Dying Light

Een mengelmoes in Dying Light

[gespeeld op PS4]

Dying Light gebruikt de eerste maanden van het jaar om uit de weg te stappen van de grote najaarsreleases en zo toch aandacht naar zich toe te trekken. Het feit dat de game al digitaal te krijgen is en ook nog eens (een tijd later) in de winkels ligt, zorgt ook voor extra aandacht. De vraag is natuurlijk of de getrapte release en de voorjaarsrelease stiekem een topper herbergen.

In de singleplayer kruipen we in de huid van Kyle Crane en werken we in opdracht van de G.R.E., Global Relief Effort. Dat bedrijf heeft onze hulp ingeroepen om een persoon op te zoeken in Harran, eentje die op eigen houtje besloot om weg te trekken. Echter, hij is in het bezit van een geheim document dat de G.R.E. liever niet ziet verdwijnen. Het loopt echter al meteen mis bij de dropping, want naast de vele zombies is de menselijke bevolking bij onze aankomst niet echt al te vrolijk. Uiteindelijk worden we gered door een andere groep overlevenden.

Een bezoekje aan The Tower, een ontmoeting met Brecken en Dr. Zere zorgen ervoor dat we meer te weten komen over de stad, over wie de ultieme slechterik is in de game en wat de G.R.E. ook allemaal verborgen houdt terwijl ze tegelijkertijd ook onze hulp nodig hebben om verder te geraken in de wereld. Het verhaal van Dying Light is op zich niks speciaals. Je hebt een algemene slechterik die het slechtste voor heeft met de mensen en het is aan jou om hem tegen te houden. We krijgen weer de leuke twist in het verhaal die alles even overhoop gooit, maar aan het einde is het weer aan jou om de wereld te redden.

De lengte van de singleplayer was in onze ogen goed. Het was niet te lang, maar ook niet te kort. Om voor wat afwisseling te zorgen, wordt de singleplayer in twee delen gesplitst, waarbij het verschil in de omgeving zit. Zo begin je eerst bij de Slums, terwijl je bij het tweede deel vertoeft in een oude stad. Om van het ene deel naar het andere te reizen, kan je gebruikmaken van het rioolstelsel en krijg je dus wel wat afwisseling aangeboden.

Wanneer je het verhaal tot een goed einde bracht, kan je verder doen met een aantal zijmissies. Wanneer je een zijmissie tot een goed einde weet te brengen, word je meestal beloond met wat geld, een specifiek wapen of een blueprint. Daarnaast zit de wereld ook vol met random events, zoals overlevenden die werden gegrepen door een zombie en het is dan aan jou om deze te redden van de vleesetende monsters. Uiteraard heb je ook minder vriendelijke overlevenden die NPC's in bedwang houden. Ook hier krijg je dan de keuze om deze mensen te redden en met een beloning als resultaat.

Net zoals in Dead Island krijg je ook in Dying Light te maken met een aantal 'super' zombies. Deze zijn een pak groter dan de rest en kunnen beter tegen een stootje. Bovendien bezitten ze ook nog eens een straf wapen, waardoor je wel enigszins tactisch moet spelen. Het grootste verschil bij Dying Light zit natuurlijk in de toevoeging van de dag- en nachtcyclus. Overdag zijn de zombies traag en zeer pasief, maar 's nacht. kan je best gaan schuilen in een Safe House.

Neem deze waarschuwing om te schuilen ook ernstig, want de Volatiles komen 's nachts meedoen en die zoeken echt actief naar overlevenden om eens lekker te eten. Eenmaal ze je zien, zetten ze de achtervolging in en is weglopen ook de enige optie die je hebt. Gelukkig heb je dus Safe Houses die je kan vrijspelen door de aanwezige zombies af te maken. Je kan hier alle standaardzaken doen die je gebruikelijk doet in een Safe House, zoals je inventory en eventjes dutten zodat de tijd voorbij gaat.

Een ander belangrijk aspect van Dying Light is de manier waarop je voortbeweegt, die doet denken aan Mirror's Edge. Zo ren je op een parcour-acthige manier door de wereld en kan je speciale moves uitvoeren op de zombies. Ook gebouwen beklimmen is een stuk eenvoudiger, aangezien je personage zich aan het kleinste stukje kan vastklampen om zichzelf naar omhoog te trekken. In de preview spraken we er nog over dat dit nog niet echt op punt stond, maar we kunnen nu zeggen dat de ervaring een pak aangenamer is. Opvallend is wel dat je soms net dat tikkeltje verder kan springen dan mogelijk lijkt in eerste instatie.

Je wapens zijn natuurlijk belangrijk als je toch de confrontatie moet aangaan, maar vergeet daarbij niet dat ze ook verslijten en kapotgaan. Wanneer dat gebeurt, wordt het zeer moeilijk om een zombie te bestrijden, aangezien je minder schade aanricht. Gelukkig kan je het wel ruilen voor een beter wapen of je kan het ook gewoon herstellen. Dat vergt wel dat je de nodige onderdelen hebt, maar die liggen bezaaid doorheen de spelwereld.

