Killzone: Mercenary

Kiezen voor het geld in Killzone: Mercenary

Tijdens de levenscyclus van de PlayStation Vita hebben we nog maar twee FPS-titels gekregen die gebruik maakten van de twee sticks op de handheld. Die titels in kwestie waren Call of Duty: Black Ops Declassified en Resistance: Burning Skies. Beide games faalden enigszins in hun opzet en het leek erop dat de PlayStation Vita nooit een FPS-game zou ontvangen die goed gebruik maakt van deze twee sticks. En toen kwam Killzone: Mercenary.

De singleplayer van Killzone: Mercenary speelt zich af gedurende de gebeurtenissen van Killzone en Killzone 2. Vooraleer we starten, krijgen we nog een mooie samenvatting van wat er allemaal gebeurde met de ISA-troepen in die eerste games. Na de korte introductie is het tijd om in de huid te kruipen van Arran Danner, die zijn broodnodige centjes verdient als een huurling en dus geen partij kiest, tenzij die van het geld. Volgens ons eerste contract moeten we de ISA-troepen helpen om de Helghast van de planeet Vekta te trappen. We doen dit met de hulp van een teamgenoot die ons tijdens de missie de kneepjes van het vak leert.

Niet veel later krijgen we een nieuw contract waar we een Vektaanse ambassadeur uit de stad Pyrrhus moet redden. De ambassadeur  is namelijk het doelwit geworden van de Helghast en hij en zijn familie moeten in veiligheid worden gebracht. Wanneer je bij de ambassadeur terecht komt, doe je de ontdekking dat het niet om hem draaide, maar om zijn zoon. De zoon van de ambassadeur kan namelijk het resultaat van de oorlog flink wijzigen, waardoor beide facties hunkeren naar de jonge knul. Hierdoor begint Danner eraan te twijfelen of het geld van zijn contract het allemaal nog wel waard is, want beide facties zijn op dit ogenblik niet zo verschillend van elkaar.

In totaal mag je je verwachten aan negen missies die het verhaal van de campagne vertellen. Nadat je de campagne weet te voltooien, krijg je toegang tot een reeks nieuwe opdrachten. Bij iedere voltooide missie van de campagne krijg je drie nieuwe mogelijkheden, namelijk Precision, Covert en Demolition. Elk van deze mogelijkheden heeft zijn specifieke eisen en doelen naast de standaard opdrachten van de missie. Zo moet je bijvoorbeeld een Helghast-vliegtuig dat troepen komt brengen vernietigen in plaats van het gerust te laten of twintig Helghasts doden met een brutale melee-aanval. Men kan ook eisen stellen met welk wapen je het contract moet voltooien, dus wees bereid om de nodige centjes op de tafel te leggen om specifieke wapens aan te schaffen.

Een groot nadeel aan de singleplayer campagne is dat deze zeer kort is. We herinneren ons nog het moment dat de ontwikkelaar ons wist te vertellen dat iedere missie ons een speelplezier van een uurtje gunde, dus een totaal van 8 à 9 uur voor de singleplayer. Spijtig genoeg is de werkelijkheid een stuk anders, want op een normale moeilijkheidsgraad deden we er 2 uur en 51 minuten over. We vragen ons dan ook af waar de ontwikkelaar deze tijden vandaan haalde, want geloofwaardig klinkt dit niet meer.

Geld verdienen doe je door vijanden te vermoorden. Bij iedere kill word je beloond met een mooi bedrag dat je kan laten oplopen als je vijanden op een speciale manier uitschakelt. Zo leveren melee-aanvallen je meer op dan wanneer je ze gewoon neerknalt met een vuurwapen. Je zuur verdiende geld kan je dan gebruiken om nieuwe uitrusting te kopen bij Blackjack, een wapenhandelaar. Het aanbod van Blackjack is niet slecht en in het begin is het dan ook moeilijk kiezen. Het aanbod bestaat uit primaire en secundaire wapens, uitrusting, uniformen en Van-Guard-systemen.

