Final Fantasy X/X-2 HD

Een nieuw kleedje voor Yuna in Final Fantasy X/X-2 HD

[Gespeeld op PS3 en PS Vita]

Reeds in 2011 kondigde Square Enix aan dat Final Fantasy X en X-2 een HD remaster zouden krijgen. Toch heeft het een hele poos geduurd vooraleer men effectief aan de slag ging met deze taak, met als gevolg dat fans een hele poos mochten wachten om deze twee klassiekers in HD te aanschouwen. Anno 2014 kunnen we eindelijk aan de slag met deze twee 'vernieuwde' games. 

Final Fantasy X was de eerste Final Fantasy die op de PS2 verscheen. Alle verwachtingen lagen dan ook erg hoog voor deze titel en met een mix van fantasie en technologie, aangevuld met een nieuw gevechts- en progressiesysteem, wist Square Enix menig gamer destijds zeker te bekoren. In de tiende telg van de serie maken we kennis met Tidus, een Blitzball-ster die zijn eigen futuristische stad ten onder ziet gaan en door een mysterieus wezen Sin 1000 jaar verder in de tijd gesleurd wordt.

In de wereld van Spira maakt hij kennis met allerhande charmante personages zoals Wakka en Yuna. Om Sin te verslaan, zal Yuna zich moeten bewijzen en samen met haar beschermelingen allerlei avonturen beleven. Het verhaal van Final Fantasy X komt rustig op gang, maar is voor zij die het een kans geven en geduld uitoefenen erg leuk en charmerend.

De gameplay in Final Fantasy X onderscheidt zich flink van zijn voorgangers. Er wordt gebruik gemaakt van een turn-based combat-systeem, wat een hele verandering was ten opzichte van diens voorgangers. Final Fantasy V tot en met IX maakten namelijk gebruik van het Active Battle System. Dankzij de turn-based combat heeft de speler de mogelijkheid om rustig zijn of haar aanvallen uit te kiezen, items te gebruiken of zelfs van wapen, armor of party member te wisselen.

Het verslaan van vijanden levert Action Points op, dewelke je naar eigen voorkeur kan spenderen in de Sphere Grid. Deze Grid laat je toe om zelf wat keuzes te maken betreffende de progressie en ontwikkeling van personages. Spelers die niet bekend zijn met de Sphere Grid kunnen best kiezen voor de standaard-versie aan het begin van het spel, maar de Expert Sphere Grid laat je heel wat vrijer. Wees wel gewaarschuwd, want dit is een eenmalige keuze die je moet maken.

Als je dus graag zelf je personages wilt uitstippelen, is de Expert Grid zeker een grote aanrader. Al bij al is de gameplay in Final Fantasy X nog meer dan behoorlijk en weet het de dag van vandaag vrij goed stand te houden. De zogenaamde 'extra content' is voor ons hetzelfde, aangezien wij vroeger deze content reeds aangeboden kregen in de Europese versie van het spel. Wel zijn er hier en daar wat zaken opgelost of  van een herbalancering voorzien.

Final Fantasy X-2 is op zijn beurt weer een heel andere ervaring. Het is de eerste keer dat een game in de serie een direct vervolg kreeg en wederom speelt Yuna een erg grote rol in het verhaal. Zij wordt ditmaal bijgestaan door Rikku en Paine, die samen het team Y-R-P vormen. Zij die spontaan moeten denken aan een popgroep zoals Destiny's Child, zitten niet ver van de realiteit af. De minder serieuze en speelse toon wordt al meteen gezet in de prachtige openingsscène waarin Yuna in een uitverkocht concertstadium optreedt.

Het spreekt voor zich dat er wat meer aan de hand is, maar we willen niet al te diep op de details ingaan. De toon in X en X-2 staan in groot contrast met elkaar, dus Square Enix heeft nu als extraatje een extra filmpje ingevoegd die de gebeurtenissen tussen X en X-2 wat met elkaar moeten verbinden. Toch slaagt men er niet echt in om het contrast te verkleinen en blijft de overgang tussen de games een beetje bizar.

