The Starship Damrey

Op je eentje in The Starship Damrey

De gamebundel Guild01 was enorm populair en bevatte enkele leuke games die nu bij ons afzonderlijk verkrijgbaar zijn. Japan wist echter niet van ophouden en heeft ook alweer Guild02 uitgebracht, die drie nieuwe games bevat. Net zoals de eerste bundel krijgt het Westen ze echter afzonderlijk via de eShop voorgeschoteld en de eerste daarvan is al direct erg pittig te noemen. Een puzzelavontuur waar je alles zelf mag uitvinden.

In The Starship Damrey krijg je in tegenstelling tot andere games niet uitgelegd hoe de besturing in zijn werking gaat en moet je alles zelf uitvissen door te experimenteren met je omgeving, voorwerpen bekijken of zaken uit te proberen om een aanwijzing te vinden en af en toe toch maar eens terugkeren om te zien of er nu niet iets veranderd zou zijn. Alles wordt aan de hand van het touchscreen en soms een paar knopjes bestuurd en wat de volgende stap moet zijn, daar ben je nooit echt zeker.

In de game moet je uit een invriescapsule zien te geraken die vast zit. Vanbinnen uit moet je de boordcomputer weer aan de praat krijgen en vervolgens één van de nog werkende robots overnemen om je capsule open te krijgen. Op de koop toe lijkt het erop dat de voltallige bemanning dood aangetroffen wordt en jij de enige overlevende bent. Als dat geen benarde toestand is, weten we het ook niet meer. Je zou zeggen dat het een survival horror-game is, maar dat is het niet. Het lijkt meer op een interactief verhaal met af en toe een puzzel die meer weg hebben van zoek-en-vind spelletjes terwijl je meer te weten komt van jezelf en je situatie.

Erg moeilijk is de game niet. Enkel in het begin kan het lastig lijken, aangezien de game je niet bij het handje houdt, maar eens je de controle over je robot krijgt, begint alles zichzelf langzamerhand uit te wijzen. Het is niet de lenigste robot, meer een R2-D2 die zich wat kan voortbewegen en rond kan kijken, met nu en dan een handeling om iets te inspecteren of te openen. Daardoor lijken de controls soms wat hakkelig, maar je leert ermee leven en het brengt enkel meer sfeer in de game.

Het plot van de game wordt ontrafeld met iedere kamer die je doorzoekt. Iedere brief of dagboek bezit informatie over je leven of het schip en pas als je quasi alle kamers hebt doornomen en de game uit is, zul je alles te weten zijn gekomen. Het zal echter wel niet lang duren, want tenzij je zou vast komen te zitten ben je op een drietal uurtjes klaar en veel redenen om alles te herspelen zijn er niet, aangezien je maar één echt einde hebt. De game houdt het gewoonlijk ook simpel. De puzzels die je robot kan oplossen of soms eens een ruimte-insect die voor je neus opduikt zijn makkelijk uit de weg te ruimen en met de ingebouwde kaart zul je niet direct vergeten waar je al bent geweest.

Artistiek is de game goed ontworpen. Het is dan wel een blok metaal, het is wel goed uitgewerkt zoals het zou moeten zijn. Audiovisueel lijkt het anders wel wat gedateerd. De game zou makkelijk voor de originele DS kunnen ontworpen zijn en de cinematische beelden lijken een lagere resolutie te hebben dan de game zelf. De geluiden klinken dan wel weer mooi, maar al bij al is er verder niet zoveel bijster op te merken qua geluid. Of je dan ook te vinden zal zijn voor deze titel hangt er vanaf hoeveel je van point & click games of visual novels houdt. Moet het allemaal wat avontuurlijker of fabelachtig zijn, zul je deze al snel naast je neerleggen, ook al The Starship Damrey sowieso al niet ontzettend lang.