Foul Play

Het zou geen verkeerde bewering zijn dat toneel minder in trek is dan vroeger. Onze generatie is geëvolueerd naar grote schermen met veel explosies en hard geluid, maar toch wilt dit niet zeggen dat toneel niets speciaals te bieden heeft. Het is regelmatig een intieme en leuke sfeer waar je echt van kunt genieten. Foul Play brengt toneel en een consolegame te samen en maakt er een originele ervaring van.

Tijdens het spelen van Foul Play zit je precies in de stadsschouwburg van Antwerpen en speel je zelf de hoofdrol in een toneelstuk. Met karton-achtige decors en vijanden met mooie kostuums die wegkruipen als je ze verslagen hebt, is het toneelgevoel erg groot. Het is wel ergens jammer dat het concept niet volledig logisch is, want zo blijft het decor magisch veranderen en verdwijnen vijanden uit het niets, iets wat in het echte leven dus niet kan. Het spel daarvoor scheef bekijken gaan we echter niet doen, want het brengt voor het overige eerder positieve punten dan negatieve.

Het publiek bepaalt of het toneelstuk interessant genoeg is aan de hand van een plezier-meter. Deze stijgt naarmate je combo's aan elkaar kunt rijgen. Krijg je zelf rake klappen, dan daalt deze meter en begint het publiek boe te roepen. Het is eens iets anders dan de typische health-meter en tegelijk brengt het veel herspeelbaarheid omdat je elk level perfect wilt doorlopen om zo een perfecte scène krijgt.

In totaal zijn er 22 verschillende scènes die je simpel kunt overleven met button-mashing. De ontwikkelaar heeft echter wat maatregelen genomen zodat je ook tactisch moet spelen om bepaalde challenges te behalen. Jammer genoeg moet je deze challenges niet behalen, dus is het spel niet echt moeilijk. Jouw karakter, Dashforth, heeft een aantal verschillende aanvallen en hier spelen de verschillende challenges op in. Zelf de baasgevechten zijn gemiddeld gezien redelijk simpel, al zitten er een paar pittige momenten bij.

Voor de perfectionist is het allemaal een beetje moeilijker omdat aanvallen ontwijken niet erg simpel is. Ook is het behalen van een perfecte scène moeilijker door de tijdslimiet en klappen ontwijken is niet iedereen gegeven. Je zou kunnen stellen dat het vechtsysteem in Foul Play eerder saai overkomt, maar eenmaal je de verschillende combo's aan elkaar weet te plakken en zo speciale acties op kan zetten, zie je dat er toch dat tikkeltje diepgang in verscholen zit.

Grafisch is Foul Play niet teleurstellend, maar verwacht uiteraard geen Uncharted-achtige toestanden, wel speelse en unieke ideeën die mooi uitgewerkt zijn. De dialogen zijn geestig en brengen de karakters goed tot leven. In tegenstelling tot veel arcade-games zijn ze allemaal ingesproken, iets wat het spel toch opfleurt. Wie toch liever met twee speelt, geen probleem, want ook co-op zit in Foul Play vervat.