Splinter Cell: Blacklist

Hoe meer zielen, hoe meer vreugd in Splinter Cell: Blacklist

Getest op PS3

In 2010 kwam Ubisoft met Splinter Cell: Conviction op de proppen, waarmee men de reeks in een nieuwe richting wilde duwen. De 'die-hard' fans waren hier niet echt tevreden mee, terwijl de reeks wel nieuwe gamers wist aan te trekken met het nieuwe opzet. We zijn nu drie jaar verder en Sam Fisher heeft opnieuw de hoofdrol te pakken in Splinter Cell: Blacklist. Met Splinter Cell: Blacklist probeert Ubisoft nu beide kampen tegemoet te komen en we zijn dan ook benieuwd of het in dat opzet is geslaagd.

De Verenigde Staten bevinden zich met hun militaire kracht in tal van landen. Bepaalde landen hebben er dan ook genoeg van en steunen een nieuwe terroristische groepering, genaamd The Engineers. The Engineers beginnen met een ultimatum te stellen om de Verenigde Staten te dwingen alle troepen terug te trekken uit de landen waar die actief zijn. Men krijgt een paar dagen de tijd om aan deze eisen te voldoen en hoe langer men wacht, hoe meer aanslagen The Engineers zullen uitvoeren op Amerikaans grondgebied. Om aan te tonen dat ze niet niet bluffen, voerden The Engineers enkele aanslagen uit op Amerikaanse militaire basissen. Op een van de basissen bevindt zich ons hoofdpersonage, Sam Fisher, met zijn goede vriend Victor.

Victor raakt gewond gedurende de aanslag en is een van de redenen waarom je wil jagen op de verantwoordelijke. De andere reden is natuurlijk de veiligheid van de Amerikaanse bevolking, waardoor het team van weleer weer samenkomt. Het team, bestaande uit Anna "Grimm" Grímsdóttir, Charlie Cole en Isaac Briggs, heeft nieuwe thuisbasis, de Paladin. De Paladin is een immens vliegtuig dat voorzien is met de allernieuwste technische snufjes. In het team zelf heeft ieder zijn positie. Grimm is de technische leider die Sam voorziet van de nodige informatie gedurende missies. Charlie is het computergenie en kraakt computers en beveiligingen alsof het kinderspel is. Briggs helpt je bij bepaalde opdrachten op de grond met de nodige ondersteuning.

Het verhaal van Splinter Cell: Blacklist hebben wel allemaal al eens gezien in andere titels van dit genre. Het is niks nieuws en zorgt ook niet voor die nieuwsgierigheid. Het einde van de campagne is al helemaal naar de zwakke kant, want je voelt wat er gaat aankomen. Het is ook wat aan de korte kant en een grote herspeelbaarheid moet je niet echt verwachten.

Splinter Cell: Blacklist speelt zich de gehele tijd af in de Paladin. Via de Strategic Mission Interface of kortweg SMI kan je nieuwe opdrachten van de campagne opstarten, maar het dient ook om de co-op en multiplayer op te starten. Je krijgt de mogelijkheid om te filteren op de verschillende mogelijkheden, zodat je steeds een mooi overzicht krijgt van de mogelijke opties. Om met Splinter Cell: Blacklist iedereen tevreden te stellen, zorgt de ontwikkelaar ervoor dat je je kan terugvinden in drie verschillende speelstijlen, namelijk Ghost, Panther en Assault. De Ghost spreekt voor zichzelf en hier moet je elk contact met de vijand vermijden. Het is een van de moeilijkste speelstijlen, maar zorgt voor de grootste beloning op het einde. Bij Panther baan je je nog steeds in stilte een weg doorheen de levels, maar schakel je vijanden willekeurig en in stilte uit. Assault is diegene waar je met veel lawaai en kogels jezelf doorheen het level baant en iedere vijand op je weg van zijn leven berooft. Het lijkt de makkelijkste speelstijl, maar om eerlijk te zijn, gaat het een stuk vloeiender met de Panther-speelstijl dan al knallend jezelf doorheen het level te sleuren. Na een missie word je op het einde beoordeeld voor de drie speelstijlen. Je krijgt per speelstijl een score toegewezen en hoe hoger je score in de Ghost-speelstijl, hoe meer centjes je op de rekening krijgt gestort. 

