Dragon Age: Inquisition

De inquisitie slaat terug in Dragon Age: Inquisition

[gespeeld op pc]

Na het teleurstellende Dragon Age II leed de RPG-gigant Bioware aan gezichtsverlies. Door een matig verhaal, veel gerecycleerde omgevingen en een minder combat-systeem verloor de game al de magie die zijn voorganger Dragon Age: Origins naar voren wist te brengen. Dat is jammer, want Dragon Age was een van de meest veelbelovende IP's van de vorige generatie. Ondertussen zijn we echter begonnen aan een nieuwe generatie en het is dan ook duidelijk dat de ontwikkelaar schoon schip wil maken. Dragon Age: Inquisition bevat een gezonde dosis ambitie en vooral een erg indrukwekkende wereld.

In Dragon Age: Inquisition speel je als de Herald of Andraste, de grote held die als enige de rifts kan sluiten die overal in Thedas verschijnen en die de wereld bedreigen. De grote boosdoener gaan we uiteraard niet onthullen, maar aangezien je het nogal moeilijk op je eentje kan opnemen tegen deze snoodaard heb je in deze game een eigen inquisitie. In de praktijk betekent dit dat je een uniek kasteel hebt, dat je een leger ter beschikking krijgt en dat er terug een extra laag customisatie aanwezig is die nog zo afwezig was in de voorgaande game. Je kan in je kasteel tevens praten met al de verschillende leden van de inquisitie en wanneer je nood hebt aan wat entertainment kan je gewoon plaats nemen op je eigen troon om te gaan beslissen over het lot van het vele misdadige gespuis dat gearresteerd werd door jouw soldaten.

Een ander belangrijk onderdeel van jouw inquisitie is de oorlogstafel. Daar beslis je namelijk naar welk gebied je zal trekken om de aanwezigheid van jouw leger er te versterken en om enkele missies uit te voeren. Daarnaast kan je jouw raadsleden - Cullen, Leliana en Josephine - gebruiken om operaties uit te voeren in Orlais en Ferelden. In zijn kern is het vergelijkbaar met de missies uit Assassin's Creed waar je geld en andere beloningen kreeg door jouw assassijnen de wereld in te sturen. In Dragon Age: Inquisition is het echter wel een tikkeltje ambitieuzer. Naast de gebruikelijk beloningen heeft het ook opnieuw een impact op het verhaal en de wereld. Zo hebben we Cullen op missie gestuurd om een burgemeester te vinden die zijn zieke burgers heeft doen verdrinken. Wanneer de missie afgesloten was, werd de burgemeester naar ons kasteel gebracht waarna we mochten beslissen over zijn lot. Het is slechts een van de vele voorbeelden, maar het toont wel hoe alles met elkaar verbonden is.

De oorlogstafel is trouwens opgesplitst in twee grote gebieden - Orlais en Ferelden. Op hun beurt zijn beide gebieden dan nog eens opgesplitst in een tiental zones met daarnaast een stuk of honderd operaties voor de raadsleden. Je krijgt dus wel meteen het gevoel dat er veel te doen is in de wereld van Dragon Age: Inquisition. Vanaf een bepaald punt in het verhaal speel je tevens een heel pak nieuwe zones vrij waardoor je bijna niet meer weet wat doen. Je krijgt als het ware een overvloed aan keuzes, een gevoel dat we de laatste jaren wat hebben gemist in de meeste RPG's. 

De echte fun begint natuurlijk pas wanneer je een van vele gebieden op de oorlogstafel uitkiest om er naartoe te trekken. Dan pas zal je beseffen hoe indrukwekkend deze game eigenlijk wel niet is. Na een korte uitleg van je verkenner over het gebied word je losgelaten om de landmassa te exploreren. Je loopt wat rond, verslaat enkele bandieten, ontgrendelt een kamp her en der en misschien zelfs een fort. Je bent trots op jezelf, tot wanneer je je realiseert dat je net slechts 10% van de volledige zone hebt ontdekt. Inderdaad, Dragon Age: Inquisition is groot. Immens groot. Net wanneer je denkt dat je een zone hebt uitgespeeld, gooien ze er vaak nog een heel stuk bovenop. Het valt vaak zelfs nogal moeilijk te geloven hoe groot alles is, zeker als je weet dat we hier nu maar praten over één enkele zone en dat er zo een stuk of tien in de volledige game zitten. Je kan makkelijk 6 à 8 uur nodig hebben om een zone volledig uit te spelen.

