Dark Souls II

Doodgaan is een genot in Dark Souls II

[Gespeeld op PS3]

Met de komst van de pc-versie hebben we de mogelijkheid gekregen om ook die versie aan de tand te voelen. Onze bevinden lees je op de laatste pagina. Klik hier om die tekst meteen te lezen.

De voorbije maanden stonden de next-gen consoles volop in de belangstelling, waardoor we wel eens zouden vergeten dat er op de PS3 en Xbox360 ook nog goede games verschijnen. De meest veelbelovende daarvan is ongetwijfeld Dark Souls II, het vervolg op een van de moeilijkste RPG’s van de afgelopen generatie. Wij schoven met een stoere blik het schijfje in onze console, maar vroegen ons stiekem af hoe lang het zou duren voor we de eerste keer “You Died” op ons scherm zouden zien.

In een generatie waarbij de meeste retail-games nauwelijks nog uitdaging bieden en volgepropt zijn met allerhande hulpmiddeltjes, had niemand verwacht dat games als Demon’s Souls en Dark Souls  zo’n succes zouden hebben. Toch wist de hoge, maar rechtvaardige moeilijkheidsgraad heel wat gamers te bekoren. Je sterft ongelooflijk vaak, maar telkens heb je het gevoel dat je er uit leert en dat het de volgende keer weer nèt iets beter lukt. Ook de vrijheid die je krijgt, doet enorm deugd. Zo kies je zelf welke gebieden je bezoekt en er zijn geen vaste klassen waarbinnen je mogelijkheden beperkt zijn. In plaats daarvan kies je volledig zelf hoe je je personage uitbouwt en kan je gaandeweg gerust op iets nieuws focussen als je merkt dat je dat beter ligt.

Aanvankelijk kan dit allemaal nogal overweldigend overkomen, dus hebben de makers in Dark Souls II een poging gedaan om het spel wat toegankelijker te maken voor nieuwkomers. Er is een (optionele) tutorial die je de basis van het spel uitlegt, maar die vonden we eerlijk gezegd nogal saai en de eentonige tunnels zijn absoluut niet representatief voor de sfeervolle omgevingen in de rest van het spel. Interessanter is het feit dat je nu langere gesprekken kan aanknopen met NPC’s. Ze geven je regelmatig bruikbare tips over de mogelijkheden in het spel of subtiele hints waar je naartoe kan gaan. Dit betekent in geen geval dat het spel je bij het handje houdt. Integendeel, er zijn geen kaart of doelmarkers voorzien en heel wat gebieden vereisen bepaalde voorwerpen of acties alvorens je ze kan betreden.

Ook wie bij het horen van de term ‘toegankelijk’ vreesde dat de moeilijkheidsgraad versoepeld werd kunnen we meteen geruststellen. Dark Souls II is nog steeds aartsmoeilijk waardoor je vaker zal sterven dan Kenny in South Park. Zelfs wie Dark Souls meermaals uitspeelde, heeft aan deze opvolger een zware kluif, omdat er een aantal subtiele aanpassingen gebeurd zijn om de uitdaging te verhogen. Zo wordt je maximum health telkens een stukje beperkt als je sterft, waardoor je het na verloop van tijd met de helft van je gezondsheidsbalk moet doen. Dit kan je ongedaan maken door terug Human te worden, maar de items die je daarvoor nodig hebt zijn schaars. Later in het spel vind je een ring die deze beperking halveert, maar de eerste uurtjes zal je er ongetwijfeld zwaar door afzien.

Een andere aanpassing met verregaande gevolgen is dat de tegenstanders niet meer oneindig respawnen als je aan een kampvuur rust. Hierdoor is het niet meer mogelijk om in de buurt van een kampvuur souls te farmen, die je nodig hebt om je personage en wapens te upgraden. Het voordeel is dan wel weer dat je niet telkens dezelfde tegenstanders moet afmaken als je opnieuw op weg bent naar een eindbaas die je voor de zoveelste keer heeft afgemaakt. Na een tijdje ervaar je dit als een verademing, want het aantal eindbazen is flink toegenomen. Verder is ook de vijandelijke AI flink verbeterd. Ze profiteren van elk moment van onoplettendheid en halen je genadeloos neer als je overmoedig wordt. Zelfs als je ze al tientallen keren hebt neergehaald, blijven ze nieuwe trucjes uit hun mouw schudden om je het leven zuur te maken. Dark Souls II is en blijft een game waarbij je continue aandachtig moet zijn.

