Child of Light

Heel wat ontwikkelaars die meewerken aan grote mainstream games, krijgen vroeg of laat de behoefte om eens iets totaal anders te doen. Het gebeurt dan ook regelmatig dat belangrijke personen uit grote studio’s ontslag nemen om als indie aan kleinere projecten te werken. Bij Ubisoft beseffen ze dit maar al te goed, waardoor ze besloten om het team achter Far Cry 3 de kans te geven om hun eigen ding te doen. Het resultaat daarvan is Child of Light, een unieke RPG die turn-based combat en 2D-platforming combineert tot een artistiek geheel.

Het is niet onze gewoonte om een review te beginnen met een beschrijving van de graphics, maar in geval van Child of Light kunnen we gewoon niet anders. Deze game is immers ontworpen met het UbiArt Framework, een zelfontwikkelde engine van Ubisoft die ook gebruikt werd in de laatste twee Rayman games. Het resultaat daarvan is ronduit verbluffend. De spelwereld lijkt wel met waterverf geschilderd en de verschillende parallel scrollende achtergronden doen je vergeten dat het “maar” in 2D is. Het is wonderbaarlijk hoeveel zorg en aandacht er besteed is aan de omgevingen, die volgepropt zijn met kleine details en sprookjesachtige kleuren. Ook de animaties van de personages en tegenstanders zijn opvallend vloeiend. Het is lang geleden dat we zo onder de indruk waren van het grafische aspect van een game.

Natuurlijk zijn ook het verhaal en de gameplay belangrijk in een game, dus laten we die ook eens onder de loep nemen. In Child of Light speel je met Aurora, de piepjonge dochter van een graaf, die ontvoerd wordt naar een vreemde wereld bevolkt door sprekende dieren. Die worden bedreigd door een leger aan monsters, nadat de boze Queen of the Night met de zon, de maan en de sterren is gaan lopen. In haar zoektocht om deze hemellichamen terug te vinden, krijgt Aurora hulp van de grappige vuurvlieg Igniculus. Die helpt haar tijdens de gevechten, maar kan ook health uit planten halen en moeilijk bereikbare objecten verzamelen. Ook verschillende andere leden van de lokale bevolking die Aurora onderweg tegenkomt sluiten zich bij haar aan. Elk hebben ze hun eigen kwaliteiten om haar te helpen in haar strijd.

Child of Light speelt als een platformer, waarbij je met Aurora letterlijk door de spelwereld kan vliegen. Daarbij kan je op zoek gaan naar verborgen schatkisten en praten met tal van NPC’s die je van tijd tot tijd een subquest aanbieden. Zodra je de confrontatie aan gaat met een monster, schakelt het spel over naar een turn-based combat modus. Daarin neem je het tegen je tegenstanders op via een active battle systeem zoals we kennen uit de Final Fantasy reeks. Elk karakter beweegt aan een bepaald tempo van links naar rechts over een tijdlijn onderaan het scherm. Pas wanneer dit karakter in de cast zone aan de rechterkant van de tijdlijn gekomen is, kan er een actie worden uitgevoerd. Sommige acties zoals het casten van een krachtige spell nemen flink wat tijd in beslag. Word je in die tijd aangevallen, dan wordt je actie geannuleerd en begin je terug vooraan op de tijdlijn.

Dit systeem houdt de vaart er in en zorgt er voor dat je tactisch te werk moet gaan. Daarbij komt je vuurvlieg goed van pas. Door Igniculus licht te laten uitstralen boven een bepaalde tegenstander, kan je die tijdelijk vertragen op de tijdlijn. Op die manier kan je je aanvallen timen zodat je zoveel mogelijk vijandelijke acties annuleert. Elke tegenstander is ook sterk én gevoelig in één of meerdere elementen zoals licht, vuur, water en bliksem. Je zal zelf moeten uitzoeken èn onthouden wat de zwakte van elke vijand is. Na elk gevecht word je beloond met XP punten. Daarmee kan je nieuwe skills ontgrendelen in een driedelige skilltree die voor elk personage anders is. Alles samen geeft dit een vlotte en aangename combat, die een verademing is in vergelijking met de saaie auto-battles uit Final Fantasy XIII.

We vonden het dan ook jammer dat het allemaal nogal oppervlakkig gehouden is en dat er in de loop van het spel geen nieuwe mogelijkheden of uitdagingen bijkomen. De meeste skills die je vrijspeelt zijn gewoon upgrades van je stats of van skills die je al hebt. Aangezien je tegenstanders ook sterker worden naarmate je vordert in het spel, heb je nooit echt het gevoel dat je karakters evolueren. Keuze van wapens of uitrusting is er niet, je kan enkel kristallen toekennen om bepaalde stats te verhogen. Je kan ook maar maximum twee personages gelijktijdig inzetten in de gevechten en je strijdt tegen maximaal drie tegenstanders. Turn-based battles worden juist interessant als er een zekere vorm van diepgang bij komt kijken en dat misten we hier toch wel.

Een ander probleem is de balancering van de moeilijkheidsgraad. Als we een spel op Normal spelen, dan rekenen we op een redelijke uitdaging voor de gemiddelde gamer. Onze verbazing was dan ook groot toen na een dikke 12 uur spelen de eindcredits over het scherm rolden zonder dat we ook maar één keer het game over-scherm hadden gezien. Straffer nog, we hebben niet eens gebruik moeten maken van healing potions/spells en we werden geen enkele keer geconfronteerd met een negatieve status zoals poison. We raden gamers die een minimum aan uitdaging willen dan ook sterk aan om het spel vanaf het begin op Hard te spelen.

Ondanks deze minpunten blijft Child of Light een game die iedereen een kans moet geven. De fantastische sfeer zorgt er voor dat je je controller niet gauw zal neerleggen. Heb je een tweede controller bij de hand, dan kan je bovendien lokaal in co-op spelen. De ene speler speelt dan met Aurora, terwijl de andere speler de vuurvlieg Igniculus bestuurt. Om deze review af te sluiten willen we nog een extra dikke pluim geven voor de prachtige orkestrale muziek. Die is uitzonderlijk knap gecomponeerd en past volledig in de sfeer van het spel.