Homeworld Remastered

In 1999 zorgde Relic Entertainment met Homeworld voor een heuse aardverschuiving in het gamelandschap. Het was immers de eerste RTS die daadwerkelijk driedimensionaal was. Na een spin-off en een sequel bleef het echter muisstil rond deze franchise, tot die onlangs werd opgekocht door Gearbox Software die we kennen van de Borderlands-games. Zij besloten om Homeworld 1 en 2 in een nieuw jasje te steken en uit te brengen onder de naam Homeworld Remastered Collection.

De term “remastered” heeft de laatste tijd een negatieve bijklank gekregen, nadat tal van last-gen games zonder noemenswaardige verbeteringen naar de PS4 en Xbox One werden geport. Gelukkig hebben ze bij Gearbox meer uit hun mouw geschud, want de graphics werden stevig onder handen genomen. Naast een hogere resolutie en ondersteuning voor breedbeeldschermen werden er tal van moderne technieken toegevoegd zoals anti-aliasing, dynamische belichting en depth of field. Daarnaast werden ook alle cutscenes en textures opnieuw ontworpen in hoge resolutie. Het resultaat is ronduit verbluffend en levert enorm knappe beelden op.

Ondanks deze grondige visuele make-over, is Gearbox er in geslaagd om de gameplay grotendeels ongewijzigd te houden in vergelijking met het origineel. Enkel in de eerste game zijn een paar kleine details aangepast zoals ze waren in de sequel, maar dit zal de meeste gamers nauwelijks storen. De interface is licht verbeterd en kan indien gewenst geschaald worden voor wie in hoge resolutie wil spelen, maar net zoals in de originele games blijft het vaak een omslachtige bedoening om de gewenste ruimtetuigen te selecteren en bevelen te geven. Het is dan ook aangeraden om de shortkeys voor het toetsenbord grondig te bestuderen alvorens je begint te spelen.

Bij een game van meer dan vijftien jaar oud is het natuurlijk de vraag of de gameplay de dag van vandaag nog steeds te genieten is. Bij Homeworld Remastered Collection stellen we ons daar eerlijk gezegd nogal vragen bij. RTS-veteranen en anciens die de originele games grijs hebben gespeeld, zullen ongetwijfeld enorm genieten van deze remaster, maar nieuwkomers gaan serieus op de tanden moeten bijten om het einde van de campagne te halen. Er is wel een tutorial, maar die legt enkel de besturing uit. Voor de rest zal je zelf moeten ontdekken hoe je het spel moet spelen. Dat is makkelijker gezegd dan gedaan, want de moeilijkheidsgraad ligt enorm hoog.

Grootste oorzaak hiervan is het extreem hoge trial & error-gehalte. De resources die je kan vinden zijn zeer beperkt, dus zodra er iets misloopt kan je weinig anders doen dan een save-game te laden. Daar komt nog bij dat je elke missie enkel begint met de eenheden die de vorige missie overleefd hebben. Omdat je vaak verrast wordt door een uitgebreide vijandelijke vloot of nieuwe types van schepen, kan het nodig zijn dat je één of zelfs twee missies moet herspelen om je daar op voor te bereiden. Dit concept is een van de redenen waarom het spel zo uniek geworden is, maar niet alle gamers zullen hier even blij mee zijn.

Wie zich daar kan over zetten, mag zich echter aan een onvergetelijke spelervaring verwachten. Al is het maar omdat er de voorbije vijftien jaar geen andere RTS-games verschenen zijn die zich in de ruimte afspelen en die ècht 3D zijn. Daarnaast is ook de sfeer uitzonderlijk goed. Dit is vooral te danken aan het fantastische ontwerp van de nevels en andere ruimteobjecten, maar ook de prachtige meeslepende muziek draagt haar steentje bij. Bij momenten krijg je er gewoon kippenvel van. Om af te sluiten nog twee extraatjes: je krijgt er de twee originele games gratis en voor niks bij èn er wordt gewerkt aan een multiplayer mode die momenteel reeds in beta-fase is.