Deadpool

This game is the balls - Deadpool

“Wil jij de review van Deadpool voor jouw rekening nemen?” Ondergetekende herinnerde zich levendig de knotsgekke figuur uit de verschillende trailers en aanvaardde – ook om te ontsnappen aan de toorn van onze hoofdredacteur. Het schijfje viel in de bus en onze partner kwam zelfs kijken welke rare geluiden het scherm naar buiten bracht. Deadpool is een game over een ijdele en egocentrische superheld die geen blad voor de mond neemt. Het is ook een game vol actie overgoten met een ludiek sausje en de gestoorde Deadpool als toemaatje.

Het verhaal start in een groezelig appartement. Het humeur staat zwaar onder het vriespunt omdat onze protagonist geen eigen videogame krijgt. Met een verveelde indruk gebiedt hij de speler om de controller in de hand te nemen en ervoor te zorgen dat hij iets nuttig doet met zijn dag. Je krijgt de vrijheid om kennis te maken met het personage door de ruimte te verkennen. Banale acties als tv kijken of even op internet surfen behoren tot de mogelijkheden. De uitdrukking “another friend request from Bryan” geeft aan dat Deadpool liever wat anders doet.

We worden daarna gedropt in een handige tutorial die ervoor zorgt dat je de knoppen onder de knie krijgt. Het verhaal – of wat daar voor door moet gaan – wordt verteld aan de hand van pop ups met tekst. Deadpool heeft ook last van interne stemmen van een ‘engel en duivel’. Dat leidt soms tot verwarrende conversaties die je niet altijd even goed kan volgen. Een klein minpuntje dat we niet met de mantel der liefde kunnen bedekken. In de eerste act gaan we achter Chance White aan.

Die mediamagnaat moet qua corruptie niet onderdoen voor Berlusconi en heeft het verkorven bij onze man. We worden abrupt een halt toegeroepen door The Marauders en Mr. Sinister. Bij het ontwaken begroet het vriendelijke (nu ja) gezicht van Wolverine ons en de X-Men leiden ons naar Genosha om bad guy Sinister een halt toe te roepen. Wees gerust, wij waren evenzeer onder de indruk van lawine aan personages. Iedereen krijgt een mooi introductiefilmpje waardoor een comic-leek ook een kans krijgt om te genieten.

Deadpool is zwaar pissed off dat Mr. Sinister hem voor was bij White en zint op wraak. De mix tussen een hack ’n slash en third person shooter is daarvoor het instrument bij uitstek. We hebben eerder al verteld dat je de controls met de virtuele paplepel ingegeven krijgt en dat brengt de drempel nog wat naar omlaag. Geen zorgen, er zit voldoende uitdaging in het spel, want de combat is best pittig. Je kan kiezen tussen samuari zwaarden of een pistool om de snoodaards naar het hiernamaals te sturen. Naast verschillende collectibles als taco's (no joke sénor) kan je ook munten verzamelen na elke kill. Dat levert namelijk punten op die handig gebruikt kunnen worden bij het upgraden van wapens. Deadpool kan je ook pimpen met extra gezondheid of eigenschappen.

Wij waren vooral fan van de teleportatieskill van onze vechtersbaas. In de eerste plaats kan je die aanwenden als defensieve mogelijkheid en dat werkt wonderwel. Je moet de bewegingen zo timen dat je aan een (zware) aanval kan ontsnappen. Het wordt pas héél leuk als je het tijdens een eigen offensief kan aanwenden. In combinatie met de juiste druk op de knop ben je dodelijk efficiënt. Het vergt even wat oefening (lees: langer dan de tutorial) om te ontsnappen aan vijandelijke kogels. Je hebt een goude oude levensbalk die echter sneller dan verwacht leeg kan lopen. Zonder nadenken op de vijand afstormen is dus geen – we herhalen: geen – goed idee. Wij namen de proef op de som en wel, het ging niet zo goed als we het vooraf gepland hadden. Het is vaak beter om even af te wachten welke moves de tegenstander in huis heeft om daarna de juiste strategie toe te passen.

Deadpool is natuurlijk – welkom in de review, lezers – een game over een personage uit het Marvel-universum. Mensen die de comics niet kennen zullen wel wat problemen hebben met de stijl. De tekstuele updates over het verhaal zijn leuk gedaan, maar het stoort wel dat je je soms verliest in de interne discussies van Deadpool of de hilarische oneliners die op het scherm getoverd worden. Hier en daar zit nog een glitch (no pun intended) in de graphics. Schurken kunnen door alles heen terwijl wij op bepaalde momenten laders leegschieten op iemand die zich achter een denkbeeldige (voor ons althans) muurtje zit. Dat lijkt ons verre van eerlijk, toch? Het ontbreekt binnen de grafische stijl van het spel ook wat aan afwisseling, al is een 8-bit 2D level in het begin van het spel een leuke verrassing. De vijanden zien er ook steeds hetzelfde uit en iets meer verandering op dat vlak had de herspeelbaarheid én algemene look and feel van de game wel goed gedaan.