Je vindt ook Blueprints terug die je toelaten om verschillende items te combineren tot een enkel krachtig wapen. Zo kan je ervoor zorgen dat je zakmes elektrisch geladen wordt of je knuppel in vuur en vlam staat, wat uiteraard extra schade aanricht. Qua vuurwapens is het bijzonder beperkt in Dying Light: een pistool, een aanvalswapen en een tweeloops shotgun. Munitie moet je kopen of toevallig vinden bij dode tegenstanders. Net zoals heel wat elementen uit de vorige Techland-game (Dead Island) zijn overgekomen, is ook Stamina meegekomen. Doe je te veel snel na elkaar, dan zakt je stamina en kan je best even weglopen of ontwijken, want zonder stamina mep je zelfs geen deuk in een pakje boter.

Quasi alles wat je doet levert ervaringspunten op. Deze kan je gebruiken in 3 categorieën: Power (vijanden doden), Agility (voortbewegen) en Survivor (missies vervolledigen). De verschillende categorieën zorgen ervoor dat je je personage kan uitbouwen met nieuwe vaardigheden, zoals over de grond sliden. 

Indien je de campaign maar niks vindt op je eentje kan je beroep doen op de co-op. Daarin kan je met een aantal vrienden samen de singleplayer doorlopen en op je collega's rekenen voor een 'revive' als iemand komt te sterven en kan je ook wapens ruilen met je collega's. Qua netcode ondervonden we niet meteen een probleem en speelde het redelijk vlot. Je vindt elkaar ook makkelijk terug, dankzij het icoontje op de minimap. 

Door het uitstel (van vorig jaar naar nu) krijg je nu ook toegang tot de pre-orderbonus, genaamd Be The Zombie. In deze bonus kan je zelf in de huid kruipen van een zombie en kan je op die manier eens zien hoe het is om als bloeddorstig monster rond te dwalen. Zo kan je mensen bespringen en hem een heel innige knuffel geven. Je kan zelfs andermans games betreden en andere spelers opjagen. Dit kan je als speler zelf wel uitschakelen, als je het niet leuk vindt om voortdurend lastiggevallen te worden. In de singleplayer is dit ook mogelijk, al wordt het dan eerder een "bescherm de nesten"-modus tegen overlevenden.

Op grafisch vlak ziet Dying Light er niet slecht uit, al is het her en der wel wat minder. Alles wat zich op enkele meters bevindt, ziet er goed tot zeer goed uit. Je merkt de kleine details en alles is goed uitgewerkt, maar vanaf je wat verder om je heen kijkt, wordt het een pak minder. Textures zien er een pak minder gedetailleerd uit en bomen krijgen ineens lelijke hoekjes. Echt veel variatie qua omgevingen krijg je ook niet meteen. Het eerste deel is nogal veel van hetzelfde en in het tweede deel krijg je een stad waarvan de gebouwen nogal veel op elkaar lijken.

De framerate bleef wel goed vast en dat is toch al mooie prestatie wanneer we terugdenken aan de framerate bij Dead Island, maar tijdens de cutscenes hadden we wel soms wat last van screentearing. Het geluid is dan weer een ander verhaal. Bepaalde stemmen zijn goed, maar andere komen dan weer goedkoop over. Een echte soundtrack is er niet, maar dat is niet meteen een minpunt te noemen. De zombies daarentegen klinken dan weer wel realistisch, in hoeverre dit mogelijk is. Waar onze maag wel van omdraaide, was het geluid dat de wapens produceerde, want die waren echt matig te noemen en bovendien waren ze zeer simpel voorgesteld.

Er waren nog wel enkele andere puntjes die behoorlijk storend waren. Zo dwong het spel ons regelmatig om, aan het einde van een missie, doelloos ergens naartoe te lopen om te kunnen bellen met de G.R.E., wat eerder overkwam als bezigheidstherapie dan als daadwerkelijk nuttige gameplay. Verder mag je ook weer radiotorens beklimmen om een aantal extra's te kunnen vrijspelen. Verder mag je de duplicate glitch weer verwachten, ook al doet die al sinds de oorspronkelijke Dead Island de ronde. Bij Dead Island werd dit probleem niet weggehaald en ook in Dying Light was dit precies niet de moeite voor de ontwikkelaar.

Daarnaast heb je het hele nachtgebeuren, al wordt er in de campaign zelf amper op ingespeeld. Zo moesten we slechts één maal tijdens de  nacht een missie uitvoeren, wat toch wel jammer is, gezien het unieke karakter en gevoel van de nacht. Je sleept je immers redelijk eenvoudig door de standaardmissies, iets wat de nachtcyclus wel wat pittiger kunnen maken.