Een groot stuk land is natuurlijk niet het belangrijkste, je hebt ook inhoud nodig, een manier om de speler geëngageerd te houden. Ook op dat vlak stelt deze game echter niet teleur. Meer nog, ze hebben een slimme manier bedacht om de speler altijd het gevoel te geven dat hij voortgang boekt. Zo heb je een influence- en power-systeem dat in werking treedt wanneer je rifts sluit, zijmissies tot een goed einde brengt, land claimt en forten overneemt. Met influence kan je nieuwe perks op de oorlogstafel kopen zoals een grotere inventory, een extra defensieve bonus of de mogelijkheid om zowat ieder slot te ontgrendelen in de spelwereld. Power heb je dan weer nodig om nieuwe gebieden en missies vrij te spelen. Gezien zowat alle randactiviteiten je belonen met power, heb je dus steeds het gevoel dat je nieuwe dingen vrijspeelt.

De avontuurlijke speler heeft ook niet te klagen. Er zijn namelijk heel wat puzzels en geheime gebieden te vinden in Orlais en Ferelden. Het zorgt er voor dat je een extra reden hebt om de map volledig te exploreren, want bepaalde puzzels zitten zo goed verstopt dat je er makkelijk overkijkt. Om je een voorbeeld van de puzzels te geven: er is een astrologische puzzel die meermaals opduikt. Door een reeks punten met elkaar te verbinden moet je een sterrenteken vormen, zonder dat je dezelfde lijn tweemaal gebruikt. Meestal is het niet zo moeilijk, maar af en toe zit er toch een doordenker bij. Vervolledig je alle sterrentekens in een gebied, dan ontdek je een geheime grot met daarin allerlei speciale loot. Een ander voorbeeld van een meermaals opduikend object is een paal met een schedel erbovenop waardoor je kan kijken en geheime shards kan vinden. Met die shards kan je dan naar een geheime tempel gaan die gelegen is in de oasis van de woestijn. 

Wat we bovenal ook heel graag zien is de impact van jouw inquisitie op de wereld. Door bepaalde kampen of forten te veroveren, zullen alle vijanden van dat gebied niet meer spawnen. Je krijgt dus echt het gevoel dat jouw inquisitie dat gebied heeft overgenomen. Dezer dagen zijn er heel wat open wereld RPG's waar de vijanden eindeloos blijven spawnen en je dus nooit het gevoel krijgt dat je een gebied hebt veroverd of dat je echt een impact hebt. Het is dus erg leuk om een RPG te spelen die dat eindelijk nog eens verandert. Daarnaast geeft het ook gewoon een gevoel van voldoening wanneer je een volledige zone hebt verkend en zowat alle grote forten onder leiding staan van de inquisitie. 

We begrijpen natuurlijk ook dat heel wat mensen benieuwd zijn naar het nieuwe combat-systeem, zeker na de catastrofe uit de voorgaande game. Als tussenoplossing brengt Bioware nu een systeem waar je zowel real-time kan vechten als het tactical view kan gebruiken. Speel je op een lagere moeilijkheidsgraad en heb je helemaal geen zin om dat tactische element te gebruiken, dan kan je gewoon heel de game in real-time spelen. Heb je echter wat meer nood aan uitdaging en strategie, dan zal het tactival view absoluut niet teleurstellen. Het zorgt ervoor dat de game het beste van beide werelden naar voren schuift zonder de broodnodige uitdaging te verliezen. 

Om strategie en uitdaging wat extra in de verf te zetten, is men ook gestopt met de healing-klasse. Je hebt dus geen healing-spells meer en je moet terugvallen op de eeuwenoude potions. Dit systeem heeft voordelen en nadelen. Zo stoort het soms wel wanneer we geen potions meer hebben en ons volledige team nog slechts de helft van de levenspunten heeft, deels omdat we zo perfectionistisch ingesteld zijn dat we liefst zo weinig mogelijk die rode balk zien. Je krijgt ook geen levenspunten terug als je niet meer aan het vechten bent. Anderzijds zorgt het er natuurlijk wel voor dat je niet gewoon eindeloos kan blijven healen, wat ervoor zorgt dat je tijdens gevechten wat meer moet nadenken en dat je meer strategisch te werk moet gaan. Belangrijk detail: je kan jouw potions altijd gratis bijvullen in het dichtsbijzijnde kamp. Via een inquisitie perk kan je je maximale aantal potions ook nog eens opwaarderen van 8 naar 12, wat ook een grote hulp is.

Het sociale aspect is natuurlijk ook belangrijk in een Bioware-RPG. Invloedrijke keuzes, grappige conversaties en de liefde bedrijven zijn nu eenmaal essentieel. Met de inbreng van de inquisitie wordt dit alles nog beter. Je kan beslissen over misdadigers, je kan volgelingen promoveren, je kan te allen tijde een praatje maken met al de kernleden van jouw inquisitie en zoals altijd kan je ook bepaalde zijmissies vrijspelen door de juiste conversatie-opties te kiezen. Daarnaast zal je ook de impact voelen van de twee voorgaande games. We begrijpen natuurlijk dat niet iedereen Dragon Age: Origins en Dragon Age II heeft gespeeld, maar net daarom heeft EA de Dragon Age Keep gelanceerd, een interactieve website waar je nog eens al de keuzes kunt bekijken en maken uit beide games. We hebben het zelf ook gebruikt vooraleer we aan de reviewsessie begonnen en het lijkt ons prima te werken.

