Far Cry 4

Far Cry 4

[gespeeld op PS4]

Met Far Cry 3 bracht Ubisoft de franchise weer op het goede pad, met een goed verhaal, levende wereld en genoeg willekeurige activiteiten. Ook de verschillende wapens en voertuigen waren een leuk element. Ubisoft probeert met Far Cry 4 een succesvervolg te maken. De vraag is echter of Pagan Min en zijn gevolg Vaas kan doen vergeten.

Het verhaal van Far Cry 4 draait rond Ajay Ghale, een Amerikaan die zijn moeders laatste wens wil vervullen door haar assen uit te strooien in haar geboorteland, Kyrat. Dat land bevindt zich al enige tijd in een burgeroorlog. Aan de ene kant hebben we Pagan Min, de dictator, en aan de andere kant zit The Golden Path, een rebellenbeweging. Uiteraard - zoals de E3-trailer wist te tonen, loopt het al snel fout en mogen we al eens kort kennismaken met de excentrieke dictator. De band tussen Pagan Min en je ouders is niet 100 % duidelijk, maar het zorgt wel voor de rode draad in de game.

Eenmaal aangekomen bij het hoofdkwartier van The Golden Path vernemen we dat Ajays vader, Mohan Ghale, de leider was van die groepering en dat zijn moeder ook een belangrijke rol had. Mohan werd vermoord en sindsdien verkeert de organisatie in een crisis, met Sabal and Amita als potentiële leiders. Elk hebben ze hun eigen visie en aanpak, de ene traditioneler en de andere een drang naar vooruitgang. Hoe je het ook draait of keert, Pagan Min moet van de troon gestoten worden en dat wordt dus onze taak.

Doorheen het verhaal van Far Cry 4 zijn er momenten waarop je een keuze moet maken tussen de twee mogelijke leiders. Elk van hen zal een voorstel doen en uitleggen waarom dit de beste keuze is voor het land en het volk. Het is dan aan jou om te kiezen welke persoon je wil helpen met de missie. Dit heeft ook gevolgen voor de volgende missies en je bepaalt uiteraard mee wie de uiteindelijke leider van The Golden Path wordt. Echter, aan het einde van de singleplayer blijf je behoorlijk met lege handen achter. Het einde, dat in eerste instantie niet als einde overkomt, is namelijk behoorlijk zwak. Dit wordt niet geholpen door het feit dat zowel Sabal and Amita, een behoorlijk gebrek aan karakter hebben. Pagan Min trekt op dat vlak moeiteloos alle aandacht naar zich toe, maar komt eigenlijk weinig in het spel aan bod. Jammer, maar het verhaal van Far Cry 3 doet het dan ruimschoots beter.

Je kan natuurlijk ook andere zaken doen, naast het hoofdverhaal. Yogi en Reggie willen drugs vergaren, Longinus is dan weer geobsedeerd door wapens en Shangri-La bezorgt je een aanzielijke "trip". Het zijn immers missies waarbij je naar een spirituele wereld verhuist en daar als krijger tegen slechte geesten moet vechten. Een tijger vergezelt je op deze tocht en je kan hem inzetten om stealth-gewijs alles te gaan afmaken. Deze Shangri-La missies zijn mooi vormgegeven en werken mooi met de stealth-mechanics, maar vielen voor ons wel enigszins uit de toon binnen het verhaal van Far Cry 4.

Wie nog meer wil, kan terecht in de levende wereld van Far Cry 4, propvol zij-opdrachten en activiteiten. Vermoord belangrijke doelwitten (op een specifieke manier), jaag op wild, red mensen van roofdieren, verdedig konvooien (of veroverde outposts) en ga zo maar door. In totaal zijn er 9 types van zij-opdrachten en 4 activiteiten, maar met genoeg variatie om je uren bezig te houden. Ook Outposts en Bell Towers zijn ook weer van de partij. De eerste zijn kleine Royal Army-posten die je moet bevrijden. Lukt dat, dan zijn er minder vijanden in dat gebied en kan je ook "fast travel" toepassen. Bij Bell Towers klim je Assassin's Creed-gewijs naar de top en vernietig je de radio vol propaganda en speel je dat deel van de map vrij.

Het klim- en klauterwerk is echter wel grotendeels overbodig geworden, aangezien je met een klein helikoptertje (Buzzer) gewoon naar boven kan vliegen. Uiteraard is dit niet de bedoeling, maar als het eenvoudig kan, wordt het veelal ook gebruikt. Nieuw zijn wel de forten in Far Cry 4. Deze kastelen zijn een aanzienlijk pak moeilijker en zijn vooral interessant om te verhinderen dat Royal Army-soldaten je outposts komen aanvallen.

