Killzone: Shadow Fall

SVektarisch geweld in Killzone: Shadow Fall

Killzone. Een Nederlands gamebegrip en een pijler voor Sony-fans als shooter. Toch mist de franchise de aantrekkingskracht van een Call of Duty en een Battlefield. Killzone: Shadow Fall is het eerste stapje van Guerrilla Games op PS4 en dat stapje ziet er in elk geval prachtig uit.

De strijd tussen de ISA en de Helghast gaat onverminderd verder, maar nu op Vekta aangezien Helghan niet meteen bewoonbaar is. Vredevol naast elkaar leven is maar een flauw gegeven voor een shooter en dus mogen we de (koude) oorlog opnieuw aanwakkeren. Lucas (jij dus) maakt deel uit van het ISA-gedeelte van Vekta, fungeert als Shadow Marshal, en infiltreert regelmatig de Helghast-linies, onder bevel van Sinclair (eigenlijk je 'vader' nadat je echte vader om het leven kwam door een Helghast-conflict), om dreigingen uit te schakelen waar nodig. Onderzoekers, gevaarlijke wapens, koppige NPC’s, terrorisme en wendingen vormen het vervolg van het verhaal in Killzone: Shadow Fall dat we hier niet meteen zullen spoilen. Wel moeten we toegeven dat het verhaal op zich nog wel best aangenaam was om te volgen, al is het geen vat vol verrassingen en spitsvondige dialogen.

Dat verhaal spat in elk geval niet meteen van je scherm. Geen moordend tempo van de ene bombastische scène naar de andere, maar eigenlijk een gezapig tempo, met veel ruimte voor verkenning, ronddwalen en zelfs lange periodes zonder vuurgevechten. Dat tempo verhoogt wat naarmate het verhaal naar een climax toewerkt, maar het is dus geen dolgedraaide adrenaline-rush van begin tot einde zoals sommige concurrenten wel aanbieden. Het gebrek aan vijanden op sommige momenten zal niet iedereen kunnen bekoren in een FPS. Je krijgt wel wat grootse confrontaties aangeboden, maar rustig de omgeving scannen en vervolgens erin vliegen of je OWL gebruiken zal eerder de norm zijn.

Speciale aandacht moet aan die OWL geschonken worden. Dit vliegend robotje kan je eigenlijk volledig negeren als je dat wil, maar het is wel meegenomen dat hij alarmen kan uitschakelen, schilden kan (de)activeren of gewoon vijanden kan aanvallen, zodat jij ongezien kan aanvallen. Grote hoogtes overbruggen is ook geen probleem, want je kan hem gewoon gebruiken als zipline. Gewoon de juiste swipe op je DualShock 4-controller touch pad doen en hij zal de bijpassende actie ondernemen als je hem dat vraagt. Doodgevallen? Geen probleem als je OWL nog actief is en je adrenaline-packs hebt. Hij brengt je terug zodat je weer even verder kan. Een handige strijdmakker die niet té krachtig is doordat hij behoorlijk zwak is en tijdens oplaadbeurten nutteloos.

Naast de singleplayer zullen heel wat gamers vooral met de multiplayer uurtjes zoet zijn. Warzone en Team Deathmatch staan klaar om je dood en verderf te laten zaaien. Warzone is het paradepaardje van Killzone: Shadow Fall qua multiplayer, waarbij je zowat alles kan aanpassen, gaande van klassen, wapens, missies, speltypes en ga zo maar door. De quasi oneindige hoeveelheid combinaties zorgen voor heel wat spelplezier op 10 mappen.

In tegenstelling tot de voorgaande Killzone-titels krijg je alle wapens meteen bij de specifieke klasse, maar zijn de extra’s vrij te spelen door opdrachten uit te voeren. Men verlegt de focus dus naar vaardigheid in plaats van dat je gewoon blijft spelen om uiteindelijk extra’s vrij te spelen. Mocht je er toch voor kiezen om wat te oefenen tegen bots, hou er dan rekening mee dat die eigenlijk niet zo goed gebalanceerd zijn, want nog voor je zelfs maar beseft dat ze er zijn, lig je al vaak tegen de vlakte. Oefen dus maar gewoon met tegenstanders van vlees en bloed.

60 frames per seconde (één van de codetermen van ‘next-gen’) haalt de multiplayer moeiteloos, maar het boet wel lichtjes in qua graphics daarvoor. In de singleplayer is het spel, zoals verwacht mag worden van een next-gen titel, wel top. De zon verblindt je in de eerste levels en de tegenstellingen tussen de grauwe (Helghast)kant en de propere, zonnige kant van Vekta zijn frappant. Vijanden met je sonar moeten opsporen omdat ze mooi in de omgeving kunnen verdwijnen (zeker in bossige omgevingen) is eigenlijk prachtig om te aanschouwen. Qua geluid zit het ook snor, met de Dualshock 4-controller die wat extra toevoegt door audio tapes via de speaker weer te geven.