Het is ook belangrijk om te vermelden dat het customisatie-gehalte een pak verbeterd is. We hebben eerder al kort vermeld hoe de Skyhold - jouw eigen kasteel - dat bevordert, maar het begint eigenlijk al vanaf de character creator. We krijgen terug meerdere rassen voorgeschoteld, inclusief een nieuw ras: de Qunari. Daarnaast is de character creator zo uitgebreid dat je wellicht zelfs een vrouw kan maken met het mannelijke geslacht. Ook heeft elk ras twee verschillende stemmen, wat nog maar eens aantoont hoe groot het gebrek aan customisatie was in Dragon Age II. Je kan trouwens ook de tuin of een toren van je Skyhold upgraden later in de game, wat mooi meegenomen is.

Crafting-gewijs heeft men ook wat gesleuteld aan de game. Je kan nu wapens en armor maken, maar je kan ze ook opwaarderen met specifieke upgrades zoals een betere basis voor je zwaard of een beter afgewerkt harnas. Ook kan je de kleur bepalen van je uitrusting door te bladeren door de verschillende resources. De primaire grondstof die je gebruikt voor een zwaard of een harnas zal de kleur en de aanvalswaarde bepalen, de overige grondstoffen beslissen dan over de extra stats als levenspunten, defensieve bonussen en andere extra's. Het zorgt er ook voor dat je een bepaald harnas niet enkel kan maken met specifieke grondstoffen, het laat wat meer keuze toe. 

Een game met de naam Dragon Age heeft natuurlijk ook draken nodig, ook al waren er niet zoveel te vinden in de voorgaande games. Dat verandert nu. Alle grote gebieden beschikken over een optionele draak die meestal ettelijke levels hoger is dan de rest van het gebied. Dat geeft je dus een reden om een gebied later opnieuw te bezoeken, zeker aangezien de draken erg moeilijk zijn, zelfs al ben je hetzelfde level als hen. Ze bieden de perfecte uitdaging voor veteranen van het genre en je kan ze zelfs zien als "end-game content" aangezien bepaalde draken het maximum level hebben. Strategie en kennis is hier geen optie, ze zijn een must. Op moment van schrijven hebben we ongeveer 80% van de draken verslagen en die paar die nog leven zullen we nog eens opnieuw moeten proberen. Het is in ieder geval een leuke vorm van extra uitdaging.

Dragon Age: Inquisition bevat ook een multiplayer die erg vergelijkbaar is met Mass Effect 3, iets dat we enkel maar kunnen toejuichen. Je kan het dan ook bekijken als de RPG-variant van die game. Je maakt een apart personage en samen met drie andere spelers vecht je je een weg door de vele dungeons en andere gebieden. Gaandeweg speel je zo meer wapens en armor vrij. Het is wel niet altijd even makkelijk, want de weinige sessies die wij met andere journalisten hebben gespeeld verliepen niet altijd van een leien dakje. Er is duidelijk strategie en kennis nodig. Er zijn ook microtransacties aanwezig, maar die zijn absoluut niet nodig en dienen dan ook vooral als snelkoppeling voor mensen die de tijd niet hebben. Wij maakten er in ieder geval geen gebruik van en het stoorde ons nooit. Als Bioware deze multiplayer-modus even goed ondersteunt als Mass Effect 3, dan kan het de levensduur van de game wellicht nog enkele maanden verlengen, wat enkel maar positief is.

Afsluiten doen we dan met het audiovisuele aspect. We hebben zelf de pc-versie gespeeld en die ziet er bij momenten prachtig uit, zelfs ondanks het feit dat dit nog altijd een cross-gen game is. Her en der merk je dat natuurlijk wel en niet elke zone is even mooi, maar in zijn geheel genomen zijn Orlais en Ferelden twee prachtige gebieden die ervoor zorgen dat je een erg kleurrijke ervaring krijgt. Je mond zal sowieso meermaals openvallen, het is gewoon zo indrukwekkend. De soundtrack zorgt er op zijn beurt voor dat alles nog naar een hoger niveau wordt gebracht, met een indrukwekkend main theme en toepasselijke combat-muziek. Af en toe kwamen we wel wat bugs tegen zoals de mouse-pointer die verdwijnt tijdens conversaties of een quest-marker die niet verschijnt op de map, maar echt grote probleemgevallen waren er nooit. De afwerking is eigen aan Bioware.