Verder heb je ook nog de mogelijkheid om in een Arena te laten zien hoe goed je bent tegen een stroom aan vijanden. Je moet enkele rondes (in verschillende zelf te kiezen modi) overleven tegen vijanden én roofdieren. Aan het einde, als je het overleeft, krijg je XP en geld. Opvallend hier is dat de framerate het soms moeilijk heeft, vooral in de mode met oneindige golven aan vijanden. Uiteraard kan je ook je eigen prestaties vergelijken met vrienden. Ben je dus goed, dan heb je weer een manier om te pochen.

Om dit allemaal te kunnen doen, hebben we natuurljk nood aan wat wapentuig. Far Cry 4 bezit weer een mooie collectie proppenschieters die je ook weer kan uitrusten met een aantal extra’s, waaronder een groter magazijn of een beter vizier. Gedurende de randactiviteiten en je Karma-levels kan je ook ‘Signature' wapens vrijspelen. Dit zijn speciale wapens die zijn voorzien van een aantal voorgeselecteerde extra’s. De wapens kan je niet gewoon verkrijgen, maar doen een pak meer schade dan de gewone varianten of soortgenoten. Onze favoriet was de Buzzsaw die een MG42 voorstelde en waarmee we iedere vijand redelijk snel konden wegmaaien.

Bij alles wat je in de spelwereld doet, word je beloond met XP of Karma. XP verkrijg je wanneer je opdrachten en missies weet te voltooien. Karma verkrijg je door op willekeurige activiteiten in te gaan. Zo krijg je regelmatig de melding dat een aantal soldaten burgers aan het aanvallen zijn, of dat er een koerier onderweg is. Ga je hierop in en overwin je de situatie, dan krijg je Karma wat dan weer extra mogelijkheden vrijspeelt per Karma-niveau. 

De verkregen XP resulteert in nieuwe vaardigheden, opgedeeld in 2 categorieën (Tiger en Elephant). Tiger is gericht op aanvalskills (mensen uit voertuigen sleuren, beroven terwijl je iemand neersteekt enz.), terwijl Elephant wat verdedigender is (sneller genezen, op olifanten rijden, enz.). Dit laatste is dan ook een geweldig gevoel in de game, want een olifant kan bovendien ook behoorlijk lelijk huishouden als hij een groep vijanden te pakken krijgt.

Net zoals in Far Cry 3 kan je weer dieren afmaken om hun huid te gebruiken. Dit zorgt namelijk weer voor betere gear. Wil je meer wapens kunnen dragen, moet je een specifiek aantal dieren afmaken en inruilen voor de upgrade. Gaandeweg worden deze upgrades ook iets moeilijker te verwezenlijken, tot je zelfs een uniek dier moet zien te vinden. Ook plantjes zijn weer volop aanwezig en zijn vooral belangrijk om "syringes" (spuiten) te maken, om bijvoorbeeld sneller te genezen of om dieren af te stoten en zo meer. Qua collectibles heeft men de kraan in elk geval ook opengedraaid in de game, dus qua randactiviteiten is er meer dan genoeg te doen.

De co-op is echter wel wat veranderd in Far Cry 4. Geen gerichte missies deze keer, maar wel gewoon een manier om met maten in de singleplayer rond te lopen en samen te gamen. Alles uit de singleplayer kan je samen ondernemen, met uitzondering van de singleplayer-missies. Toch was de co-op uit Far Cry 3 wel leuk en is het dus jammer dat men deze hier deels buiten heeft gekieperd.

Ook een multiplayer is aanwezig, waarin je 5vs5 speelt. Drie modi (Outpost, Demon Mask en Propaganda, losjes te vergelijken met varianten van Capture the Flag en Domination) moeten je de nodige uurtjes bezig houden. Buiten het feit dat je als hunter kan spelen (pijl en boog, tijdelijk onzichtbaar worden en dieren inzetten) biedt deze multiplayer niet meteen veel extra en had ze gerust achterwege kunnen blijven.

Grafisch ziet Far Cry 4 er weer iets beter uit dan Far Cry 3. Je merkt wel nog steeds de input van de vorige generatie consoles, waardoor de stap niet zo groot is. De wereld op zich is prachtig en is levendig. Kyrat is een mooi gebied, maar veel afwisseling qua omgeving biedt het echter niet - buiten bossen en bergen. Vuur is wel weer mooi vormgegeven en is tevens een interessant strategisch element. Qua geluid zorgt Troy Baker weer voor een glansprestatie als Pagan Min, net zoals de wapens degelijk klinken. De soundtrack is ook deftig te noemen, maar memorabel is hij allerminst.