In Splinter Cell: Blacklist keert de Execution-optie terug. Nadat je een vijand in stilte wist te elimineren, krijg je toegang tot deze optie. Je kan dan met een simpele druk op de knop vijanden markeren en, indien je je dicht genoeg bevindt, de executie met een vloeiende en ononderbroken beweging uitvoeren. Dit komt vooral goed van pas wanneer je een klein groepje vijanden het leven moet ontnemen. Ook "Last Known Position" is weer van de partij. Met "Last Known Position" krijg je een spookbeeld van jezelf te zien op de positie waar de vijand je voor het laatst zag. Dit is vooral handig om te weten waar de vijand je exact zag, zodat je die omgeving zo snel mogelijk en in stilte kan verlaten. Ook weet je zo op welke locatie de vijand zich zal focussen, dus dan kan je alvast een hinderlaag voorbereiden.

Naast de hoofdopdrachten die je doorheen de campagne brengen, krijg je ook de mogelijkheid om opdrachten uit te voeren bij de drie overige teamleden. Deze opdrachten kan je op je eentje uitvoeren, maar je kan ook zoeken naar een online partner, een vriend uitnodigen of deze in splitscreen opstarten. In de co-op komt Splinter Cell: Blacklist pas echt tot zijn recht. De verschillende opdrachten voelen beter aan en zijn iets uitdagender, aangezien je met twee de missie tot een goed einde moet brengen. Er is ook meer afwisseling, want zo moet je bij de ene missie informatie vergaren van een laptop die zich in een dorpje bevindt of moet je enkele golven aan vijanden zolang mogelijk overleven. Er zijn nog tal van opdrachten die elk hun kleine twist hebben, waardoor je sneller zal grijpen naar de co-op dan naar de singleplayer om deze nog eens opnieuw te spelen. Ieder teamlid heeft ook zijn eigen specialiteit.

Bij Grimm kan je de Paladin verbeteren met tal van opties die je team en jezelf vooruit helpen. Zo kan je een optie vrijspelen die ervoor zorgt dat je de vijanden rondom je heen kan zien op de radar. Ook is er de mogelijkheid om de werkplaats van Charlie uit te breiden of kan je kiezen om je bergruimte te vergroten, zodat je meer wapens en dergelijke kan opbergen. De ontwikkelaar voorziet tal van mogelijkheden. Bij Briggs krijg je de mogelijkheid om de verschillende statistieken te bekijken van zowel de singleplayer, co-op als multiplayer. De statistieken zijn uitgebreid en geven je een goed beeld van alles wat je in de titel uitspookt. Charlie is de technicus van het team en zorgt dan ook voor nieuwe wapens en gadgets. Elk wapen kan je ook verbeteren met bijvoorbeeld een betere richter of een ander munitietype. Charlie voorziet ook de kans om jezelf te voorzien met een beter pak. Om een upgrade uit te voeren of nieuwe wapens of gadgets aan te kopen, gebruik je natuurlijk het geld dat je verkreeg gedurende de missies.

In de multiplayer keert Spies vs. Mercs terug en dit kunnen we enkel toejuichen. Je krijgt toegang tot enkele modes die het principe van de Spies vs. Mercs aannemen. Het principe van Spies vs. Mercs is simpel. Het ene team kruipt in de huid van de Spies (3rd person view) die doorheen de levels moeten sluipen om de Mercs te doden met hun zakmes. Ze moeten dan ook bijvoorbeeld computers hacken en de informatie doorspelen. Het andere team kruipt in de huid van de Mercs en dit met een 1st person view. Zij beschikken over het zware wapentuig en moeten ervoor zorgen dat de Spies de computers niet kunnen hacken. Wanneer het de Spies toch lukt, moet je als Merc de Spies in het gebied uitschakelen en dit gedurende vijftien seconden volhouden, zodat de computer terug veilig is. Een leuk weetje is dat je het geld dat je tijdens de campagne en co-op verdiende kan gebruiken in de multiplayer en omgekeerd hetzelfde.

Op visueel vlak hadden we van Splinter Cell: Blacklist meer verwacht. Het ziet er allemaal wat ouderwets uit en omgevingen springen niet meteen in het oog met hun visuele pracht. Ook de effecten, waaronder de explosies, en tussenscènes ogen wat achterhaald en zijn niet van de scherpste kant. Zet je ook schrap om niet de snelste laadtijden op je bord te krijgen. Een spijtig zaak, want als het nu visueel hoogstaand zou zijn, dan konden we nog enig begrip opbrengen. Het geluid van Splinter Cell: Blacklist levert in het algemeen een goed resultaat af, maar bij de verschillende stemmen loopt het wat mis. De nieuwe stem van Sam Fisher brengt niet hetzelfde gevoel naar boven en is in onze ogen niet de Sam die we kennen van de afgelopen jaren. De acteur die de stem afleverde van de slechterik mag echter trots zijn op zijn werk, want die speelde zijn rol uitstekend en zorgde dan ook voor de positieve noot.