, iets wat men uiteindelijk niet allemaal op de juiste manier heeft aangepakt, want de gameplay en missies zijn te simpel om het geheel complex te doen ogen. Bij het spelen van deze game moesten we vaak denken aan en de vergelijking maken met Star Fox 64 (3D), waarbij de gameplay eigenlijk even simplistisch is, maar men er ook geen groots verhaal aan wil toevoegen en eigenlijk eerder focust op de meer memorabele karakters van de personages. Het verhaal van deze game lijkt in feite steeds veel uitgebreider dan het eigenlijk hoort te zijn, maar het komt hierop neer: jouw (code)naam is Phoenix, een gezichtloze piloot (althans, we krijgen het nooit te zien), die briefings, instructies en aanmoedigingen krijgt van ene Olsen. Jouw missies bestaan er voornamelijk uit om voor de Allied Forces (de goeden) andere vliegtuigen van de Rebels (de slechten) neer te knallen.

Na enkele missies te spelen krijg je tevens de mogelijkheid om een “wingman” in te zetten, wat zoveel betekent als een partner in de lucht. Je kiest uit Slash, een mannelijke piloot die eerder zijn eigen zin doet tijdens gevechten, of Edge, een vrouw die haar prioriteit eerder bij de veiligheid van Phoenix legt. Deze partners hebben eveneens een gebrek aan het nodige karakter en / of interessante achtergrond, wat hen weinig memorabel maakt. Dat wordt aangevuld door hun niet zo fantastische prestaties in het luchtruim, maar het is natuurlijk wel leuk om te weten dat je er niet altijd helemaal alleen voor staat.

Het vliegen zelf is enigszins interessanter. Kies een vliegtuig en een type aanvalsraket en vertrek op missie. Het vliegen gebeurt redelijk intuïtief met de circle pad, maar helaas is er geen optie om enige gyroscoopfuncties te gebruiken voor je luchtschip. Het spel draait voornamelijk om actie en confrontaties met andere vliegtuigen (hoewel soms ook wel doelwitten op land moeten worden uitgeschakeld), wat wel nog degelijk is uitgewerkt. Door een vijand lang genoeg in het vizier te houden kan er een raket op worden afgevuurd, maar een speler kan er natuurlijk ook altijd voor kiezen om enkel met een machinegeweer te werk te gaan.

Wat tevens nog leuk is, is dat de Y-knop voor andere speciale acties dient. Je kan namelijk, door een vijand lang genoeg op de hielen te zitten, op de knop duwen om een ietwat indrukwekkend, automatisch manoeuvre te zien gebeuren en er vlak achter komen te vliegen om de tegenstander gemakkelijk neer te halen. Wanneer je zelf wordt geviseerd en het gevaar bestaat dat je zelf door een raket aan flarden zal worden geschoten, kan je de knop induwen en de circle pad opzij schuiven om een ware “barrel roll” uit te voeren en derhalve de raket te ontwijken. Spijtig genoeg zal het vechten steeds tegen AI plaatsvinden, want een multiplayerstand valt in deze Ace Combat niet te bespeuren, maar er zit dus gelukkig toch enige diepgang in de dogfights van deze game.

Wat betreft de toevoegingen, is het aan de speler om te beslissen of ze de moeite waard zijn. Er zijn namelijk enkele vliegtuigen toegevoegd in het thema van diverse Nintendo-personages. Een deel hiervan kunnen verkregen worden via de gekende “?”-blokken, maar een ander deel kan enkel via amiibo worden verkregen. Via het hoofdmenu kan je namelijk kiezen voor deze functie en door een amiibo op het NFC-touchscreen van de New Nintendo 3DS te plaatsen speel je zo de speciale vliegtuigen vrij, met speciale “paint jobs” van Mario, Luigi, Link en dergelijke. Niet alle amiibo uit de Smash-reeks worden echter ondersteund, wat toch wat jammer is aangezien een speciale skin niet erg veel werk vergt.

Andere toevoegingen hebben meer te maken met de toegevoegde knoppen van de New Nintendo 3DS. De ZL- en ZR-knoppen kunnen, afhankelijk van de gekozen speelstijl, een andere functionaliteit hebben dan de gewone L- en R-knoppen en de C-stick kan gebruikt worden om de camera rond te bewegen. Eerlijk gezegd vinden we niet veel aan deze functies aangezien je tijdens het vliegen niet echt de tijd zal nemen om je voertuig te bewonderen. Daar is al voldoende mogelijkheid toe bij het bekijken van de replays die telkens worden aangeboden na het voltooien van een missie.

Tot slot, wat betreft het visuele: het gaat hier om een remake van een remake van een PlayStation-game en helaas ziet het spel er niet erg veel beter uit dan wat je hiervan zou verwachten. Vlieg je dicht genoeg bij de grond, dan zie je snel dat de hogere gebouwen altijd simpele blokvormen zijn en (net als de lagere gebouwen, bergen en grond) van lelijke, wazige textures werden voorzien. Enkel de vliegtuigen zien er ietwat beter uit en de speciale skins maken ze ook wel wat leuker en kleurrijker, maar voor de rest bespaar je je met dit spel best de moeite om al te veel rond te kijken om mooie omgevingen te proberen zien. De soundtrack is dan wel weer in orde. Gaande van klassieke tot meer techno-achtige muziek, slagen de makers erin om hetgeen je hoort te doen afstemmen op wat je ziet in deze game.