Gelukkig zijn er ook een aantal aanpassingen doorgevoerd die wèl in het voordeel van de speler zijn. Het systeem om wapens en uitrusting te upgraden is bijvoorbeeld flink verbeterd en je krijgt nu een veel duidelijker overzicht van alle stats. Verder zijn er net zoals in Demon’s Souls weer healing items voorzien, waarmee je je gezondheid gedeeltelijk terug kan aanvullen als je Estus Flasks zijn opgebruikt. Ook de centrale hub die we kennen uit Demon’s Souls is teruggekeerd. Deze keer in de vorm van een luguber dorpje waar je souls kan inruilen om in level te stijgen en waar de meeste merchants die je onderweg tegenkomt zich verzamelen. Om eindeloos backtracking te voorkomen kan je bovendien vrij teleporteren tussen alle bonfires die je hebt aangestoken. Hoewel dit aanvankelijk even wennen is, verhoogt dit het open-wereld gevoel dat Dark Souls 2 je probeert te bieden.

Om je bij te staan in je ontdekkingstocht is er weer een indrukwekkend arsenaal aan wapens voorzien. Allerhande zwaarden, lansen, knuppels, kruisbogen en zelfs zwepen zijn van de partij en hebben allemaal hun voor- en nadelen. Het is vaak een kwestie van experimenteren om uit te zoeken welk wapen je het beste ligt of het meest effectief is tegen een bepaalde vijand. Wie zich liever bezig houdt met magie wordt ook op zijn of haar wenken bediend, met een uitgebreid assortiment aan spells, miracles, pyromancy en hexes. Het gebruik daarvan is echter beperkt en de offensieve spells zijn beduidend afgezwakt ten opzichte van Dark Souls. Een goed melee wapen en schild blijven dus in elk geval een must.

In Dark Souls II ligt de nadruk meer dan ooit op de boss fights. In elk gebied is er minstens eentje aanwezig en vaak zijn ze frustrerend moeilijk. Wie in Dark Souls al een pamper vulde toen er tijdens een intens gevecht met een Gargoyle een tweede exemplaar kwam aanvliegen, schaft zich best een nieuwe voorraad van het type “extra absorberend” aan, want deze keer krijg je er een stuk of zes voor je kiezen. Als het echt niet lukt dan kan je gelukkig weer de hulp inroepen van een co-op partner om je bij te staan in het gevecht. Dit gebeurt zoals gewoonlijk via markeringen op de grond die andere spelers achter laten, want het is nog steeds niet mogelijk om samen met een vriend het spel door te spelen. Eigenlijk is dat niet slecht, want samen spelen met twee co-op partners haalt de uitdaging èn de voldoening uit het spel. Dark Souls hoor je alleen je spelen, want je eenzaamheid en kwetsbaarheid zijn een belangrijk onderdeel van de spelervaring.

Wie toch graag met andere gamers speelt houdt zich dan ook beter bezig met de Covenants. Dit zijn groeperingen waarbij je je kan aansluiten, waardoor je bepaalde mogelijkheden krijgt die vooral multiplayergericht zijn. Als je bijvoorbeeld lid wordt van de Bell Tower Covenant, dan kan je als Grey Phantom worden opgeroepen in de wereld van andere spelers om hen te vernietigen als ze de bell tower betreden. Als je daar in slaagt dan krijg je tokens cadeau, die je vervolgens kan omruilen voor unieke items. Heel leuk concept dat in de praktijk prima werkt en een unieke meerwaarde geeft aan het spel. De eerste keer dat je zo’n invader op bezoek krijgt is het wel even slikken, maar na een tijdje word je vanzelf handiger in die PvP gevechten. Wij amuseerden ons bijvoorbeeld prima door ons personage met behulp van een magisch item te transformeren in een kandelaar, waarna we smalend konden toekijken hoe onze invaders zich een breuk zochten...

Er was onlangs een kleine rel op het internet toen bleek dat From Software de graphics van de finale versie nogal ingrijpend had teruggeschroefd in vergelijking met eerder vrijgegeven beelden. Vermoedelijk hebben ze dit gedaan om de performantie op peil te houden, wat overigens zeer goed gelukt is, want we zijn geen enkele framedrop tegengekomen. Het valt wel op dat bepaalde textures er wel erg flets uitzien en dat er in grotere ruimten een aantal grafische effecten ontbreken die er in smalle gangen wel zijn. Desondanks kan je absoluut niet zeggen dat Dark Souls II er slecht uitziet. Het leveldesign is bij momenten minder indrukwekkend dan in de twee voorgangers, maar nog steeds enorm sfeervol. Gigantische kathedralen en ruïnes, spookachtige kerkers en sublieme panorama’s weten je keer op keer opnieuw te verrassen. Ook het geluid draagt enorm bij tot de spelbeleving. Het gerammel van de skeletten en het huilen van de wind doen je nekhaar overeind staan en de opzwepende muziek tijdens de bossfights maakt het gewoonweg àf.

