Professor Layton en de Erfenis van de Azran

Zesde keer goede keer in Professor Layton en de Erfenis van de Azran

Nadat Nintendo eerder aankondigde dat het einde van de tweede trilogie van de franchise rond Professor Layton ook het einde zou betekenen van de reeks rond de populaire puzzelheld, werd Professor Layton en de Erfenis van de Azran met gemengde gevoelens opgewacht door de fans. Gelukkig slaagt Level 5 er ook voor een zesde en laatste keer in om de ondertussen vertrouwde Layton-formule net voldoende fris te houden om een passend sluitstuk aan de succesreeks te breien.

De mix tussen point-and-click elementen en het oplossen van puzzels en breinbrekers is wat Professor Layton al typeert sinds zijn debuut op de Nintendo DS in 2008. Ook het laatste avontuur gaat (gelukkig) verder op deze traditie, met hier en daar wat nieuwe kantjes en puzzeltypes. De Erfenis van de Azran blijft wel volledig trouw aan het optimistische wereldbeeld van personages die zo uit een film over de jaren zestig zouden kunnen komen, naast een doorgedreven en haast aandoenlijk kindvriendelijke beleefdheid tegenover de grootste schurken.

Het verhaal dat zich doorheen het spel ontspint, brengt de antwoorden op enkele mysteries rond de oude, maar technisch geavanceerde Azraanse beschaving waar Herschel Layton en zijn assistenten de voorbije games mee werden geconfronteerd. Hoewel Professor Layton en de Erfenis van de Azran nog steeds een hoofdzakelijk lineaire structuur heeft, vertakt het spel op een bepaald moment naar verschillende locaties waarvan je zelf kunt kiezen waar je eerst heengaat. Je zult uiteindelijk overal wel eens moeten langsgaan, dus in se is de game even lineair als de andere, maar deze verknipte structuur creëert wel ruimte om enkele kortere verhaallijnen uit te diepen ter afwisseling met het hoofdverhaal. Doordat je continu nieuwe mysteries voorgeschoteld krijgt, slaagt deze zesde Layton er beter dan enkele van zijn voorgangers in om tempo te houden.

De drive in het verhaal zit zoals gebruikelijk in het point-and-click-gewijze onderzoeken van de omgeving, afgewisseld met vloeiende cutscènes en uiteraard... puzzels. Het hoofdverhaal is opnieuw voorzien van een gezonde portie van 150 hersenbrekers, waarvan je er minimaal iets meer dan de helft zult moeten oplossen om het einde van de game te zien te krijgen. Qua types puzzels weet de zesde telg in de reeks niet echt meer te verrassen. We vonden het niveau van de puzzels over het algemeen ook wat lager dan dat van het Masker der Wonderen, de vorige telg in de reeks en de eerste op de 3DS. Toch betekent dat niet dat je alle hintmuntjes - die je op quasi elk point-and-click-scherm kunt ontdekken - in je geldbeugel zult laten zitten, want hier en daar zitten nog steeds doordenkers en instinkers verstopt.

Zoals gebruikelijk heeft Level 5 ook enkele minigames voorzien waarmee je even kunt afdwalen van de verhaallijn. Deze zijn geen onverdeeld succes, want de reden waarom de ontwikkelaar zo wanhopig was om een ‘My Style Boutique’-achtige minigame in een Layton-spel te stoppen ontgaat ons wat. Wij werden dan ook niet echt wild van het strategisch uitzoeken van mooie jurken en accessoires voor verschillende dames in de ‘Mode-adviseur’-minigame. De andere minigames, ‘Bloementuin’ en  vooral ‘Notenroller’ spraken ons wel aan en wisten ons wel af te leiden van de beslommeringen van de Azran. De game maakt ook gebruikt van StreetPass-features via uitdagingen die je kunt uitwisselen met toevallige passanten. Leuk als je vaak in de buurt komt van vrienden die ook verknocht zijn aan de puzzelprofessor, maar voor velen wellicht niet echt een meerwaarde.

Visueel ligt de Erfenis van de Azran volledig in de lijn van het Masker der Wonderen. Dat betekent dat deze Layton opnieuw een van de weinige games op 3DS is die ten volle gebruik maakt van de 3D-mogelijkheden van het bovenste scherm. De personages bewegen zich als vanouds in een vlak dat op een andere diepte ligt dan de prachtige achtergronden. Hoewel ons 3D-schuivertje doorgaans netjes in de bodempositie blijft zitten, maakten we voor Layton zo nu en dan een uitzondering, wat al heel wat is als je weet hoe snel we bij de meeste games naar de Touristil moeten grijpen als we de 3D uitproberen.