Assassin's Creed IV: Freedom Cry

Slavenhandeltje in Assassin's Creed IV: Freedom Cry

[gespeeld op PS4]

Freedom Cry is een ambitieus stukje DLC. Het neemt ons terug naar de bekende wateren uit Black Flag, maar introduceert een compleet nieuw plot dat een veel serieuzer randje met zich meebrengt. Aan het roer van dit alles staat Adewale, onze voormalige kwartiermeester die nu op het punt staat om het leven van heel wat slaven te veranderen.

Freedom Cry speelt zich zo'n vijftien jaar na de gebeurtenissen van Assassin's Creed IV: Black Flag af. Adewale is ondertussen een volwaardige assassin geworden en bezit zelfs zijn eigen schip. Na een zware storm op zee, een die hij amper overleefde, belandt hij op de kust van Port-au-Prince. Daar komt hij al snel in contact met de vele slaven en hun lotsbestemming, allesbehalve rooskleurig. Ze worden verhandeld, opgesloten in kooien en gefolterd indien nodig. Een harde realiteit, niet alleen voor de speler, maar ook voor Adewale zelf die een pijnlijk verleden kent als slaaf. Als een ware messias besluit hij dan ook om een revolutie te starten en de vele slaven te verlossen. Een verhaal dat zeker de moeite waard is.

Het slaventhema wordt naast het verhaal ook losjes geïntegreerd in de gameplay en zijmissies. Je zal meermaals slaven moeten redden terwijl ze achterna worden gezeten door soldaten, op het punt staan om verkocht te worden of folteringen moeten ondergaan. Dat is best leuk, zeker de eerste paar keer, maar kan nogal snel repetitief uitvallen. Dat valt deels te wijten aan het feit dat je nogal weinig verandering merkt. Je krijgt wel nieuwe upgrades voor Adewale telkens je een bepaald aantal slaven redt, maar de slaven zelf blijven wel spawnen op hetzelfde plekje. Dat zorgt er ergens wel voor dat de speler toch het gevoel krijgt dat zijn acties niet zoveel uitmaken, buiten de eerder vernoemde upgrades dan. 

Diezelfde repetiviteit merk je ook in de missies van het hoofdverhaal die vrij gelijkaardig zijn aan de missies uit Black Flag. Ze delen dan ook hetzelfde probleem, een pijnpunt dat de reeks al langer teistert. We hebben het dan natuurlijk over de missies waar je een persoon moet volgen of moet luistervinken. Zulke missies worden nogal snel eentonig en zelfs frustrerend, zeker als de game wat steken laat vallen en een nietsvermoedende wachter toevallig zijn ronde doet en je je nergens kan verstoppen, iets dat bij ons meermaals voorkwam. In de hoofdgame zien we dit nog door de vingers gezien de grote open wereld en diens vrijheid veel goed maken, maar de 'wereld' in Freedom Cry is veel kleiner en compacter met een grotere focus op het verhaal.

Ondanks de mindere vrijheid en de compacte grootte van de spelwereld, blijft de provincie in deze expansie wel een pracht om te verkennen. Port-au-Prince is een erg mooie stad en krijgt ook een meer unieke toets mee in tegenstelling tot de steden uit Black Flag. Adewales wapens zorgen er tevens voor dat het geheel wat leuker is om te doorkruisen. Met zijn groot kapmes voert hij dezelfde aanvallen en counteraanvallen uit als zijn mede-assassins, maar de executies op het einde zijn vaak dat tikkeltje brutaler. Het sterkste wapen is echter zijn spreidloopgeweer (blunderbuss, nvdr) waarmee hij zonder probleem vier vijanden tegelijkertijd kan afknallen. Op momenten bijna te sterk. 

Echt veel nieuws brengt Freedom Cry dus niet echt naar voren. Het is vooral meer van hetzelfde en afhankelijk van je spelervaring met de basisgame kan dit positief of negatief uitdraaien. Gezien dit stuk DLC vrij dicht tegen de release van de game ligt, is het voor ons persoonlijk nog net ietsje te vroeg om echt te kunnen genieten van de gameplay, het déjà vu-gevoel is daarvoor nog iets te sterk. Het verhaal is echter zeker de moeite waard om eens te doorlopen, al is het maar voor dat unieke slaventhema.