Pc-versie Dark Souls II

Rond de pc-versie van Dark Souls is er indertijd een heel gedoe geweest. Aanvankelijk was het spel enkel voor consoles voorzien, maar na tal van petities en smeekbedes van de community besloot From Software om toch een pc-versie te maken. Daarbij werd wel duidelijk gesteld dat het om een rechtstreekse port zou gaan. Enerzijds omdat de ontwikkelaar totaal geen ervaring had met pc-games, maar ook om te zien of de pc-versie wel degelijk iets zou opbrengen. Het resultaat was op z’n minst rampzalig te noemen. De rendering resolutie was beperkt tot 720p aan 30fps, je kon zelf geen toetsen instellen en het irritante Games for Windows Live was nodig om de boel aan de praat te krijgen.

Al gauw verschenen er een aantal mods die de graphics opkrikten en het geheel beter speelbaar maakten, maar het vertrouwen van de pc-community in From Software was ver te zoeken. Met opvolger Dark Souls II beloofden ze om het beter te doen. Er gingen geruchten rond dat het spel ontwikkeld werd met de pc als leading platform en er werd beloofd dat er rekening zou gehouden worden met de wensen van de pc-gamer. Dat Dark Souls II een prima game geworden is kon je vorige maand al lezen in onze review, dus laten we nu eens nagaan of de pc-versie van even hoge kwaliteit is.

Net zoals de meeste recente pc-games maakt Dark Souls II gebruik van Steam. Installatie en updates verliepen dan ook vlot en we hadden geen probleem om het spel aan de praat te krijgen. De laadtijden zijn bovendien een flink stuk korter dan op console, wat mooi meegenomen is omdat je regelmatig van het ene gebied naar het andere moet reizen. Specifiek voor de pc-versie is er een videomenu bijgekomen. Daarin is het mogelijk om vrij de resolutie te kiezen, samen met een tiental andere grafische instellingen zoals anti-aliasing, depth of field en de kwaliteit van textures, schaduwen en grafische effecten.

We speelden het spel op hetzelfde scherm als de consoleversie en de hogere resolutie is daarbij overduidelijk merkbaar. In 1080p zijn er veel meer details zichtbaar, vooral in gebieden waar je ver kan kijken. Ook de hogere framerate viel meteen op: onze midrange pc haalde zelfs met alle grafische details op maximum probleemloos een stabiele 60fps. Voor de rest merkten we eigenlijk weinig verschil met de consoleversie. Een aantal karaktermodellen zagen er wat beter uit, net zoals sommige grotere textures in de buitengebieden, maar het resultaat kwam geenszins in de buurt van de knappe graphics die we in de filmpjes van een alpha-build hadden gezien.

Dat het spel nog gebruik maakt van DirectX 9 kan daar een mogelijke verklaring voor zijn. Vooral de textures zien er nogal ‘plat’ uit zonder de grafische effecten die in de latere DirectX versies zijn toegevoegd. We zullen dus op de mod-community moeten rekenen om de graphics er wat meer next-gen te laten uitzien. De maker van de mod die de oorspronkelijke Dark Souls in hoge resolutie kon laten draaien is alvast in actie geschoten en heeft al een mod klaar om een aantal effecten toe te voegen. Deze mod staat echter nog niet op punt en geeft onder andere problemen met de Steam-overlay, dus ideaal is het (nog) niet.

Een ander probleem zijn de controls. Als je een Xbox360-controller aansluit op je pc, dan speelt Dark Souls II even vlot als op console, maar als je een andere controller hebt, dan loop je tegen een muur van problemen. Heel wat controllers worden verkeerd of zelfs helemaal niet herkend en op diverse fora regent het klachten daarover. Ook als je met keyboard en muis wil spelen, dan kom je de ene frustratie na de andere tegen. Overal in het spel worden nog steeds de knoppen van de Xbox360-controller weergegeven, ook al heb je er geen aangesloten. Je moet dus zelf maar uitzoeken welke knop op je toetsenbord daarmee overeenkomt. Je kan gelukkig wel de key-bindings wijzigen, maar maak dan vooral geen gebruik van alt- of shiftcombinaties of je komt in de problemen.

Om daardoor te stellen dat het een slechte port is, vinden we echter overdreven. Dark Souls II is nu eenmaal ontworpen om met controller te spelen. Met muis en toetsenbord werkt het bijlange niet zo vlot om aanvallen te ontwijken of om backstabs uit te voeren. Wie zich dus kan verzoenen om het spel te spelen met controller, haalt met de pc-versie een prima RPG in huis. Vanwege de hogere resolutie en framerate en de sterk verbeterde laadtijden, heeft de pc-versie zelfs onze voorkeur.

(de score hieronder is die van de consoleversie)