Terwijl X teruggreep naar turn-based combat, koos men om gebruik te maken van het ATB-systeem voor X-2. Dit houdt in dat je vlugger zal moeten nadenken om acties uit te voeren, maar het is ditmaal wel mogelijk om combo's uit te voeren door je personages gelijktijdig een aanval te laten uitvoeren. Omdat er maar drie personages beschikbaar zijn voor je party, voorziet Square Enix wat klasse-diversiteit in de vorm van het Dressphere-systeem, wat je eigenlijk het beste kan vergelijken met het klassieke jobsysteem van vroeger. Doorheen het spel zal je heel wat kleedjes verdienen of kunnen verzamelen die elk een bepaalde klasse vertegenwoordigen. De extra content uit de internationale en Last Mission-editie van X2 is voor ons voor het eerst speelbaar, dus we kunnen nu genieten van wat extra vaardigheden en Dressspheres.

Welk gameplay-systeem je nu verkiest, zal een erg persoonlijke zaak zijn. Er zijn veel voor- en tegenstanders geweest van beide gameplay-vormen, maar feit is dat ze beide op zich erg goed in elkaar steken en de dag van vandaag nog steeds erg speelbaar zijn. Ook de verhalen staan flink in contrast met elkaar qua toon, maar opnieuw zal iedereen wel zijn of haar persoonlijke voorkeur hebben.

Het grootste verschil bij een dergelijke remaster zijn natuurlijk de graphics. Square Enix heeft dan ook ontzettend veel textures van een flinke upgrade voorzien, zodat de omgeving erg mooi en scherp tot uiting komt op je HD-scherm. De hoofdpersonages hebben ook een dergelijke upgrade ondergaan, maar het valt wel erg op dat men de npc's flink verwaarloosd heeft. Ook vallen er soms in de achtergrond ook wat minder scherpe textures te bespeuren, al is dit bijlange niet zo storend als het gebrek aan detail bij de andere personages die je in het spel zal tegenkomen. Wel vinden we het een zeer spijtige zaak dat Square Enix geen mogelijkheid aanbiedt om de (cut)scenes te skippen, wat er soms voor zorgt dat je telkens een scène opnieuw moet bekijken wanneer je party sterft in een groot baasgevecht.

De CGI-filmpjes heeft men gelukkig ook van een HD-resolultie voorzien, waardoor deze ook erg scherp en mooi ogen, dus dat is alvast een goede zaak. Helaas zijn deze wel niet helemaal opnieuw gerenderd voor de remaster, waardoor het voor sommigen mischien duidelijk is dat de orignele 4:3 ratio gecropped is naar een modernere 16:9 ratio. Hoe dan ook zijn deze CGI-filmpjes wel nog steeds een lust voor het oog. Dat er qua ingame animaties en detail toch wat verschil zit tussen X en X-2, weerspiegelt volgens ons mooi het feit dat er toch heel wat jaren ervaring tussen beide titels zaten. In dat opzicht is men erg trouw gebleven aan de originele games.

Naast een flinke visuele upgrade heeft Square Enix ook zijn huiswerk gedaan op vlak van audio. Alle 60 tracks zijn opnieuw opgenomen en het kwaliteitsverschil is zeker hoorbaar. Beide games hebben een erg afwisselende en leuke soundtrack met deuntjes die niet snel zullen vervelen. Ook het stemmemwerk is wat verbeterd ten opzichte van het origineel.

Terwijl de PS3-versie een 22-tal GB weegt, nemen de spellen tesamen een 6,7GB in op de Vita in beslag. (Let op: De Vita-cardridge bevat enkel FF X op de cartridge en bevat een downloadcode voor FF X-2). De lagere bestandsgrootte komt natuurlijk omdat de resolutie van het spel en de CGI-filmpjes niet 1080p zijn en er dus ontzettend veel ruimte bespaard wordt. Toch wil dit niet zeggen dat de Vita-versie er niet mooi uitziet, integendeel. Het kleurenpalet van de games komt erg mooi en kleurrijk tot uiting op het OLED-scherm.

De framerate is hetzelfde als op de PS3, namelijk 30 fps. Op beide platformen blijft deze framerate erg stabiel en ziet het er allemaal meer dan behoorlijk uit, dus het is meer een kwestie van jouw persoonlijke platformvoorkeur. Wel kan het getrainde oog soms zien dat de resolutie wat wisselt op bepaalde momenten. Soms is deze native, maar meestal is de resolutie waar het spel op draait net wat lager dan de eigenlijke resolutie van de handheld. Er is geen cross-buy voorzien, maar wel een mogelijkheid tot cross-save. Uiteindelijk hebben beide versies zowat hun voor- en nadelen. De PS3-versie kent een Full HD-resolutie, terwijl de Vita-versie dan weer draagbaar is en te allen tijde kan pauzeren.