God of War Collection (PS Vita)

Een duik in de archieven met God Of War Collection op PlayStation Vita

Geen zes maand geleden luisterden we onze kerstvakantie nog op met het herspelen van alle God Of War-games op onze PS3. Het doorspoelen van de kater die we opliepen na de ontgoocheling die 'Ascension' werd gedoopt, weet je wel. Ook Sony moet hieraan gedacht hebben, al kan het natuurlijk ook best zijn dat er een andere reden is waarom de eerste twee games uit de reeks nu ook naar de PS Vita werden geport. Voor nog een extra tripje naar deze bloederige versie van de Griekse mythologie draaiden we onze hand niet om en dus werd de Vita nog eens van onder het stof gehaald.

Wat de verhaallijn en andere content in God Of War en God Of War II betreft zullen we wellicht niemand meer verrassen wanneer we zeggen dat dit twee toppers zijn die tot onze absolute favoriete games aller tijden behoren. Beide games sloegen ooit in als een bom op de PS2 en van de heroïsche grootsheid van de epische verhalen die je langsheen allerlei mytische wezens en landschappen voerden is na zoveel jaar nog steeds niets ingeboet. Nu onze onvoorwaardelijke trouw aan Kratos uitgesproken is, kunnen we overgaan naar wat Sony heeft aangevangen met zijn eerste belevenissen in deze PS Vita port van God Of War Collection.

Het eerste wat ons opviel toen we lucht kregen van het uitkomen van deze game was dat Sony de ambitie had om zowel God Of War als God Of War II op één Vita-cartridge te proppen. Het bijeenpersen van beide games op 4GB moest zijn repercussies hebben op de kwaliteit van de visuals, dachten we. En zo geschiede. De gelikte textures en de hoge resolutie van de PS3-versies van de collectie zijn helemaal weg en lijken ingeruild voor een veel donkere en groezeligere voorstelling van het oude Griekenland. Zowel cutscènes, menu's als geluiden lijken zwaar gecompresseerd en zetten de klok 10 jaar terug. Hoewel we niet van PS3-kwaliteit hadden durven dromen, is God Of War Collection toch een teleurstelling op het vlak van visuals wanneer we de port vergelijken met wat we tot hier toe al op de PS Vita te zien kregen.

Op gameplayvlak werden hier en daar keuzes gemaakt om de spelervaring aan te passen. Hoewel je misschien argumenten kunt bedenken waarom de aanpassingen het spel ten goede zouden kunnen komen, vonden wij ze niet echt verrijkend en soms zelf vervelend. Een eerste gevoel dat ons bekroop toen we enkele minuutjes bezig waren en voor de eerste keer een Quick Time Event voorgeschoteld kregen is dat Sony een pak meer vertrouwen moet gehad hebben in de robuustheid van de DualShock 2 en 3 dan van de PS Vita. De game verwacht immers niet dat je als een gek zit te rammen op je knoppen, want het kost slechts enkele inputs vooraleer je vijanden het begeven. Dat maakt sommige passages alleszins iets makkelijker te verteren, maar had voor ons niet echt gemoeten.

Een tweede nieuwe feature werd ingebouwd om het gebrek aan R2/L2-schouderknoppen op te vangen. Alle functies die je met deze knoppen bediende werden vervangen door aanrakingen van het achterste touchscreen van de Vita. Kisten met orbs openen was nog nooit zo makkelijk, al gebeurde het ons wel regelmatig dat we Kratos doodleuk in het midden van een gevecht aan een kistje zagen sleuren omdat onze vingers op de achterkant van het touchscreen rustten tijdens het spelen.