Bij de uitrusting vind je vooral gewone en speciale granaten terug samen met een nabijheidsmijn. Bij uniformen kan je kiezen of je meer munitie wil meedragen, sneller wil lopen of meer bescherming tegen inkomende kogels wil hebben. De Van-Guard-systemen tot slot hebben een grote meerwaarde. Met een soort van PDA op je arm kan je deze Van-Guard-systemen oproepen. Ze zorgen voor dat tikkeltje meer gedurende een missie. Je hebt ze in verschillende soorten en natuurlijk met een eigen prijskaartje. Onze favoriet was de Ghost die ervoor zorgt dat je onzichbaar wordt voor de vijand. Je mag natuurlijk wel geen contact maken met de vijand of een kogel afvuren, want dan ben je gezien. Je hebt ook Van-Guard-systemen die fysiek zichtbaar zijn, omdat ze als een klein robotje worden voorgesteld of een toestel dat wordt gedropt vanuit de lucht. Je moet dan even contact maken, zodat je er gebruik van kan maken. Leuk is dat het geld van de singleplayer zich overdraagt naar de multiplayer en omgekeerd hetzelfde.

De multiplayer van Killzone: Mercenary bestaat uit drie modes die je kan spelen op acht verschillende mappen met een totaal van acht spelers. De modes zijn Mercenary , Guerrilla Warfare en de bekende Warzone. De Warzone bestaat uit vijf fases die elk een specifieke missie vormen. De missies bestaan uit Bounty Hunter, Hacker, Interrogator en Body Count. Bij Bounty Hunter moet je Valour Cards verzamelen van gedode vijanden. Bij Hacker moet je Van-Guard capsules veilig stellen, zodat de vijand op zijn kin kan kloppen. Bij Body Count is het de bedoeling dat je zoveel mogelijk vijanden weet te doden binnen een bepaalde tijdsduur. Haal je het benodigde aantal vooraleer de tijd afloopt, dan krijg je meteen de overwinning op je naam. Als laatste hebben we Interrogator waar je informatie moet vergaren van gevallen vijanden.

Bij Mercenary en Guerrilla Warfare krijg je respectievelijk Deathmatch en Team Deatmatch. Gedurende de rondes worden er op bepaalde tijdstippen Van-Guard-systemen gedropt en het is dan aan jou om deze zo snel mogelijk te nemen, zodat je van het voordeel kan profiteren. Na iedere ronde word je beloond met de nodige centjes. Die centjes kan je gebruiken voor nieuwe wapens en dergelijke aan te kopen, maar ze worden ook gebruikt om in rang te stijgen. Ook heb je nog de Valour Cards die zorgen voor leuke beloningen.

Wanneer je Killzone: Mercenary voor de eerste maal in de handen krijgt, krijg je meteen het gevoel van Killzone 2 op vlak van controls. Je soldaat voelt zwaar aan en dit is voor ons een pluspunt, want de controls van Killzone 2 zijn onze favoriet. De titel maakt natuurlijk ook gebruik van de touchscreen. Zo moet je bijvoorbeeld swipen in een bepaalde richting als je een vijand met een brutale melee-aanval wil uitschakelen of aan een hendel moet trekken. De animaties zijn hier vloeiend en zorgden niet voor een obstakel voor de gameplay. Ben je hier uiteindelijk geen fan van, dan moet je niet treuren, want bij sommige acties krijg je ook een knop als alternatief.

Grafisch ziet Killzone: Mercenary er top uit. De titel draait op een aangepaste versie van de Killzone 3-engine en dit merk je meteen. De omgevingen zijn tot in de puntjes afgewerkt en dat zijn ook de wapens, personages en meer. Er zijn momenten in de singleplayer waar je met de mond open zit door de grafische pracht. Ook de tussenscènes zijn goed afgewerkt en worden aangenaam gebracht met de nodige animaties. Spijtig genoeg hebben we gedurende onze speelsessies wel eens een framedrop meegemaakt, dus de kans op framedrops bestaat, maar bij ons was het slechts een enkele. Het geluid is op het niveau van Killzone 3, dus hier valt niet kwaad overv te spreken.