Hohokum

Hohokum

[gespeeld op PS Vita]

Sony heeft de voorbije jaren flink geïnvesteerd om indie-games naar het grote publiek te brengen. Indies kregen gunstige voorwaarden om hun games op de consoles en handhelds van Sony uit te brengen en innovatieve titels werden extra in de schijnwerpers gezet. Daarnaast staken ook de 1st party studio’s een handje toe. Hohokum bijvoorbeeld is ontstaan uit een samenwerking tussen de Britse ontwikkelaar Honeyslug en Sony Santa Monica. Het resultaat is een art game geworden die op E3 op heel wat belangstelling kon rekenen en onlangs eindelijk is uitgebracht.

In tegenstelling tot de meeste andere moderne games voorziet Hohokum geen uitgebreide tutorial om de werking van het spel uit te leggen. Het is volledig aan jou om te ontdekken hoe het spel in elkaar zit en wat er te beleven valt. Je bestuurt een soort kleurrijke slang, die nog het meest aan een uit de kluiten gewassen sper… kikkervisje doet denken. Net als in Snake kruipt die slang vanzelf vooruit en kan je van richting veranderen via de analoge stick. Daarnaast zijn er knoppen om de slang sneller of trager te doen kruipen en is er een knop voor interactie met de spelwereld.

Die spelwereld bestaat uit artistiek vormgegeven gebieden, met voorwerpen en wezens die reageren op jouw slang. Potten vallen van een rek als je er tegen aan botst en geheimzinnige planten lichten op zodra je er rond cirkelt. Regelmatig kom je ook andere wezens tegen die je tijdelijk vergezellen of die je helpen om voorwerpen te manipuleren. Net zoals in Fl0wer word je vaak beloond met knappe grafische effecten of veranderingen in de spelwereld als je een reeks van acties hebt voltooid. Dit alles wordt bovendien begeleid door sfeervolle geluidseffecten en de knapste soundtrack die we in lange tijd hebben gehoord. Het is dan ook sterk aangeraden om deze game met een goede koptelefoon of surroundset te spelen.

Aanvankelijk maakt Hohokum dan ook een ongelooflijke indruk, maar na een uurtje of twee begint het toch wel te vervelen. De zeventien werelden zijn wel zeer gevarieerd, maar al bij al is er gewoon te weinig diepgang om te blijven boeien. Er zitten wel veel leuke ideeën in, maar de drang om verder te spelen zoals in Fl0wer of Journey ontbreekt. Door de bijzondere grafische stijl is ook niet altijd even duidelijk wat een bepaald voorwerp precies moet voorstellen. Daardoor ben je net iets te vaak bezig met “gewoon maar iets te doen” in de hoop dat er vroeg of laat iets gebeurt. Je krijgt trouwens geen enkel signaal wanneer je alle events in een wereld hebt afgewerkt, dus je weet ook nooit of er nog wel iets zal gebeuren.

Een ander probleem is dat de verschillende levels via elkaar verbonden zijn via een reeks portalen die zich in elke spelwereld bevinden. Vaak kom je terug in werelden waar je al geweest bent en is het zoeken naar een speld in een hooiberg om nieuwe gebieden te ontdekken. Ondanks deze minpunten zorgt de artistieke grafische stijl en het schitterende geluid er toch voor dat we Hohokum regelmatig terug opstarten. Wat ons betreft is deze game dan ook ideaal om af en toe eens tussendoor te spelen op de Vita, als je even geen zin hebt in snoeiharde actiegames. Het spel ondersteunt cross-buy en cross-play tussen de PS3, PS4 en Vita dus dat is zeker een extra troef.